Τα golden boys της Goldman Sachs

Στον αριθμό 133 της οδού Φλίτ στο Λονδίνο, άντρες με σκουρόχρωμα κοστούμια και γυναίκες με ακριβά ταγέρ και ακόμη πιο ακριβές γόβες, περνούν την γυάλινη περιστρεφόμενη πόρτα και χάνονται στο εσωτερικό του κτηρίου. Είναι ένα πέτρινο κτήριο με δωρικούς κίονες και ένα ρολόι στην πρόσοψη. Δεν υπάρχουν πινακίδες, δεν υπάρχουν διακριτικά.

Είναι ένα από τα πολλά κτήρια (το κεντρικό) της Goldman Sachs στο Λονδίνο…

Στέκομαι απέναντι και παρατηρώ, αυτούς που μπαινοβγαίνουν στο κτήριο. Καλοσιδερωμένοι γιάπηδες, με υπεροπτικό βλέμμα που κάλλιστα θα μπορούσες να μπερδέψεις με εκείνους τους ιεραπόστολους των νέων θρησκειών που κυκλοφορούν στο δρόμο με κοστούμι και ένα ταμπελάκι που λέει το όνομα και την θέση τους στην πεφωτισμένη κλίμακα της φιλεύσπλαχνης αλλά πάντα τιμωρητικής θρησκείας. Η ομοιότητα δεν είναι τυχαία. Είναι και οι ίδιοι, ιεραπόστολοι του χρήματος. Προφήτες των αγορών…

Έχουν γραφτεί πάρα πολλά για αυτούς τους ταλιμπάν του εξτρεμιστικού καπιταλισμού. Για τους εκπροσώπους της αγοραίας σωτηρίας. Και το «αγοραίας» δεν προκύπτει από το αγορές αλλά από το αγορασμένος. Δουλεύουν ασταμάτητα, η συλλογική τους συνείδηση είναι απλωμένη πάνω στο αόρατο δίκτυο της εταιρείας, καθοδηγούν υπουργούς και οικονομίες, και όταν μετά από μερικά χρόνια φεύγουν από την Goldman Sachs προωθούνται σε κυβερνήσεις και κρατικούς μηχανισμούς. Μια κανονική σκοτεινή σέχτα που φωτίζεται μόνο από τη λάμψη του χρήματος.

Μέχρι πριν από τριάντα χρόνια, τα κέρδη από τις επενδύσεις, επενδύονταν και πάλι για να ….