ΣΤΗΝ ΥΓΕΙΑ ΤΟΥ ΜΑΛΑΚΑ

Στα ξαφνικά και με μισόλογα, το «υγιές» κομμάτι της Αγροτικής Τράπεζας μεταβιβάστηκε στην Τράπεζα Πειραιώς. Το «ασθενές» κομμάτι της Αγροτικής Τράπεζας που απομένει, θα το λουστούμε εγώ κι εσύ, μαλάκα. Οι μαλάκες!

Ο Σάλλας και πάλι πρώτος μάγκας. Σύμφωνα με την ανακοίνωση της Τράπεζας της Ελλάδας «Η διαφορά της αξίας των μεταφερόμενων στοιχείων ενεργητικού και παθητικού καλύπτεται από το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας». Μπερεκέτι. Το αφεντικό τρελάθηκε και μοιράζει τράπεζες.

Το καλύτερο; «Κύκλοι του υπουργείου Οικονομικών» χαρακτήρισαν το δωράκι της ΑΤΕ στον Σάλλα ως «σημαντικό βήμα για την εξυγίανση του τραπεζικού συστήματος και τη βελτίωση της ρευστότητας στην αγορά».

Αν είναι έτσι, τότε γιατί να δώσουμε τα 50 δισ. στις Τράπεζες; Δεν τα χρειάζονται πια. Πρώτον, έγινε «σημαντικό βήμα για την εξυγίανση του τραπεζικού συστήματος» και δεύτερον θα βελτιωθεί η ρευστότητα στην αγορά. Με ποιον τρόπο; Μαγικό! Το ραβδάκι του Σαμαροβενιζελοκουβέλη θα κάνει πάλι το θαύμα του.

Θαύματα παντού! Η ΑΤΕ κρίθηκε απλώς «μη βιώσιμη». Από ποιον; Πώς; Γιατί; Τα στοιχεία, ρε παιδιά. Πώς τη βαφτίσαμε «μη βιώσιμη» την ΑΤΕ και εμφανίστηκε ο Σάλλας για να κάνει τον σωτήρα των εργαζομένων και των καταθετών; Να προσκυνήσουμε όλοι μαζί τον Σάλλα, ρε παιδιά! Να το ξαναπώ: Ο Σάλλας πήγε και έσωσε το ΥΓΙΕΣ κομμάτι της ΑΤΕ! Το κερδοφόρο, δηλαδή! Έγινε κατανοητό τώρα;

Το υπόλοιπο θα το πληρώσουμε εμείς! Γιατί; Γιατί έτσι γουστάρει ο Σαμαράς, ο Βενιζέλος, Κουβέλης και η Τρόικα. Λογαριασμό θα μας δώσουν; Ποιοι είμαστε εμείς που ζητάμε εξηγήσεις; Ένα τίποτα είμαστε.

Κάτι περίεργοι που ούτε θυμόμαστε ότι τα τρελά χρέη του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, είναι από δάνεια της ΑΤΕ με εγγύηση τη μελλοντική κρατική επιχορήγηση που θα πάρουν τα κόμματα. Δηλαδή, παπάρια! Άραγε αυτά τα δάνεια εκατομμυρίων, θα πάνε στο «υγιές» ή στο «νοσηρό» κομμάτι της ΑΤΕ;

Άλλωστε, πριν λίγο καιρό, μας έκαναν τη χάρη και μας πήγαν σε εκλογές. Ψηφίσαμε, δεν ψηφίσαμε; Ε, αυτό ψηφίσαμε, τον Σάλλα. Να τον χαιρόμαστε όλοι μαζί. Και τον Στουρνάρα και τον κάθε παπάρα που δημοσιοσχετεί υπέρ των τοκογλύφων.

Κι αφού ψηφίσαμε, δεν αράξαμε μετά στη μπαλκονάρα, ξύνουμε τ’ αρχίδια μας, κουνάμε τη βεντάλια και βρίζουμε τη ζέστη; Αράξαμε, τα ξύνουμε και βρίζουμε. Ωραία! Δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας, όλα θα πάνε καλά. Άλλωστε, όλο το φαγοπότι, στην υγειά μας γίνεται. Στην υγειά του μαλάκα.

Α! Και ταυτόχρονα σπρώχνουν κι 1,7 δισ. ευρώ για τη διάσωση της PROTON BANK, η οποία όμως και πάλι δεν είναι σίγουρο ότι θα σωθεί. Αντί δηλαδή να πάρει το Κράτος μετοχές των τραπεζών που σώζει με ΔΙΚΑ ΜΑΣ λεφτά, χαρίζει ρευστό και δημόσια περιουσία στις ιδιωτικές τράπεζες! Άντε, άσπρο πάτο. Εβίβα μαλάκα. Θα το τερματίσουμε το μαλακόμετρο κάποια στιγμή, πού θα μας πάει;

ΠΗΓΗ http://kartesios.com/?p=91409

Εθνική συνεννόηση τώρα!

Αντώνης Καρακούσης 

ΤΟ ΒΗΜΑ

Το δράμα που έζησε την Κυριακή η κυβέρνηση και μαζί της ολόκληρος ο ελληνικός λαός, ο οποίος έβλεπε να καθυστερούν οι ανακοινώσεις και η συνέντευξη του κ. Παπανδρέου και τον έζωναν μαύρα φίδια, ήταν αποτέλεσμα της ευθείας απειλής των ευρωπαίων εταίρων μας για διακοπή της χρηματοδότησης προς τη χώρα μας, με ότι αυτό συνεπάγεται.

Πληροφορίες από τις Βρυξέλλες, αλλά και από κυβερνητικά στελέχη που συμμετείχαν στην αγωνιώδη συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου της Θεσσαλονίκης, αναφέρουν ότι οι εταίροι κατέστησαν σαφές στην Αθήνα ότι δεν πρόκειται να προσφέρουν άλλα χρήματα αν εμείς δεν πράξουμε τα δέοντα.

Κατά μια εκδοχή το γερμανικό υπουργείο Οικονομικών επιβεβαίωσε ανεπισήμως στην κυβέρνηση ότι αξιολογεί δεύτερο σχέδιο για την Ελλάδα, καθώς διαπιστώνει ότι εκείνο της διάσωσης δεν υπηρετείται από την κυβέρνησή μας.

Ουσιαστικά, ιδιαιτέρως οι Γερμανοί, μετέδωσαν στους κκ. Παπανδρέου και Βενιζέλο ότι έχουν απωλέσει την εμπιστοσύνη τους, ότι η προσαρμογή έχει ουσιαστικά σταματήσει στα τέλη του 2010 και έκτοτε η χώρα δεν δείχνει διάθεση αλλαγών και προσπαθειών που επιβάλλουν οι εσωτερικές και διεθνείς συνθήκες. Και προειδοποίησαν σε αυστηρούς τόνους ότι αν δεν αλλάξουμε ρότα, η χρεοκοπία θα επέλθει και θα απειληθεί η θέση της χώρας στην ευρωζώνη.

Αυτό το τόσο σαφές μήνυμα προκάλεσε μεγάλη ταραχή και ανάγκασε τον κ. Παπανδρέου να συγκαλέσει εκτάκτως υπουργικό συμβούλιο στη Θεσσαλονίκη και να εμπλουτίσει με τον κεφαλικό φόρο επί των ακινήτων, την επίσπευση ψήφισης του προϋπολογισμού και την αφαίρεση ενός μισθού από τους αιρετούς κρατικούς λειτουργούς, τα μέτρα περιορισμού των μισθών και εκείνο της εργασιακής εφεδρείας στον δημόσιο τομέα, που είχε αποφασίσει το υπουργικό συμβούλιο την περασμένη Τρίτη.

Αλλά και αυτά τα τόσο οδυνηρά και σκληρά μέτρα φαίνεται για την ώρα να μην έχουν αλλάξει τις διαθέσεις των Ευρωπαίων και δη των Γερμανών. Οι επιτελείς της κυρίαςΜέρκελ και του κ. Σόιμπλε συμπεριφέρονται σαν να μην έχουν πεισθεί από τις ελληνικές αποφάσεις και συνεχίζουν να μεταδίδουν πως η ελληνική χρεοκοπία δεν είναι ταμπού και ότι συζητείται και αξιολογείται ως σενάριο.

Δεν ξέρουμε ποια θα είναι η τύχη της ελληνικής υπόθεσης. Ωστόσο είναι φανερό: απειλούμεθα ευθέως ως χώρα, ως λαός και ως έθνος. Και ότι αντιμετωπίζουμε τον κίνδυνο μιας ατιμωτικής χρεοκοπίας, η οποία πιθανότατα να συνοδευθεί από την εξώθησή μας σε οικειοθελή αποχώρηση από την ευρωζώνη.

Το πόσο δυστυχής θα είναι μια τέτοια εξέλιξη δεν μπορεί να περιγραφεί με ασφάλεια και ακρίβεια, τόσο για τον εθνικό όσο και για τον προσωπικό βίο του καθενός. Η Ελλάδα πτωχεύοντας και εξωθούμενη στην έξοδο από το ευρώ θα δοκιμασθεί πολλαπλώς.

Και το ερώτημα που τίθεται: Είναι δυνατόν να μην έχει αντιληφθεί ο πολιτικός κόσμος τις συνέπειες τόσο ακραίων γεγονότων; Είναι δυνατόν να μην βρίσκει ούτε κι αυτή την ώρα πεδίο επαφής και συνεννόησης; Είναι δυνατόν να μην αντιλαμβάνονται όλοι αυτοί που εκπροσωπούν κόμματα και δυνάμεις ότι θα τελειώσουν την επομένη ώρα της πτώχευσης; Οτι το βάρος που θα φέρουν θα είναι ασήκωτο και ότι δεν θα μπορούν να σταθούν ούτε ώρα στη χώρα; Δεν αντιλαμβάνονται ότι η εξουσία τους, η όποια εξουσία τους, είναι θνησιγενής και αμφισβητούμενη, ότι εξαρτάται από τη διατήρηση ομαλού εθνικού βίου και ότι όποιες άλλες επιλογές θα φέρουν τη χώρα στα πρόθυρα οικονομικής και κοινωνικής καταστροφής; Καλώς ή κακώς δεν υπάρχει άλλος δρόμος από αυτόν της εθνική συνεννόησης.

Όποιος δεν το αντιλαμβάνεται και σε άλλα προσβλέπει, βυθίζει τη χώρα και την οδηγεί με μαθηματική βεβαιότητα στον όλεθρο και την καταστροφή.

ΚΑΠΩΣ ΕΤΣΙ !…

             

Οι τύποι – για την τρόϊκα μιλάω – βάζουν τους κεντρικούς στόχους, π.χ. το έλλειμμα στο 7,5%. Στη συνέχεια, με βάση τις νόρμες τους, αυτές του άκρατου φιλελευθερισμού, καθορίζουν τα μέτρα της πολιτικής που πρέπει να εφαρμοστεί, η οποία έχει πολλές παραμέτρους τις εξής δύο : μείωση αμοιβών και αύξηση της φορολογίας.

Στην εφαρμογή της, η πολιτική αυτή, προκαλεί παρενέργειες και εξουδετερώνει βασικές παραδοχές του προγράμματος, όπως είναι η διακύμανση του ΑΕΠ.

Με δεδομένη την επιβλαβή επίδραση της ύφεσης, που κινείται σε πολύ χειρότερα ποσοστά από τα προϋπολογισθέντα, τα νούμερα πέφτουν έξω και ο στόχοι δεν επιτυγχάνονται.

Οι τύποι – οι τροϊκανοί – έρχονται κάθε τόσο και να οι γκρίνιες, να οι κατηγορίες, να οι καταγγελίες, να και, οι συνήθεις και αμετανόητες, απαιτήσεις για νέα μέτρα !

Ε, ρε, αμάν πια !…

Η κατακρεούργηση του εργαζόμενου λαού δεν μπορεί – σε καμιά περίπτωση – να συνεχιστεί άλλο, θα υπάρξει εξέγερση. Αυτό, οι «ελεγκτές» το βλέπουν, αλλά απλά το διαπιστώνουν και το προφητεύουν, ενώ με την τακτική και την συμπεριφορά τους, το επισπεύδουν !

Τα αφεντικά τους, οι Μερκελοσαρκοζήδες, κάνουν τη δουλειά σε πιο ανώτερα επίπεδα, που είναι, όμως, το ίδιο επιβλαβής, έως καταστροφική για τη χώρα.

Αποφάσισαν τη συμμετοχή των ιδιωτών στην αναδιάρθρωση του χρέους, έριξαν τα λογίδρια και τις φανφάρες τους και την …έκαναν, αφήνοντας μόνη της την κυβέρνηση να βάλει τις τράπεζες στο χορό του rollover. Αυτοί αποφάσισαν την επικίνδυνη αυτή διαδικασία, αυτοί έβαλαν το στόχο, αυτοί σπεύδουν να νίψουν τα χέρια τους για τη μη προσέγγισή του. Τα συνεπαγόμενα είναι έτοιμοι να τα φορτώσουν στην ελληνική κυβέρνηση και να την κατηγορήσουν για ολιγωρία και αδυναμία,

Κάπως έτσι τα πράγματα κυλάνε – ή κατρακυλάνε – και κάπως έτσι «στοιχειοθετείται» η κυβερνητική ανικανότητα. και δώσε τροφή στα κάθε είδους φερέφωνα να αναπαραγάγουν τις αντιΠΑΣΟΚ και αντιΠαπανδρεϊκές κορώνες και μύδρους

Κάπως έτσι κι ο Σαμαράς θεμελιώνει την αντιπολιτευτική του στάση και πρακτική, φτάνοντας στο σημείο να εμφανίζεται κατήγορος, αντί νάναι μεταξύ των κατηγορουμένων.

Κάπως έτσι θα προκύψει κι ο Καραμανλής, για να διεκδικήσει τη δικαίωσή του και την αποκατάσταση της υστεροφημίας του !…

ΠΗΓΗ  http://logoplokies.blogspot.com/2011/09/blog-post_06.html

Συνταξιούχοι εργάζονται για να ζήσουν

Όλο και περισσότεροι Γερμανοί συνταξιούχοι εργάζονται για να συμπληρώσουν το εισόδημά τους, μιας και η σύνταξη δεν αρκεί για να καλύψουν τα έξοδά τους. Τα στατιστικά στοιχεία κάνουν λόγο για περισσότερους από 660.000.

Ο αριθμός των 65χρονων που εργάζεται στη Γερμανία αυξήθηκε από τους 417.000 το 2000 σε σχεδόν 661.000 το 2010. Έτσι το ποσοστό των εργαζόμενων συνταξιούχων αυξήθηκε την τελευταία δεκαετία από το 3% στο 3,9%. Τα στατιστικά στοιχεία δημοσιοποιήθηκαν από την γερμανική κυβέρνηση μετά από επερώτηση του κόμματος «Η Αριστερά».

Οι αποδοχές δεν αρκούν…

Άνοδος των αιτήσεων για επιδόμα σύνταξης

Σύμφωνα με στοιχεία του κόμματος «Η Αριστερά» όλο και περισσότεροι συνταξιούχοι λαμβάνουν ένα ειδικό επίδομα που τους διασφαλίζει τα βασικά. Ενδιαφέρον έχει ότι ο αριθμός εκείνων που λαμβάνουν το επίδομα –το οποίο συμψηφίζεται με την σύνταξη- έχει αυξηθεί από το 2003 κατά 71,3%. Σε σχετικό σχόλιο του υπουργείου Απασχόλησης αναφέρεται ότι η αύξηση τα τελευταία 7 χρόνια οφείλεται στην διεύρυνση του προγράμματος στήριξης των χαμηλοσυνταξιούχων και στις νέες πιο χαλαρές προϋποθέσεις για τη χορήγησή του.

Πολλοί συνταξιούχοι στα όρια της φτώχειας

Κανονικά θα έπρεπε να ξεκουράζονται…

Ο ειδικός σε ζητήματα συντάξεων από το κόμμα της Αριστεράς Ματίας Μπίρκβαλντ δήλωσε ότι «οι συνταξιούχοι αντί να ξεκουράζονται, εργάζονται μέχρι το τέλος της ζωής τους», κάνοντας λόγο για «τις συνέπειες μιας εντελώς αποτυχημένης πολιτικής απασχόλησης και συνταξιοδότησης». Για το λόγο αυτό ο Γερμανός πολιτικός τάχθηκε υπέρ συντάξεων που να διασφαλίζουν το επίπεδο ζωής και να προστατεύουν από τη φτώχεια. Ζήτησε μάλιστα την κατάργηση του σταδιακού «ψαλιδίσματος» των συντάξεων, καθώς και την κατάργηση του νόμου για σύνταξη στα 67. Την ίδια στιγμή η πρόεδρος της Αριστεράς Γκεζίνε Λέτς μιλώντας σε δημοσιογράφους έκρουσε τον κώδωνα του κινδύνου για το επίπεδο διαβίωσης των ηλικιωμένων και ζήτησε τη θέσπιση κατώτατης σύνταξης. Από τη πλευρά του το υπουργείο Απασχόλησης απέρριψε την εισαγωγή κατώτατης σύνταξης.

Επιλογή η εργασία μετά τα 65

Πολλοί συνταξιούχοι στη Γερμανία απειλούνται από τη φτώχεια

Εκπρόσωπος του υπουργείου αμφισβήτησε την ορθότητα των στοιχείων, υποστηρίζοντας ότι οι εργαζόμενοι συνταξιούχοι αυξάνονται όχι επειδή οι αποδοχές τους είναι μικρές, αλλά επειδή στα 65 αισθάνονται ότι μπορούν να συνεχίσουν την εργασία και την προσφορά τους στην κοινωνία. Παράλληλα η εκπρόσωπος τόνισε ότι δεν διαβλέπει αύξηση των συνταξιούχων που ζουν κάτω από το όρια της φτώχειας.

Xρεοκοπία και δυνατότητες της Ελλάδας για ανάκαμψη, με απλά λόγια

Ο παρακάτω ετήσιος προϋπολογισμός δείχνει ανάγλυφα το πρόβλημα της Ελληνικής οικονομίας που συζητάμε εδώ και καιρό.

Εδώ και δεκαετίες το κράτος ξοδεύει περισσότερα από όσα εισπράττει και το πρόβλημα κάθε χρόνο μεγεθύνεται.

Κάθε χρόνο έχουμε έλλειμμα και μάλιστα πρωτογενές.

Αν το υπόλοιπο της αφαίρεσης έσοδα – έξοδα βγει μικρότερο του μηδέν, τότε αυτό το υπόλοιπο χαρακτηρίζεται έλλειμμα. Το έλλειμμα εμφανίζει πόσα περισσότερα από τις εισπράξεις του, σπαταλάει το κράτος.

ΕΣΟΔΑ (σε δις ευρώ)
ΑΜΕΣΟΙ ΦΟΡΟΙ (π.χ. φόρος μισθ. υπηρεσιών)	19,00
ΕΜΜΕΣΟΙ ΦΟΡΟΙ (π.χ. ΦΠΑ)	30,00
ΜΗ ΦΟΡΟΛΟΓΙΚΑ ΕΣΟΔΑ	6,40
ΕΛΛΕΙΜΜΑ ΕΙΣΠΡΑΞΕΩΝ	-6,40
ΕΚΤΙΜΩΜΕΝΑ ΕΣΟΔΑ	49,00

ΕΞΟΔΑ (σε δις ευρώ)
ΜΙΣΘΟΙ ΚΑΙ ΣΥΝΤΑΞΕΙΣ	23,80
ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΙΚΕΣ ΔΑΠΑΝΕΣ	3,35
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΕΠΕΝΔΥΣΕΩΝ	2,25
ΕΠΙΧΟΡΗΓΗΣΕΙΣ ΑΣΦ. ΤΑΜΕΙΩΝ	16,60
ΔΑΠΑΝΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΙΔΕΙΑ (χωρίς μισθούς)	1,00
ΔΑΠΑΝΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΓΕΙΑ (χωρίς μισθούς)	4,00
ΔΑΠΑΝΕΣ ΕΘΝ. ΑΜΥΝΑΣ (χωρίς μισθούς)	1,70
ΔΑΠΑΝΕΣ ΥΠ. ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ	2,20
ΕΠΙΧΟΡΗΓΗΣΕΙΣ ΤΟΠΙΚΗΣ ΑΥΤΟΔ/ΣΗΣ	4,50
ΕΠΙΧΟΡΗΓΗΣΕΙΣ ΔΕΚΟ (χωρίς τους μισθούς)	0,60
ΣΥΝΟΛΟ ΠΡΩΤΟΓΕΝΩΝ ΕΞΟΔΩΝ	60,00
+ ΤΟΚΟΙ	16,00
ΣΥΝΟΛΟ ΔΑΠΑΝΩΝ ΔΗΜΟΣΙΟΥ	76,00

Πηγή: CAPITAL

Αν από το έλλειμμα, βγάλουμε έξω τα λεφτά που πληρώνει το κράτος για τόκους δανείων, το υπόλοιπο χαρακτηρίζεται πρωτογενές έλλειμμα. Το πρωτογενές έλλειμμα εμφανίζει αποκλειστικά τα φετινά ελλείμματα του κράτους, απαλλαγμένα από τους τόκους των συσσωρευμένων χρεών του παρελθόντος. 

Συγκεκριμένα ο παραπάνω προϋπολογισμός έχει αποτέλεσμα:

49δις έσοδα – 76δις έξοδα = -27δις (έλλειμμα)

27δις έλλειμμα – 16δις τόκοι = 11δις πρωτογενές έλλειμμα

---

Ποιο ακριβώς είναι το πρόβλημα;

Κάθε χρόνο, εδώ και δεκαετίες, τα έξοδα της χώρας μας ήταν περισσότερα από τα έσοδα. Τα παραπάνω λεφτά που ξόδευε το κράτος, τα δανείζονταν από τις αγορές. Σιγά-σιγά όμως υπερχρεώθηκε, οπότε οι αγορές έπαψαν να μας δανείζουν (μας δανείζουν, αλλά με υπερβολικό επιτόκιο).

Τα δανεικά μιας χώρας αφορούν ομόλογα τα οποία λήγουν σε διάφορες ημερομηνίες. Λήγουν, όπως οι μεταχρονολογημένες επιταγές. Αν δεν τα πληρώσεις στην ώρα τους, τότε η χώρα μπαίνει σε κατάσταση αθέτησης πληρωμών, διακόπτεται ο δανεισμός και γίνονται διαπραγματεύσεις ώστε να διακανονιστεί η αποπληρωμή των χρεών, μαζί με κάποιο σκόντο στο χρέος, ώστε η χώρα να τα αποπληρώσει χωρίς να διακόψει τις στοιχειώδης λειτουργίες της. Κατόπιν, και μέχρι να δημιουργηθούν περιθώρια δανεισμού, η χώρα θα οδεύει με τις δικές της παραγωγικές δυνάμεις (βερεσέ γιοκ, δηλαδή, για αρκετά χρόνια).

Τι προβλέπονταν, αν δεν πηγαίναμε στη τρόικα;

Μετά τις διαπραγματεύσεις και τους διακανονισμούς, η Ελλάδα ακαριαία θα έπρεπε να τακτοποιήσει τα ελλείμματα (δεν θα μπορούσε άλλο να ξοδεύει περισσότερα από όσα διαθέτει).

Με δεδομένο ότι 25% είναι το ανώτατο ιστορικά σκόντο που……

Η Ευρώπη δεν χρειάζεται να περιμένει τη Γερμανία…

Από το sofokleous10.gr

Το μέγεθος μετράει. Αυτό είναι το δίδαγμα από τη διαμάχη για το ανώτατο όριο του δημόσιου χρέους των Ηνωμένων Πολιτειών και την υποβάθμιση της πιστοληπτικής αξιολόγησης της Αμερικής από τον οίκο Standard & Poor’s, που καμιά τους δεν οδήγησε σε αύξηση των αποδόσεων των αμερικανικών ομολόγων. Αυτό είναι το δίδαγμα και από την περίπτωση της Ιαπωνίας, η οποία…

 συνδυάζει τις χαμηλότερες αποδόσεις ομολόγων στον κόσμο με ένα από τα υψηλότερα δημόσια χρέη.

Το δίδαγμα αυτό έχει προφανείς συνέπειες για τις χώρες της Ευρωζώνης: πρέπει να συγκεντρώσουν από κοινού το χρέος τους – με ή χωρίς τη συμμετοχή της Γερμανίας. Τα πλεονεκτήματα της δημιουργίας μιας αγοράς ομολόγων με μέγεθος ανταγωνιστικό προς της Αμερικής και της Ιαπωνίας ξεπερνά τα σχετικά κόστη.

Το μέγεθος θα επιτρέψει τη διασφάλιση χαμηλών επιτοκίων για τον δανεισμό των ευρωπαϊκών κρατών. Ο συνολικός όγκος των τίτλων του αμερικανικού δημοσίου που κυκλοφορούν σήμερα ανέρχεται σε 9,500 δις δολάρια (6,600 δις ευρώ). Για την Ιαπωνία, ο όγκος των τίτλων της είναι 75,000 δις γεν (7,900 δις ευρώ). Ακόμα κι αν υπολογίσουμε το κομμάτι του χρέους που κατέχει ο δημόσιος τομέας των δύο αυτών κρατών, και ιδιαίτερα της Ιαπωνίας, ο όγκος των τίτλων που κυκλοφορεί στην αγορά παραμένει πολύ μεγάλος. Στην πραγματικότητα πρόκειται για τίτλους που είναι αδύνατο για τους επενδυτές να αποφύγουν. Έτσι δεν το κάνουν. Οι επενδυτές είναι σήμερα πρόθυμοι να χρηματοδοτήσουν για 10 χρόνια την Ουάσιγκτον με 2.3% ετησίως και το Τόκιο με 1% ετησίως.

Ας συγκρίνουμε αυτά τα στοιχεία με την εθνικά κατατεμαχισμένη αγορά κρατικών ομολόγων της Ευρώπης. Στα τέλη του 2010 κυκλοφορούσαν ιταλικά ομόλογα ύψους 1,500 δις ευρώ γερμανικά ομόλογα ύψους 1,400 δις ευρώ, ομόλογα της Γαλλίας ύψους 1,300 δις ευρώ και της Βρετανίας ύψους 1,100 δις ευρώ. Όλες αυτές οι αγορές έχουν αξιοσημείωτο μέγεθος. Αλλά οι επενδυτές μπορούν να τις εγκαταλείψουν πολύ πιο εύκολα από ό,τι θα μπορούσαν να εγκαταλείψουν τα αμερικανικά ή τα ιαπωνικά ομόλογα. Για να το δούμε αλλιώς, μια έξοδος των επενδυτών ενός δεδομένου μεγέθους από τα ομόλογα μιας ευρωπαϊκής χώρας προκαλεί πολύ περισσότερα προβλήματα από ό,τι μια ανάλογου μεγέθους έξοδος των επενδυτών από τις μεγαλύτερες αγορές.

Και αυτό έχει δύο συνέπειες. Η μία είναι ότι τα περισσότερα, αν όχι και όλα τα ευρωπαϊκά κράτη καταβάλλουν υψηλότερες αποδόσεις από ό,τι θα έκαναν αν λειτουργούσαν ως ενιαία οντότητα. Η άλλη είναι ότι καθίστανται ευάλωτα στον πανικό των αγορών από τη στιγμή που οι επενδυτές θα αρχίσουν να ανησυχούν για τους κινδύνους αναχρηματοδότησής τους. Και είναι κυρίως αυτό που έχει οδηγήσει στον αποκλεισμό της Ιρλανδίας και της Πορτογαλίας από τις αγορές και που μολύνει τώρα τις αγορές ομολόγων της Ισπανίας, της Ιταλίας, ακόμη και της Γαλλίας.

Όταν ο πανικός καταστεί υπολογίσιμη απειλή μόνο οι δρακόντειες δημοσιονομικές περικοπές μπορούν να καθησυχάσουν τις αγορές, όπως το πρόγραμμα λιτότητας που εφάρμοσε προληπτικά πέρυσι η Βρετανία και που και άλλα κράτη της Ευρωζώνης αναγκάστηκαν να υιοθετήσουν έκτοτε. Αλλά αυτά τα προγράμματα πιέζουν την οικονομία και δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι θα αποδώσουν. Η παρατεταμένη στασιμότητα επιδεινώνει το βάρος του δημοσίου χρέους και υπονομεύει το αξιόχρεο τόσο όσο και οι δημοσιονομικές ατασθαλίες.

Αν όμως μια αγορά ομολόγων έχει σημαντικό μέγεθος, όλη αυτή η αυτοεκπληρούμενη δυναμική μπορεί να αντιστραφεί. Η Αμερική και η Ιαπωνία έχουν τα απαραίτητα δημοσιονομικά περιθώρια προκειμένου να χρηματοδοτήσουν βραχυπρόθεσμα δημοσιονομικά μέτρα στήριξης της οικονομίας τους. Μπορούν να χρησιμοποιήσουν τα δημοσιονομικά τους περιθώρια για να εκκινήσουν την ανάπτυξη που στη συνέχεια θα βελτιώσει τις δημοσιονομικές τους προοπτικές.
Την ίδια επιλογή μπορούν να κάνουν και οι χώρες της Ευρωζώνης, αν βεβαίως αποφασίσουν να το επιλέξουν. Η αντικατάσταση όλων των εθνικών κρατικών ομολόγων (όχι όμως των δανείων) με ένα κοινό ευρωπαϊκό ομόλογο θα δημιουργήσει μια αγορά αξίας 5,500 δις ευρώ. Η αγορά αυτή θα διαθέτει τις εγγυήσεις κυβερνήσεων που έχουν λιγότερο χρέος, μικρότερα ελλείμματα και μεγαλύτερη φορολογική ικανότητα από τις ΗΠΑ και την Ιαπωνία. Έτσι το ευρωομόλογο θα οδηγήσει σε χαμηλότερες αποδόσεις από το σημερινό μέσο όρο της Ευρωζώνης και θα ελαχιστοποιηθεί η πιθανότητα μιας μαζικής φυγής επενδυτών.
Επομένως τι περιμένει η Ευρωζώνη; Η συνήθης απάντηση είναι πως από τη στιγμή που η έκδοση του ευρωομολόγου απαιτεί κοινές και διαφορετικές εγγυήσεις, είναι πολιτικά μη εφικτή. Συν τοις άλλοις, συνεχίζει το επιχείρημα, το κοινό ευρωπαϊκό ομόλογο ενέχει οικονομικούς κινδύνους από τη στιγμή που συνετά και σπάταλα κράτη θα πληρώνουν τις ίδιες αποδόσεις και τα χρέη των σπάταλων θα προστεθούν στο παθητικό των χωρών του πυρήνα που ακόμα διαθέτουν σχετική ασφάλεια. Αλλά αυτές οι αντιρρήσεις είναι λιγότερο πειστικές από ό,τι φαίνονται.

Υπάρχουν πάρα πολλοί τρόποι περιορισμού των κινδύνων των κοινών εγγυήσεων. Η έκδοση των ευρωομολόγων θα μπορούσε να γίνεται μετά από αποφάσεις μιας κατάλληλης πλειοψηφίας. Τα εθνικά Συντάγματα θα μπορούσαν να περιλάβουν την προτεραιότητα των υποχρεώσεων των ευρωομολόγων. Θα μπορούσε να τεθεί ένα όριο στο σύνολο των ευρωομολόγων που θα εκδίδονταν, για παράδειγμα με την υιοθέτηση της ιδέας του ‘Μπλε’ (κοινού ευρωπαϊκού) ομολόγου και του ‘Κόκκινου’ (εθνικού) ομολόγου, κατά την πρόταση του Ινστιτούτου Μπρύγκελ. Και το κόστος εξυπηρέτησης του χρέους θα μπορούσε εύκολα να διαφοροποιηθεί μέσα από την χρέωση των κρατών ανάλογα με το μερίδιο δανεισμού τους.

Η πραγματική απάντηση είναι ότι η Ευρώπη περιμένει τη Γερμανία που ο λαός της έχει αλλεργία σε οτιδήποτε μοιάζει με ‘ένωση δημοσιονομικών μεταβιβάσεων’ και που η ηγεσία της πιστεύει ότι το γερμανικό δημόσιο θα πληρώνει υψηλότερες αποδόσεις με το ευρωομόλογο παρά με τα σημερινά υπερασφαλή γερμανικά ομόλογα. Η λύση σε αυτό είναι η εισαγωγή του ευρωομολόγου να μην περιλάβει τη Γερμανία. Ας πάρουμε την Ευρωζώνη χωρίς τη Γερμανία και τους εταίρους της που κουβαλούν τα ίδια μυαλά – την Ολλανδία, την Αυστρία, τη Φιλανδία και τη Σλοβακία. Ας αποκλείσουμε και την Ελλάδα που σε κάθε περίπτωση απαιτεί ειδικούς χειρισμούς. Οι υπόλοιπες 11 χώρες θα μπορούσαν κάλλιστα να δημιουργήσουν μια αγορά ομολόγων ύψους 3,500 δις ευρώ με μακροοικονομικά μεγέθη μόνο οριακά χειρότερα εκείνων της Ευρωζώνης σαν σύνολο.

Δεν υπάρχει κανένα οικονομικό εμπόδιο ούτε αξεπέραστα νομικά εμπόδια. Αν το ήθελαν τα κράτη, θα μπορούσαν κάλλιστα να υπογράψουν μια νέα συνθήκη που θα ήταν συμβατή με τα καθήκοντά τους απέναντι στη νομισματική ένωση έτσι όπως ορίστηκαν στη Συνθήκη της Λισσαβόνας. Η νέα αυτή συνθήκη δεν παραβιάζει τη ρήτρα της ‘μη διάσωσης’: η συμφωνία για κοινό δανεισμό δεν σημαίνει ότι το ένα κράτος αναλαμβάνει το χρέος του άλλου.

Όλα αυτά όμως αφήνουν απέξω την πολιτική. Σίγουρα δεν θα αρέσει στις Βρυξέλλες η ιδέα μιας ομάδας κρατών της Ευρωζώνης που προχωρούν μόνα τους. Δεν αντίκειται ωστόσο στο ευρωπαϊκό πνεύμα. Οι χώρες που θέλουν να προχωρήσουν στην έκδοση του ευρωομολόγου για να προστατέψουν την ευημερία τους μπορούν κάλλιστα να το κάνουν αντί να παραμένουν εγκλωβισμένες στις γερμανικές αρνήσεις. Καμία ένσταση σε αυτό δεν δικαιολογείται από την στιγμή που το Βερολίνο δεν πληρώνει το σχέδιο.

Πώς θα φαινόταν μια τέτοια κίνηση στη Γερμανία; Οικονομικά το Βερολίνο μπορεί να διαπίστωνε ότι το πιστωτικό του πλεονέκτημα θα διαβρώνονταν αν οι επενδυτές έβλεπαν μια εναλλακτική αγορά ομολόγων σε ευρώ που θα ήταν μεγαλύτερη και οικονομικά ελκυστική. Πολιτικά μπορεί οι Γερμανοί ψηφοφόροι να φοβούνταν μην μείνουν πίσω από την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση ακόμη περισσότερο από ό,τι φοβούνται σήμερα να μην καταλήξουν οι ταμίες της Ευρώπης. Σε κάθε περίπτωση η ισχύς είναι πράγματι στα χέρια των κρατών των υπολοίπων κρατών της Ευρωζώνης. Και πρέπει να τη χρησιμοποιήσουν.

Παραβολικά κάτοπτρα – το ηλιοθερμικό σύστημα για τη Μεσόγειο

 

Andasol – Το μεγαλύτερο ηλιακό πάρκο της Ευρώπης

Από τον Οκτώβριο αρχίζει στην Ισπανία μαζική παραγωγή ηλεκτρικού ρεύματος με παραβολικά κάτοπτρα. Τα ηλιοθερμικά εργοστάσια Andasol 1, 2 και 3 θα παρέχουν ηλεκτρικό ρεύμα όλο το 24ωρο σε πάνω από 500.000 ανθρώπους.

 Η γερμανική εταιρεία Solar Millennium AG από το Έρλαγκεν αναπτύσσει στη νότια Ισπανία (Ανδαλουσία / Γρανάδα) τον τρίτο κατά σειρά ηλιοθερμικό σταθμό παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας με παραβολικά κάτοπτρα. Πρόκειται για την ολοκλήρωση του ηλιοθερμικού πάρκου που άρχισε το 2006 με τον Andasol 1.

Το εργοστάσιο που κατασκεύασε η Solar Millennium AG στην Ισπανία (Andasol 3) παράγει ηλεκτρική ενέργεια με πάνω από 200.000 παραβολικά κάτοπτρα. Τα κάτοπτρα αυτά καταλαμβάνουν συνολική επιφάνεια 70 περίπου γηπέδων ποδοσφαίρου. Στο κέντρο του ηλιακού πάρκου υπάρχει ένας συσσωρευτής θερμότητας με δύο τεράστιες δεξαμενές αποθήκευσης, που χρησιμοποιούν υγρό άλας για την συγκράτηση της θερμότητας.

Το υγρό άλας θερμαίνεται μέχρι και 400 βαθμούς Κελσίου και μέσω ενός εναλλάκτη θερμότητας δημιουργεί ατμό. Από τον ατμό παράγεται ηλεκτρική ενέργεια.

Με τον εναλλάκτη θερμότητας μπορεί κάθε σύστημα παραβολικών κατόπτρων να αποθηκεύει το περίσσευμα ενέργειας με τη μορφή θερμότητας και να συνεχίζεται η παροχή ηλεκτρικού ρεύματος και τη νύχτα.

Το μεγαλύτερο ηλιακό πάρκο της Ευρώπης;

Η διαχειρίστρια εταιρεία των ηλιοθερμικών σταθμών Solar Millennium AG θα προχωρήσει σε νέα τεστ λειτουργίας τον Αύγουστο και αναμένεται αρχές Οκτωβρίου να ολοκληρωθεί το τρίδυμο σύστημα ηλιοθερμικών εργοστασίων Andasol.

Το ηλιακό πάρκο της Ανδαλουσίας, όπως ονομάζεται επίσημα, θα τροφοδοτεί με συνολική απόδοση 150 μεγαβάτ το κανονικό δίκτυο ηλεκτροδότησης της περιοχής.

Η τεχνολογία αυτή εφαρμόζεται για πρώτη φορά στην Ευρώπη.

Στις ΗΠΑ και μάλιστα στην Καλιφόρνια η χρήση παραβολικών κατόπτρων εφαρμόζεται από το 1985.

Η γερμανική Greenpeace χαιρέτισε την είδηση της ολοκλήρωσης του ηλιακού πάρκου στην Ισπανία με γερμανική τεχνολογία και επενδύσεις.

Σύμφωνα με ειδικούς τα παραβολικά κάτοπτρα είναι η τεχνολογία που ‘ταιριάζει’ στις χώρες της Μεσογείου. Γι’ αυτό χρειάζονται τόσο κίνητρα για επενδυτές και καταναλωτές, όσο υποχρεωτικό πλαίσιο χρήσης ηλιακής ενέργειας π.χ. για ζεστό νερό. Ένα τέτοιο σύστημα εφαρμόζει ο δήμος της Βαρκελώνης, όπου είναι υποχρεωτική στα καινούργια κτίρια η χρήση ηλιακής ενέργειας για παροχή ζεστού νερού σε ποσοστό 60%.

Γερμανία: Παράγοντας σταθερότητας ή μέρος του προβλήματος;

 

Ενώ οξύνεται η κρίση χρέους στην ευρωζώνη και πληθαίνουν οι φωνές που ζητούν άμεσες παρεμβάσεις, το Βερολίνο προσπαθεί να κερδίσει χρόνο επιτείνοντας έτσι την ανησυχία των αγορών

 Εντείνονται οι πιέσεις προς τη γερμανική κυβέρνηση να εγκαταλείψει τη διστακτική της στάση και να προωθήσει ένα συνολικό σχέδιο για την αντιμετώπιση της κρίσης χρέους στην ευρωζώνη. Η ισπανική εφημερίδα El Pais καλεί το Βερολίνο να βάλει τάξη στο χάος των χρεών. «Η καγκελάριος και η ομάδα των αντιρρησιών δεν αντιλαμβάνονται ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να παραμείνει άλλο στην αβεβαιότητα», γράφει η εφημερίδα. Αλλά και η γερμανική Berliner Zeitung καλεί την Άγκελα Μέρκελ να εγκαταλείψει την πολιτική του μπλόκου.

«Η κυβέρνηση εκτελεί απλά υπηρεσία»

Ο Σοσιαλδημοκράτης Φ.Β Σταϊνμάιερ

Υπό τη δαμόκλειο σπάθη των οίκων αξιολόγησης, τα μάτια της Ευρώπης στρέφονται στο Βερολίνο. Εκεί, ο πρόεδρος της ΚΟ των Σοσιαλδημοκρατών, SPD, Φρανκ Βάλτερ Σταϊνμάιερ επικρίνει τη διστακτικότητα της κυβέρνησης Μέρκελ. «Στην Ευρώπη είμαστε αντιμέτωποι με μια πραγματική πολιτική κρίση, ίσως την μεγαλύτερη από την ημέρα που ιδρύθηκε η ΕΕ. Και με εξαίρεση τον κύριο Σόιμπλε η υπόλοιπη κυβέρνηση εκτελεί απλά υπηρεσία. Μερικοί μάλιστα δεν κάνουν ούτε αυτό. Έτσι έχουν τα πράγματα, λέει ο κ. Σταϊνμάιερ.

Ωστόσο τη συνταγή για την θεραπεία δεν την έχει ούτε ο κ. Σόιμπλε. Και εκείνος κάνει στροφή 180 μοιρών και τάσσεται υπέρ ενός δεύτερου πακέτου στήριξης της Ελλάδας, διαπιστώνοντας ότι οι διστακτικές παρεμβάσεις δεν έφεραν αποτέλεσμα.

Σε συνέντευξή του προς την Westdeutsche Allgemeine Zeitung ο γερμανός υπουργός Οικονομικών παραδέχεται ότι η ελληνική κρίση απειλεί ολόκληρη την ευρωζώνη, αλλά συνιστά να περιμένουμε τα πορίσματα των ομάδων εργασίας του Eurogroup για τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους. Ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε επιμένει πάντως στην κυβερνητική γραμμή της συμμετοχής του ιδιωτικού τομέα στο κόστος ενός δεύτερου πακέτου διάσωσης. «Η συμμετοχή των ιδιωτών πιστωτών στη λύση του προβλήματος καθίσταται ακόμη πιο επιτακτική επειδή ακριβώς μπορεί να διατυπωθούν αμφιβολίες για την ικανότητα της Ελλάδας να εξυπηρετήσει το χρέος της και επειδή θα πρέπει να κερδίσουμε χρόνο με ένα ακόμη πρόγραμμα προσαρμογής», τονίζει ο υπουργός Οικονομικών.

«To „ευρωομόλογο“ δεν δίνει κίνητρα για συνετή δημοσιονομική διαχείριση»

Σκληρές επικρίσεις δέχεται η Α Μέρκελ από τον πρόεδρο του Eurogroup Ζ. Κ. Γιούνκερ

Όμως ακριβώς στην συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα εντοπίζουν πολλοί το κυριότερο εμπόδιο για μια ταχεία επίλυση του προβλήματος. Ακόμη και ο πρόεδρος της Bundesbank Γενς Βάιντμαν θεωρεί προβληματικό το εν λόγω εγχείρημα.

Στο τραπέζι με τις δυνητικές λύσεις εξακολουθεί να βρίσκεται η έκδοση ευρωομολόγων. Όλα είναι ανοιχτά, λέει ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, που όμως επιμένει στο γερμανικό «όχι» στα ευρωομόλογα. «Την γνωρίζουμε την πρόταση, αλλά σε μία ένωση με κοινό νόμισμα αλλά διαφορετικές δημοσιονομικές πολιτικές χρειαζόμαστε κίνητρα και κυρώσεις έτσι ώστε οι χώρες μέλη να τηρούν μια συνετή δημοσιονομική πολιτική. Εάν όλοι πληρώνουν το ίδιο επιτόκιο δεν υπάρχουν κίνητρα για συνετή δημοσιονομική διαχείριση. Δεν μπορούμε λοιπόν ακόμη να κοινοτικοποιήσουμε το ρίσκο των επιτοκίων», λέει ο γερμανός υπουργός.

Δεν θα είναι ωστόσο η πρώτη φορά που το Βερολίνο θα υπαναχωρήσει από διακηρυγμένες θέσεις. Το έχει κάνει αρκετές φορές από την ημέρα που ξέσπασε η κρίση χρέους στην ευρωζώνη. Η γερμανική κυβέρνηση είναι σε δύσκολη θέση. Από τη μία αυξάνονται οι πιέσεις στο εσωτερικό μέτωπο, ενώ από την άλλη πλευρά η Ευρώπη περιμένει επειγόντως πρωτοβουλίες. Και αυτό που επιρρίπτεται στο Βερολίνο, σχεδόν από όλους, είναι ότι δεν εκπέμπει σαφή μηνύματα. Οικονομικά ινστιτούτα της Γερμανίας κατηγορούν την κυβέρνηση Μέρκελ ότι δεν επιδεικνύει ευελιξία στο ζήτημα της συμμετοχής των ιδιωτών πιστωτών στην λύση του προβλήματος, ενώ το ίδιο άκαμπτη είναι η στάση της στο ζήτημα των ευρωομολόγων. Μέρκελ και Σόιμπλε εξακολουθούν να είναι προσανατολισμένοι στο εσωτερικό μέτωπο, αλλά αυτό μάλλον δεν είναι ο κατάλληλος τρόπος για να αντιμετωπισθεί η κρίση.

Αυτή η καθυστέρηση κοστίζει πολύ

By Mohamed El-Erian

Έπειτα από μακρά και δαπανηρή καθυστέρηση, η ορολογία των Ευρωπαίων για την κρίση χρεών αλλάζει. Κι αυτό είναι θετικό. Το αρνητικό είναι ότι η Ευρώπη εξακολουθεί να έχει έλλειψη πολιτικής και τεχνικής ηγεσίας, που είναι απαραίτητη ώστε να περιχαρακώσει την καταστροφική κρίση. Το αποτέλεσμα είναι ότι η Ευρώπη σύντομα θα υποχρεωθεί να μελετήσει δραστικές επιλογές.

Επί μακρόν, η Ευρώπη προσποιείται ότι η κρίση στην περιφέρεια οφείλεται σε πρόβλημα ρευστότητας και όχι σε πρόβλημα αξιόχρεου. Οι αξιωματούχοι απαξιώνουν την ανάγκη για αναδιάρθρωση χρεών και προτιμούν τη διάσωση της Ελλάδας, της Ιρλανδίας και της Πορτογαλίας, η οποία συσσωρεύει νέα χρέη, πρόσθετα στο ήδη αβάσταχτο δανειακό βάρος.

Αυτή η κατθυστέρηση κοστίζει πολύ. Οι περιφερειακές οικονομίες που επιβάλλουν γενναία μέτρα λιτότητας χάνουν την υποστήριξη των πολιτών τους, οι οποίοι ορθώς νιώθουν ότι οι θυσίες τους δεν έχουν καταφέρει να βελτιώσουν τις συνθήκες.

Επιπλέον, υγιείς ισολογισμοί, όπως της ΕΚΤ, έχουν μολυνθεί από χρέη που το πιθανότερο είναι ότι θα αναδιαρθρωθούν. Υπάρχουν σημαντικές υποχρεώσεις που έχουν μεταφερθεί από τον ιδιωτικό στον δημόσιο τομέα. Και οι λιγότερο αδύναμες ευρωπαϊκές οικονομίες, όπως η ιταλική, υπονομεύονται από τη γενική απώλεια εμπιστοσύνης στη δυνατότητα της Ευρώπης να αντιμετωπίσει την κρίση.

Είναι ειρωνεία το γεγονός πως ήταν ο πρωθυπουργός της Ελλάδας κ. Γιώργος Παπανδρέου που αναγνώρισε αυτές τις απογοητευτικές εξελίξεις και υπέδειξε τις καλύτερες μεθόδους που θα μπορούσαν να προωθηθούν. Σε μια δυναμική επιστολή που έστειλε στον κ. Jean-Claude Juncker, πρόεδρο του Eurogroup, ισχυρίζεται ότι «πηγαίνοντας από κρίση σε κρίση, μέσα σε μια τόσο αδύναμη κατάσταση της οικονομίας, με τόσο κακόφωνες δημοσιογραφικές ενημερώσεις και τρομαγμένους πολίτες, η Ελλάδα δεν μπορεί πλέον να αντεπεξέλθει».

Ο κ. Παπανδρέου ορθώς τονίζει την ανάγκη για μια καλύτερη λύση, η οποία θα καλύψει τη βιωσιμότητα του χρέους, την πρόσβαση στην αγορά και την ανάπτυξη. Έχει δίκιο επίσης να προειδοποιεί για τους κινδύνους που ενέχει το να επιτρέπεται στους πολιτικούς να υπονομεύουν τον ορθό σχεδιασμό τεχνικών λύσεων. Αν οι Ευρωπαίοι ρυθμιστές λάβουν στα σοβαρά τις δηλώσεις τους, θα καταλάβουν ότι η ώρα της λήψης στρατηγικών αποφάσεων γιαεπανενίσχυση της ευρωζώνης πλησιάζει.

Κι αυτό μπορεί να γίνει με δύο βασικές μεθόδους: Η Ευρώπη θα πρέπει να επιλέξειμεγαλύτερη δημοσιονομική ενοποίηση, κατ’ αρχάς de facto και στη συνέχεια de jure. Εγγυήσεις και μεταβιβάσεις με αποτελεσματικότητα στο κόστος -και όχι απλώς δάνεια- θα μπορέσουν να σταθεροποιήσουν τη δυναμική του χρέους της ευρωζώνης, μέσω της επιθετικής χρήσης ενός ενοποιημένου ευρωπαϊκού ισολογισμού. Σε αντάλλαγμα, τα κράτη-μέλη θα πρέπει να θυσιάσουν ένα μεγάλο κομμάτι της εθνικής κυριαρχίας και της δημοσιονομικής στρατηγικής τους.

Αν αυτό είναι πολιτικά αδύνατο -και υποπτεύομαι ότι θα είναι-, τότε η Ευρώπη θα χρειαστεί να επιλέξει την αναδιάρθρωση των χρεών της περιφέρειας, την επανακεφαλαιοποίηση της ΕΚΤ, την προστασία του συστήματος πληρωμών και εκκαθαρίσεων, την αποτροπή περαιτέρω παράπλευρων απωλειών και την αποκατάσταση των συνθηκών ανάπτυξης. Σε κάποιο σημείο, αυτή η διαδικασία θα πρέπει να περιλαμβάνει «εκπαιδευτικές άδειες» κρατών-μελών από την ευρωζώνη –αλλά όχι την Ε.Ε.- ώστε να ανακτήσουν την ελαστικότητα που χρειάζεται για την αποκατάσταση της ανταγωνιστικότητας.

Καμία από αυτές τις προσεγγίσεις δεν είναι εύκολη ή ευχάριστη στην εφαρμογή. Όμως, η εναλλακτική λύση να συνεχιστεί η κωλυσιεργία θα έχει ακόμα υψηλότερο κόστος και πολύ γρήγορα θα υπονομεύσει τη θεσμική ενοποίηση του συνόλου της ευρωζώνης.

Ο κ. Παπανδρέου έχει δίκιο: Είναι η ώρα της αλήθειας και η Ευρώπη βρίσκεται μπροστά σε ένα σταυροδρόμι, το οποίο θα καθορίσει την τύχη της. Όσο περισσότερο καθυστερούν οι Ευρωπαίοι, τόσο χάνεται η προοπτική να προλάβουν την επέκταση της κρίσης.

Ο κ. Mohamed El-Erian είναι chief executive και co-chief investment officer της Pimco.

ΠΗΓΗ: FT.com

ΕΞΩ ΑΠ΄ ΤΑ ΔΟΝΤΙΑ !…

Η Ελλάδα αποτελεί τον προπομπό των εξελίξεων. Στην πλάτη της – και ερήμην της – οι Αγορές, οι διεθνείς κερδοσκόποι, οι χρηματο-πιστωτικοί κολοσσοί, αλλά, δυστυχώς και οι Ευρωπαίοι ηγετίσκοι κάνουν τα πειράματα τους.

Η χώρα μας δεν τους ενδιαφέρει, ή τους ενδιαφέρει ελάχιστα. Θέλουν να δουν τις επιπτώσεις που θα έχει το δηλητήριο που διοχετεύουν στο δικό μας οργανισμό για να «προσέξουν» τη δόση στους υπόλοιπους ασθενείς. Οι περισσότεροι δε από αυτούς είναι ήδη πεθαμένοι.

Σίγουρα η Ελλάδα, με το χρέος και τα ελλείμματα της, δεν αποτελεί ΤΟ πρόβλημα της παγκόσμιας οικονομίας, ούτε απειλεί την παγκόσμια οικονομική ισορροπία και σταθερότητα. Υπάρχουν και άλλες πολλές χώρες, του Ευρωπαϊκού κυρίως νότου, με δυσθεώρητα ελλείμματα, που όμως δεν τις «κυνηγούν» (ακόμη) οι Αγορές και τα επιτόκια δανεισμού τους είναι σε σχεδόν ανεκτά επίπεδα.

Αυτή η διαπίστωση σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει ότι εμείς βαδίζαμε στο σωστό δρόμο, ή ότι πρέπει να συνεχίσουμε να παράγουμε ελλείμματα και να φουσκώνουμε το δικό μας χρέος. Μάζεμα χρειαζόμασταν σε όλα τα επίπεδα και δυστυχώς αφού δεν ήμασταν ικανοί να το διαπιστώσουμε μονάχοι μας και να προσπαθήσουμε να νοικοκυρευτούμε, μας την έπεσαν οι Τροϊκανοί και ξέσπασε ο Τροϊκός πόλεμος.

Και στις ΗΠΑ τι γίνεται; Ο Ομπάμα δήλωσε ότι δεν μπορεί να εγγυηθεί τις πληρωμές των συντάξεων της 3ης Αυγούστου !!! Και συνέχισε λέγοντας πως πρέπει να εξευρεθεί συμβιβαστική λύση με το Κογκρέσο, για την αύξηση του ορίου δανεισμού, ώστε να μην οδηγηθούν οι ΗΠΑ σε χρεοκοπία !!!

Αν λοιπόν η Ελλάδα απειλεί το μέλλον της Ευρώπης, το κοινό νόμισμα και την παγκόσμια οικονομία, οι ΗΠΑ τι ακριβώς κάνουν;;;

Του Πέτρου Κ.

http://logoplokies.blogspot.com/

Θέλει ή δεν θέλει η Ευρώπη να σωθεί;

 

Από τότε που έγινε η πρώτη αναφορά στην επιλογή του ευρωομολόγου σαν μια επιλογή επίλυσης του προβλήματος της Ελλάδας, άπαντες στην Ελλάδα ζητωκραυγάζουν ότι αυτό θα μας σώσει. 

Να τονίσω όμως ότι, απλά εκδίδοντας χρέος σε ένα κοινό ευρωπαϊκό ομόλογο δεν θα μας σώσει (όπως πιστεύουν ορισμένοι). Διότι ακόμα και αν μειωθεί το κόστος δανεισμού της Ελλάδας κατά 2,5 μονάδες από ένα τέτοιο εγχείρημα (που εκτιμώ ότι ακόμα και αυτό είναι υπερβολικό), δεν είναι η λύση, καθώς αυτή η επιλογή δεν θα μας κάνει βιώσιμους.

Τούτο διότι απλά το πρόβλημα της Ελλάδας δεν είναι το επιτόκιο (άσχετα αν το 5% είναι από τα μεγαλύτερα επιτόκια στη ζώνη), αλλά το γεγονός ότι έχουμε πολύ χρέος και παράλληλα δεν είμαστε αρκετά ανταγωνιστικοί. Ναι μεν μειώνοντας το επιτόκιο θα βοηθήσει την κατάσταση, αλλά όχι σε τέτοιο βαθμό που να μας κάνει μακροπρόθεσμα βιώσιμους (για το θέμα της ανταγωνιστικότητας έχουμε πει πολλές φορές ότι είναι άσχετο με τα τωρινά ταμειακά προβλήματα και απαιτεί άλλους χειρισμούς, που δεν βλέπω να υλοποιούνται).

Ο μόνος τρόπος που ένα ευρωομόλογο μπορεί να καταστεί λύση για την Ελλάδα, είναι αν η Ευρώπη σαν ενιαία οντότητα, αποφασίσει να πάρει πάνω της την πλειοψηφία του ελληνικού χρέους, απαλλάσσοντας την Ελλάδα από το 65% αυτού, έτσι ώστε να μπορούμε να εξυπηρετήσουμε το υπόλοιπο. Μόνο υπό αυτό το πλαίσιο σκέψης έχει νόημα ένα ευρωομόλογο για την Ελλάδα.

Έχει γίνει αναφορά αυτές τις μέρες σε διάφορα blogs ότι ακριβώς αυτό έγινε πριν πολλά χρόνια στις ΗΠΑ, όταν έκανε τα πρώτα της βήματα σαν εθνική οντότητα. Ορισμένες πολιτείες είχαν πτωχεύσει και η ομοσπονδιακή κυβέρνηση πήρε πάνω της ένα ποσοστό του χρέος των πολιτειών και έτσι μπόρεσαν να λύσουν το τότε θέμα του χρέους.

Το ερώτημα όμως είναι αν η Ευρώπη επιδιώκει να ομογενοποιηθεί περισσότερο και αν ένα σχέδιο σαν το παραπάνω είναι στα υπόψην των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων και πολιτικών ηγεσιών;

Για χάρη της κουβέντας, ας υποθέσουμε ότι οι παραπάνω στόχοι αποτελούν κοινό στόχο των ευρωπαϊκών χωρών, με απώτερο στόχο να δημιουργηθεί ένα πανευρωπαϊκό ομόλογο με σκοπό να μας απαλλάξει από ένα μεγάλο μέρος του χρέους μας.

Για να μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο όμως, απαιτείται η Ευρώπη να ομογενοποιηθεί πολιτικά και θεσμικά. Απαιτείται ένα υπουργείο οικονομικών το οποίο θα έχει τη δυνατότητα να επιβάλει φόρους ανά την ευρωπαϊκή οικουμένη και να είναι η αρμόδια αρχή που να μπορεί να εγγυηθεί αυτό το χρέος.

 

Αυτό με τη σειρά του συνεπάγεται ότι η Ευρώπη θα πρέπει να γίνει περισσότερο σαν τις ΗΠΑ, παρά μια χαλαρή νομισματική ένωση που είναι σήμερα. Υπάρχει όμως κάποιος σήμερα στην Ευρώπη που το θέλει αυτό;

Προσωπικά, δεν έχω κάποιο δείγμα γραφής από τις πολιτικές ηγεσίες στην Ευρώπη ότι ενδιαφέρονται ή υπάρχει όρεξη η Ευρώπη να δέσει πολιτικά σαν τις ΗΠΑ. Δεν έχω ακούσει κανέναν να θέλει να δώσει φορολογικές αρμοδιότητες σε κάποια κεντρική ευρωπαϊκή αρχή. Δεν έχω διαβάσει πουθενά ότι υπάρχει ενδιαφέρον να δημιουργηθεί μια ομοσπονδιακή αστυνομία τύπου FBI, ενιαίος στρατός, ομοσπονδιακά δικαστήρια, ευρωπαϊκή επιτροπή κεφαλαιαγοράς, ευρωπαϊκή αρχή δημοσίων έργων και πάρα πολλά άλλα τα ποια θα μπορούσαν να χαρακτηρίσουν την Ευρώπη ένα ενιαίο κράτος.

Αντ΄ αυτού βλέπω δείγματα για ακριβώς το αντίθετο. Μάρκα και λιρέτες έχουν αρχίσει και επανακυκλοφορούν σε ορισμένε περιοχές της Ευρώπης. Στην Ελλάδα έχουμε διάφορα πειραματικά ηλεκτρονικά νομίσματα σαν το όβολο.

Οι Έλληνες κατηγορούν την Ευρώπη για όλα τα δεινά και ένα ποσοστό θέλει να βγούμε από την ΕΕ. Στη Γερμανία υπάρχουν ανάλογες σκέψεις από ένα μέρος του πληθυσμού και πολλοί αναλυτές αναφέρουν ότι ίσως οι Γερμανοί φύγουν και γυρίσουν στο μάρκο και αφήσουν τους υπόλοιπους με τα ευρώ.

Δεν βλέπω δηλαδή δείγματα γραφής ότι η Ευρώπη θέλει και είναι έτοιμη για το επόμενο βήμα, που είναι αυτό μιας πιο πολιτικά ενοποιημένης Ευρώπης. Μπορεί πράγματι να γίνει στο μέλλον –στα επόμενα 50 χρόνια ας πούμε– αλλά εμείς δεν έχουμε την πολυτέλεια του χρόνου για να περιμένουμε.

Επίσης κάτι ακόμα. Ακόμα και αν φτιάξουν ένα τεχνητό πανευρωπαϊκό ομόλογο, δεν νομίζω να μπορεί να σταθεί στην αγορά με επιτυχία αν δεν γίνουν τα παραπάνω βήματα της πολιτικής ενοποίησης. Το να φτιαχτεί ένα ομόλογο που να έχει τις εγγυήσεις των χωρών – μελών και να μοιάζει περισσότερο σαν ένα πολύπλοκο παράγωγο χρεόγραφο από την Wall Street παρά σαν ένα plain vanilla ομόλογο που όλοι γνωρίζουμε, αμφιβάλω ότι θα σταθεί με επιτυχία.

Επίσης αμφιβάλω αν θα θελήσει κάποια χώρα να δώσει αυτές τις εγγυήσεις όπως είναι η κατάσταση σήμερα. Ίσως μετά από μια μεγάλη διαγραφή χρέους να υπάρχει πολιτική βούληση, αλλά σήμερα ως έχει η κατάσταση, δεν νομίζω. Διότι απλά τα κράτη που θα βάλουν την υπογραφή τους σε ένα τέτοιο ομόλογο ξέρουν πολύ καλά ότι αργά ή γρήγορα θα κληθούν να πληρώσουν το τίμημα του εγγυητή.

Στο μεταξύ όμως, τα spreads των περιφερειακών οικονομιών ανεβαίνουν επικίνδυνα τον τελευταίο καιρό και η ευρωπαϊκή καυτή πατάτα που ονομάζεται Ιταλία ίσως να είναι η επόμενη στη λίστα των χωρών που θα παρουσιάσουν πρόβλημα. Και σε αντίθεση με την Ελλάδα, την Ιρλανδία και την Πορτογαλία, το πρόβλημα χρέους της Ιταλίας (αν εξελιχτεί σαν την Ελλάδα) δεν θα είναι πλέον του χεριού της Ευρώπης.

Λύσεις υπάρχουν, αλλά δεν είναι στα πλαίσια αυτών που συζητιούνται. Μια λύση είναι να τακτοποιήσει κάθε χώρα τα του οίκου της στα πλαίσια της εκάστοτε περιφερειακής κεντρικής τράπεζας (διαβάστε: Μια ολοκληρωμένη πρόταση για το ελληνικό αδιέξοδο) και μια άλλη λύση είναι να υπάρξει συμφωνία σε μεγάλες διακρατικές διαγραφές χρέους και τέλος αυτή του ευρωομολόγου (όπως όμως την περιέγραψα και όχι όπως ακούμε).

Σε όλες τις περιπτώσεις, η πίεση θα εκδηλωθεί στην αξία του ευρώ και όχι στους προϋπολογισμούς των κρατών –  μελών. Σας έχω πει ότι αυτή η κρίση μπορεί να επιλυθεί μόνο με τη δημιουργική λογιστική που μόνο μια κεντρική τράπεζα μπορεί να το κάνει.

Υπάρχει όμως πολιτική βούληση για κάτι τέτοιο στην Ευρώπη; Υπάρχει πολιτική βούληση για να ομογενοποιηθεί η Ευρώπη σε ένα ενιαίο κράτος; Υπάρχει πολιτική βούληση για τη χρήση δημιουργικής λογιστής μέσω της κεντρικής τράπεζας;

Ειλικρινά δεν ξέρω και σε κάθε περίπτωση δεν βλέπω δείγματα γραφής για τέτοια όρεξη.

Αυτό που είναι σίγουρο, όμως, είναι πως ακόμα και αν υπάρχει, η Ευρώπη πρέπει να κάνει γρήγορα, διότι την πολυτέλεια του χρόνου δεν την έχουμε ούτε εμείς και ούτε πολλές άλλες ευρωπαϊκές οικονομίες και πάνω από όλα, δεν την έχει η Ευρώπη, αν θέλει να παραμείνει ενωμένη.
Γιώργος Καισάριος

Δυστυχώς (καίτοι εύποροι) επτωχεύσαμεν

Μ. ΣΠΙΝΘΟΥΡΑΚΗΣ
«Δυστυχώς (καίτοι εύποροι) επτωχεύσαμεν». Αυτός θα μπορούσε να είναι ο τίτλος του δράματος που εξελίσσεται τον τελευταίο καιρό στην Ευρώπη με τραγικό, φεύ, πρωταγωνιστή την Ελλάδα. Ένα δράμα που τελειωμό δεν έχει και που η τελευταία πράξη που παρακολουθήσαμε, η χθεσινή σύνοδος του Eurogroup στις Βρυξέλλες, το μόνο αποτέλεσμα που είχε ήταν να αναδείξει την ανάγκη σύγκλησης μιας ακόμη έκτακτης συνόδου κορυφής της ευρωζώνης, πυροσβεστικού και πάλι χαρακτήρα.

 

Κατά βάση οι υπουργοί οικονομίας της ευρωζώνης προσπάθησαν εκ νέου χθες να τετραγωνίσουν τον κύκλο, και φυσικά δεν τα κατάφεραν. Ετσι κατέληξαν σε ένα ανακοινωθέν που λέει ότι στο δεύτερο πακέτο αρωγής προς την Ελλάδα θα πρέπει να συμβάλλουν – βάζοντας το χέρι στην τσέπη – και οι ιδιώτες ομολογιούχοι. Οι υπουργοί ανέφεραν επίσης ότι λαμβάνουν υπόψη τους την απειλή του κ Ζαν Κλοντ Τρισέ ότι, αν οι οίκοι αξιολόγησης χαρακτηρίσουν αυτή τη συμβολή των ομολογιούχων «επιλεκτική πτώχευση», η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα θα πάψει να αγοράζει τους ελληνικούς τίτλους. Στη συνέχεια πήγαν για ύπνο, αφήνοντας τις αγορές να κρίνουν.

Οι αγορές έκριναν ότι αυτά δεν είναι σοβαρά πράγματα και συνέχισαν να ξεφορτώνονται όλα τα κρατικά ομόλογα των χωρών της νότιας Ευρώπης, οδηγώντας την Ιταλία και την Ισπανία σε επιτόκια δανεισμού ανάλογα προς αυτά που είχαν πριν την ένταξή τους στο ευρώ.

Το χθεσινό Eurogroup προσπάθησε φυσικά να διασκεδάσει τις ανησυχίες των αγορών υιοθετώντας κάποιες αποφάσεις τις οποίες αν είχε λάβει ένα χρόνο πριν θα απέδιδαν πολύ περισσότερα απ’ ότι σήμερα. Ανακοίνωσε πως θα μειώσει περαιτέρω τα επιτόκια δανεισμού της Ελλάδας και θα αυξήσει τα χρονικά όρια απόσβεσης των δανείων, ενώ εμφάνισε και το κερασάκι της τούρτας δηλώνοντας πως δεν αποκλείεται ο αρτισύστατος μηχανισμός σταθερότητας της ευρωζώνης να χρηματοδοτήσει στο μέλλον την Ελλάδα για να επαναγοράσει τα ομολογά της σε τρέχουσες τιμές, δηλαδή σε τιμές πολύ χαμηλότερες από τις άρτιες.

Μόνο που αυτή η απόφαση είναι πλέον ριψοκίνδυνη. Και αυτό, διότι ο εν λόγω μηχανισμός δύσκολα θα εξακολουθήσει να έχει την άριστη πιστοληπτική ικανότητα που έχει σήμερα (δηλαδή τα περίφημα τρία Α των οίκων αξιολόγησης) αν αρχίσει να δανείζεται από τις αγορές για να επαναγ οράζει κρατικά ομόλογα που οι εν λόγω αγορές θεωρούν τοξικά.

Η Ευρώπη βρίσκεται λοιπόν σε ένα φαύλο κύκλο από τον οποίο αδυνατεί να ξεφύγει. Οι σημερινές πολιτικές ηγεσίες της δεν φαίνονται ικανές να δούν μακρύτερα από τα σύνορά των χωρών τους και τις εσωτερικές σκοπιμότητες, με αποτέλεσμα να διακυβεύεται πλέον το ευρώ, δηλαδή η συνοχή της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Η Γερμανία εμμένει -για συμβολικούς μάλλον λόγους – στη θέση «να πληρώσουν και οι τράπεζες», αν και γνωρίζει ότι στην περίπτωση της Ελλάδας το ποσό που θα συγκεντρωθεί δεν θα υπερβαίνει τα 15 δις ευρώ.

Εμφανίζεται επίσης να αποδίδει εξαιρετικά μεγάλη σημασία στο ζήτημα των εσόδων από την «αξιοποίηση» της  δημόσιας περιουσίας της Ελλάδας, αν και επίσης γνωρίζει ότι η «προίκα της νύφης» δεν είναι και τόσο μεγάλη. Ποσά της τάξεως των μερικών δεκάδων δις ευρώ μπορεί αντικειμενικά να φαίνονται μεγάλα, όμως για τη σημερινή Γερμανία δεν αποτελούν σημαντικά μεγέθη. Αντιθέτω ς αν η κρίση εξαπλωθεί σε όλη τη νότια Ευρώπη τα ποσά που θα απαιτηθούν θα είναι της τάξεως των τρισεκατομμυρίων ευρώ, τα οποία όντως, ούτε η σημερινή Γερμανία, ούτε καμία άλλη χώρα στον κόσμο διαθέτει.

http://www.tovima.gr/opinions/article/?aid=410749

ΕΞ ΙΔΙΩΝ ΤΑ ΒΕΛΗ !…

 Επίθεση στη Νέα Δημοκρατία για τη στάση της στην αντιμετώπιση της κρίσης χρέους της Ελλάδας, ασκεί ο πρώην πρωθυπουργός της Βαυαρίας Έντμουντ Στόιμπερ.

Σε συνέντευξή του στο περιοδικό «Focus», προειδοποιεί ότι οι συνέπειες της κρίσης μπορεί να είναι χειρότερες από αυτές της Lehman.

Όλο το ρεπορτάζ

Ο συντηρητικός πρώην πρωθυπουργός της Βαυαρίας Στόιμπερ θεωρεί ότι φέρει μεγάλη ευθύνη για την οικονομική κατάσταση της χώρας η ΝΔ. «Τώρα αυτό που χρειάζεται είναι άμεσα έκτακτη βοήθεια. Αυτό, ορισμένοι δεν το έχουν αντιληφθεί ακόμη», λέει ο κ. Στόιμπερ.

«Το δικό μας, συντηρητικό αδελφό κόμμα της Νέας Δημοκρατίας στην Ελλάδα αποτυγχάνει σε όλα τα επίπεδα. Φέρει μεγάλη ευθύνη για τη μιζέρια του χρέους. Είναι παρανοϊκό το ότι ειδικά αυτό το κόμμα βγάζει τον κόσμο στους δρόμους για να διαδηλώνει ενάντια στα μέτρα λιτότητας», λέει χαρακτηριστικά ο κ. Στόιμπερ, επίτιμος πρόεδρος του συγκυβερνώντος κόμματος της Χριστιανοκοινωνικής Ένωσης «CSU» Βαυαρίας.

Ο Βαυαρός συντηρητικός πολιτικός, που είναι και επικεφαλής ομάδας εργασίας της ΕΕ για την καταπολέμηση της γραφειοκρατίας, επισημαίνει τον κίνδυνο διάλυσης της Ευρώπης, ενός ιστορικού οικοδομήματος που θεμελίωσαν πολιτικοί όπως ο Ρομπέρ Σουμάν και ο Κόνραντ Αντενάουερ.

ΠΗΓH: ΑΠΕ/ΜΠΕ

COPY:http://logoplokies.blogspot.com/2011/06/blog-post_5476.html

Ποιος ελέγχει τις εταιρίες αξιολόγησης;

Νέους, αυστηρούς κανόνες για τις εταιρίες αξιολόγησης πιστοληπτικής ικανότητας ζητάει το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.

Τις σχετικές προτάσεις υπογράφει ο Γερμανός ευρωβουλευτής Βολφ Κλιντς, πρόεδρος της ειδικής επιτροπής του Κοινοβουλίου για τη χρηματοπιστωτική κρίση.

Ο εισηγητής βλέπει πέντε προβλήματα ή συστημικούς κινδύνους στους σημερινούς οίκους αξιολόγησης. «Πρώτη δυσκολία: οι οργανισμοί αξιολόγησης είναι μονοπώλιο. Σήμερα τρεις οργανισμοί κατέχουν το 95% της αγοράς και με τζίρο πέντε δισεκατομμυρίων έχουν κέρδη δύο δισεκατομμύρια, μία σχέση τζίρου-κερδών αδιανόητη σε οποιαδήποτε δουλειά. Δεύτερο πρόβλημα: η υπερβολική εξάρτηση από τις αξιολογήσεις με βάση και το ρυθμιστικό πλαίσιο της «Βασιλείας ΙΙ». Τρίτη αδυναμία του συστήματος είναι η έλλειψη διαφάνειας για τα στοιχεία και τα μαθηματικά μοντέλα που χρησιμοποιούνται. Το τέταρτο πρόβλημα είναι η έλλειψη αστικής ευθύνης των οργανισμών για τις αξιολογήσεις τους. Και το πέμπτο ζήτημα είναι το μοντέλο «ο εκδότης πληρώνει», που σημαίνει ότι όποιος εκδίδει ομολογιακούς τίτλους, επιλέγει και πληρώνει ο ίδιος την εταιρία αξιολόγησης» επισημαίνει ο Γερμανός ευρωβουλευτής στην Deutsche Welle.

Νομικές καινοτομίες από το …παρελθόν

Είναι αξιοπρόσεκτο ότι και ο Γερμανός φιλελεύθερος Βολφ Κλιντς συμφωνεί στην άμεση ανάγκη νομοθετικής ρύθμισης. Πώς μπορεί όμως πρακτικά να διασφαλιστεί η αντικειμενική αξιολόγηση, ανεξάρτητα από τα συμφέροντα των άμεσα ενδιαφερομένων; Πρέπει να αλλάξει το σημερινό μοντέλο πληρωμής των υπηρεσιών αξιολόγησης, τονίζει ο Γερμανός ευρωβουλευτής. «Πριν από 30, 35 χρόνια οι ίδιοι οι επενδυτές πλήρωναν για την αξιολόγηση. Νομίζω ότι και σήμερα χρειάζεται ένα διαφορετικό μοντέλο πληρωμής. Θα μπορούσαν να πληρώνουν λοιπόν και πάλι οι ίδιοι ή να καθιερώσουμε την πληρωμή με βάση την απόδοση: να ξεκινάμε δηλαδή με μία προκαταβολή και τα υπόλοιπα χρήματα να καταβάλλονται μόνο αν μείνουμε ευχαριστημένοι με την ποιότητα των αξιολογήσεων.

Η οδηγία περί οίκων αξιολόγησης που ισχύει από το 2009 αποδείχθηκε ανεπαρκής για να καλύψει όλα τα ζητήματα. Μέχρι το φθινόπωρο η Κομισιόν θα υποβάλει τις δικές της προτάσεις για ένα νέο ρυθμιστικό πλαίσιο. Μέχρι τότε ίσως να έχουμε εξελίξεις και στο θέμα της αστικής ευθύνης, εκτιμά ο εισηγητής Βολφ Κλιντς: «Παλαιότερα τα αμερικανικά δικαστήρια απέρριπταν εξ αρχής όλες τις προσφυγές με το επιχείρημα ότι οι οργανισμοί αξιολόγησης απλώς διατυπώνουν απόψεις. Αλλά τον περασμένο Νοέμβριο δικαστήριο της Νέας Υόρκης έκανε αποδεκτή, για πρώτη φορά, μία δικαστική προσφυγή. Αυτό με κάνει πιο αισιόδοξο ότι, σε βάθος χρόνου, θα καθιερώσουμε την αστική ευθύνη των οργανισμών αξιολόγησης και στην Ευρώπη».

Έτσι η Γερμανία «ξεπουλά» στις ΗΠΑ την Ευρώπη

Ο οίκος αξιολόγησης Standrad & Poors υποβάθμισε την Δευτέρα περαιτέρω την μακροπρόθεσμη αξιολόγηση του χρέους της Ελλάδας από το Β στο ΒΒ-, προσθέτοντας ότι η αξιολόγηση μπορεί να αναθεωρηθεί προς τα κάτω. Η αξιολόγηση αντίθετα σε βραχυπρόθεσμο ορίζοντα υποβαθ- μίστηκε σε C από Β.

Ο οίκος διευκρίνισε ότι η πράξη αυτή αντανακλά τις προσδοκίες για μία επιμήκυνση τους χρέους των 80 δις ευρώ της ΕΕ και κάνει ανοικτά λόγο για την ανάγκη ενός haircut (κουρέματος) της τάξης του 50% για να μην βουλιάξει η χώρα.

Σε αυτό το σημείο να δώσω τα συγχαρητήριά μου για την αντικειμενικότατη αξιολόγηση που βασίζεται αποκλειστικά σε οικονομικά στοιχεία, όπως τα κουτσομπολιά των αγορών. Η κυβέρνηση χαρακτήρισε την αξιολόγηση παράλογη και πολύ σωστά, καθώς δεν υπάρχουν νέα δεδομένα.

Εντωμεταξύ και η γερμανική Bild συντάχθηκε με το Der Spiegel με ένα άρθρο που τιτλοφορείται «Bye, bye, Ελλάδα«. Η Αθήνα, γράφει η πιο μεγάλη εφημερίδα της Γερμανίας, δεν κατορθώνει να στήσει στα πόδια της την οικονομία της, δεν θα αποπληρώσει ποτέ το τεράστιο χρέος της και αυτό θα αυξήσει την πίεση στους πιστωτές της, συμπεριλαμβανομένων και των γερμανικών τραπεζών, να διαγράψουν ένα μέρος αυτού του χρέους. Το ευρώ είναι απαραίτητο για την Ευρώπη, όμως η Ευρωζώνη δεν εξαρτάται από την Ελλάδα. Εάν η Ελλάδα δεν θέλει πλέον το ευρώ, δεν θα πρέπει να την εξαναγκάσουμε να παραμείνει.

Μα πόσο φιλεύσπλαχνοι είναι αυτοί οι Γερμανοί; Δεν θέλουν να μας πιέζουν να κάνουμε κάτι που δεν θέλουμε. Κρίμα βέβαια που πίσω από το ράπισμα του Der Spiegel κρύβεται κάτι άλλο. Ας δούμε τι ακριβώς.

Ποιος πυροδότησε τον όλο καβγά περί Ελλάδας και ελληνικού χρέους στέλνοντας το ευρώ στο 1,43 σε σχέση με το δολάριο προκαλώντας ένα είδος τρομοκρατίας περί της αντοχής του ελληνικού χρηματιστηρίου και των ελληνικών τίτλων;

Για την ώρα υπάρχουν δύο σίγουρα δεδομένα. Πρώτον, το άρθρο του Der Spiegel προξένησε την πτώση του ευρώ στο 1,43 χαρωποιώντας όσους είχαν στοιχηματίσει εναντίον του ευρωπαϊκού νομίσματος (και σας διαβεβαιώ ότι στην Goldman Sachs είναι πολλοί αυτοί) και δημιουργώντας προοπτικές για ένα σπιράλ καθόδου του ευρώ μετά το ράλι των τίτλων εξασφάλισης από την βουτιά του δολαρίου (και ένα ευρώ λιγότερο ισχυρό είναι μανούλα για τις εξαγωγές και επομένως για την Γερμανία). Δεύτερον, κανένας δεν έχει πρόθεση να εγκαταλείψει την ευρωζώνη, πόσο μάλλον η Αθήνα, όμως η ΕΕ έχει πολλά να κερδίσει από αυτό τον πόλεμο δηλώσεων που πυροδότησε το Der Spiegel και από την κλιμάκωση που θα επακολουθήσει μέχρι την στιγμή που η αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους δεν θα είναι αναπόφευκτη, δηλ. για έναν τουλάχιστον χρόνο από σήμερα δεδομένης της διαθέσιμης ρευστότητας χάρει στην στήριξη ΕΕ-ΔΝΤ και του ότι κανένας δεν θα σπρώξει την Ελλάδα προς το αναπόφευκτο όσο θα υπάρχει έστω και ένα ευρώ ελληνικού χρέους στα ταμεία των τραπεζών φοβούμενος τις συνέπειες για την Deutsche Bank και ένα πιθανό χρηματοπιστωτικό ντόμινο στις άλλες χώρες της Ευρώπης.

Το δημοσίευμα λοιπόν του Spiegel παρείχε την πρόφαση για μία επιτάχυνση των απαιτήσεων της ΕΕ προς την Αθήνα μπροστά σε μία προοπτική αναδιάρθρωσης του χρέους και επομένως καταγραφής ζημιών για τις γαλλικές και γερμανικές τράπεζες. Αυτό προκαλεί πτώση του ευρώ και εξυπηρέτηση όπως προείπα όσων έχουν στοιχηματίσει κατά του κοινού νομίσματος, δηλ. κάποιων κυρίων στις ΗΠΑ. Έτσι ξεπουλά η Γερμανία την Ευρώπη στις ΗΠΑ.

Σε κάθε περίπτωση θα πρέπει να αναγνωριστεί επιτέλους ότι η κρίση δεν είναι κρίση κρατικών χρεών αλλά των τραπεζών που έχουν εκτεθεί στα κρατικά χρέη. Όσο δεν στηρίζονται οι γαλλικές και γερμανικές τράπεζες από την Γαλλία και την Γερμανία τόσο θα αναβάλλεται η λύση της αναδιάρθρωσης και τόσο θα κακοφορμίζει το σπυρί που έχει δημιουργηθεί. Μια στήριξη των τραπεζών αυτών θα καθιστούσε ανώδυνη την ελληνική αναδιάρθρωση, οι αγορές δεν θα αντιδρούσαν επιθετικά προς την χώρα, η αξιοπιστία της χώρας θα ανακτώνταν μέσα από λογικά προγράμματα και χρονικά πλαίσια και το ευρώ θα έπαυε να δέχεται κάθε τρεις και λίγο καθοδικές πιέσεις από καθοδηγούμενα δημοσιεύματα.

Μέχρι να συμβεί λοιπόν το αυτονόητο θα καταγράφουν κέρδη οι αμερικάνικες επενδυτικές τράπεζες που χρησιμοποιούν την Standard & Poors για να κερδοσκοπήσουν πάνω στα νομίσματα. Η Ευρώπη δέχεται επίθεση και η Γερμανία έχει αυτομολήσει στο αντίπαλο στρατόπεδο.

Στο γράφημα⁽¹⁾ απεικονίζεται το κρατικό χρέος της Ελλάδας ως ποσοστό του ΑΕΠ. Πηγή των δεδομένων είναι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή.

Read more: http://center24.blogspot.com/2011/05/blog-post_11.html#ixzz1OiPKJNBn

Από τη χρεοκοπία στην αυτογνωσία

Tο κείμενο αυτό προέκυψε από συζητήσεις μεταξύ των συνυπογραφόντων, γράφτηκε από τον Δαμιανό Παπαδημητρόπουλο, αλλά συνυπογράφεται από όλους, προκειμένου να καταδειχθεί όχι μόνο το αυτονόητο, η συμφωνία δηλαδή με τον προβληματισμό που αναπτύσσεται, αλλά κυρίως η ανάγκη κοινής στάσης, αν όχι συστράτευσης, όλων στις κρίσιμες στιγμές που διανύουμε.     Υπάρχουν ζητήματα που βρίσκονται εκτός δημοκρατικών διαδικασιών, που δεν μπορούν να τεθούν σε ψηφοφορία. Δεν μπορούμε για παράδειγμα να ψηφίσουμε για το αν ισχύουν, ή όχι, οι νόμοι του Νεύτωνα – είναι άλλες οι διαδικασίες μέσω των οποίων θα αποφανθούμε για την εγκυρότητα ή μη των νόμων αυτών. Αν εμείς, παρ’ όλα αυτά, θελήσουμε να θέσουμε τους νόμους του Νεύτωνα σε ψηφοφορία, το πραγματικό νόημα της ψηφοφορίας αυτής δεν θα είναι η εγκυρότητα των νόμων, αλλά το κατά πόσον εμείς θέλουμε να τους λαμβάνουμε υπ’ όψη ή θέλουμε να τους αγνοούμε (και ενδεχομένως να φάμε το κεφάλι μας). Σε κάθε περίπτωση οι φυσικοί νόμοι υπάρχουν έξω από μας. Σε μας το μόνο που μένει είναι να συγχρονίσουμε τη σκέψη μας με αυτούς, να τους καταστήσουμε (και μαζί να καταστήσουμε και τους εαυτούς μας) έλλογους, ή να μην το κάνουμε: τούτο το τελευταίο μεταφερόμενο στο επίπεδο της κοινωνίας είναι υπό την ευρεία έννοια ο λαϊκισμός. Οι κοινωνικοί και οικονομικοί νόμοι δεν είναι ακριβώς σαν τους νόμους της φύσης, αναλλοίωτοι. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι σε κάθε χρονική περίοδο δεν ισχύουν συγχρονικά τέτοιοι νόμοι. Με αυτή (και μόνο με αυτή) την έννοια, όσα ισχύουν για το φυσικό περιβάλλον και τους νόμους του, ισχύουν, τηρουμένων των αναλογιών, και για τα κάθε λογής περιβάλλοντα (κοινωνικό, οικονομικό κ.λπ.) εντός των οποίων βρισκόμαστε και η ισχύς των οποίων εκφεύγει των ορίων της ελληνικής δημοκρατίας. Θα οφείλαμε ανά πάσα στιγμή να γνωρίζουμε το περιβάλλον αυτό και –στο βαθμό που δεν μπορούμε έτσι απλά, διά προεδρικού διατάγματος, να το αλλάξουμε– να το λαμβάνουμε υπ’ όψη μας. Η ιστορία των τελευταίων τριάντα χρόνων στη χώρα μας, που είναι ακριβώς η ιστορία του λαϊκισμού, εντός του οποίου όλοι, μα κυριολεκτικά όλοι, είμαστε βουτηγμένοι, είναι αδιαλείπτως και σε περίοδο προϊούσας παγκοσμιοποίησης μια ιστορία άγνοιας περιβάλλοντος, νόμων και κανόνων, μια ιστορία έκρηξης ενός ιδιόμορφου ελληνικού βολονταρισμού. Αυτή την άγνοια περιβάλλοντος η Αριστερά την ονομάζει αντίσταση και ανυπακοή, σε πείσμα της δικής μας παιδείας, που δεν τη θεωρούμε δα λιγότερο αριστερή από των άλλων, σύμφωνα με την οποία αντίσταση σημαίνει να αντιπαλεύεις κάτι προκειμένου να το αλλάξεις κι όχι απλώς να το αγνοείς. Ένα μόνο παράδειγμα άγνοιας αντικειμενικών συνθηκών θα φέρουμε από το παρελθόν, γιατί σκοπός μας εδώ δεν είναι να κάνουμε ιστορία. Στις αρχές της δεκαετίας του 1980 και ενώ η Ελλάδα έχει μόλις εισέλθει στην «Κοινή Αγορά», στην ελεύθερη αγορά της Ευρώπης, και επομένως βρίσκεται μέσα σε ένα περιβάλλον το οποίο δεν ελέγχει, το ΠΑΣΟΚ εφευρίσκει ένα υβριδικό οικονομικό μοντέλο, το οποίο θα μπορούσαμε να το κωδικοποιήσουμε ως εξής: παράγουμε καπιταλιστικά, αμειβόμαστε σοσιαλιστικά, καταναλώνουμε ελεύθερα και παγκοσμιοποιημένα. Μέσα σε λίγα χρόνια, ένα μεγάλο μέρος της μη ανταγωνιστικής ελληνικής παραγωγικής βάσης αφανίστηκε από προσώπου γης, ένα άλλο κομμάτι κατέληγε στο Δημόσιο υπό τη μορφή των προβληματικών επιχειρήσεων. Στο εξής ένας ολοένα συρρικνούμενος και ασθενικός ιδιωτικός τομέας είχε να θρέψει έναν διογκωμένο και διογκούμενο δημόσιο τομέα, με συνέπεια η σοσιαλιστική αμοιβή (σύμφωνα με τις ανάγκες μας) και η ελεύθερη παγκοσμιοποιημένη κατανάλωση να εξασφαλίζεται με δανεισμό. Αλλά και όταν, στις αρχές του 2000, η χώρα προσχώρησε στο ευρώ, το νόμισμα δηλαδή έπαψε να είναι πολιτικό εργαλείο, καθώς βρέθηκε κι αυτό εκτός ορίων της ισχύος της ελληνικής δημοκρατίας, ουδείς προβληματίστηκε για τη νέα αντικειμενική συνθήκη που δημιουργούνταν και τον τρόπο προσαρμογής προς αυτήν. Κάπως έτσι φτάσαμε στο φθινόπωρο του 2009, όταν ξεκίνησε, δειλά στην αρχή, με μεγάλη ένταση λίγους μήνες αργότερα, η επανάσταση των δανειστών μας, οι οποίοι, λόγω των τεράστιων ελλειμμάτων που σωρεύονταν κάθε χρόνο σε ένα ήδη δυσθεώρητο χρέος, αρνήθηκαν να ανακυκλώσουν το χρέος μας, ή ζητούσαν τέτοια επιτόκια για να το πράξουν που η αποδοχή τους και μόνο εκ μέρους μας ήταν συνώνυμη της χρεοκοπίας. Αποτέλεσμα αυτής της κατάστασης, μιας κατάστασης δηλαδή που και πάλι το πεδίο ορισμού της βρίσκεται έξω από μας, εκτός ορίων της ελληνικής δημοκρατίας, στις αγορές, ήταν το μνημόνιο. Αρκετοί χαρακτηρισμοί έχουν ακουστεί, όπως «το απαράδεκτο μνημόνιο», «το μνημόνιο δεν είναι μονόδρομος», «τάσσομαι κατά του μνημονίου», «να κάνουμε δημοψήφισμα, να ψηφίσουμε αν είμαστε υπέρ ή κατά του μνημονίου». Στην πραγματικότητα, σε όλους αυτούς δεν αρέσουν οι συνέπειες του μνημονίου, όπως δεν αρέσουν στους ανθρώπους οι συνέπειες ενός σεισμού ή μιας καταιγίδας. Αλλά οι συνέπειες του μνημονίου, για να αξιολογηθούν, πρέπει να συγκριθούν με τις συνέπειες του μη μνημονίου: το μνημόνιο μας δίνει για κάτι λιγότερο από τρία χρόνια κάποια χρήματα με σχετικά υποφερτό επιτόκιο, προκειμένου αφ’ ενός να εξυπηρετήσουμε το ληξιπρόθεσμο χρέος μας, αφ’ ετέρου να καλύψουμε τα καινούργια ελλείμματα που θα δημιουργήσουμε σ’ αυτά τα τρία χρόνια. Σε αντάλλαγμα, αναλαμβάνουμε την υποχρέωση να μειώνουμε σταδιακά αυτά τα ελλείμματα, μέχρι να τα φέρουμε κάτω του 3% του ΑΕΠ. Για παράδειγμα, το 2009 το Δημόσιο είχε έσοδα περίπου 50 δισ. ευρώ (για την ακρίβεια 49) και δαπάνες 85 δισ., άρα το έλλειμμα ήταν πάνω από 35 δισ. Το μνημόνιο μας επέβαλε να μειώσουμε το 2010 το έλλειμμα κατά 6% του ΑΕΠ, δηλαδή περίπου κατά 15 δισ. Αυτό την ίδια στιγμή σημαίνει ότι μας επέτρεπε (και μας χρηματοδοτούσε) να έχουμε ένα έλλειμμα 20 δισ. (35-15=20). Με αυτά τα 20 δισ. πληρώσαμε μισθούς (μειωμένους), συντάξεις, τόκους κ.ο.κ. Χωρίς τα χρήματα του μνημονίου η χώρα θα χρεοκοπούσε. Χρεοκοπία σημαίνει βέβαια αδυναμία πληρωμής χρεωλυσίων, ενδεχομένως και τόκων, σημαίνει όμως ταυτόχρονα και αδυναμία δανεισμού, διακοπή συναλλαγών και πάρε-δώσε του ελληνικού Δημοσίου με τον έξω κόσμο. Αδυναμία καινούργιου δανεισμού σημαίνει αδυναμία χρηματοδότησης του καινούργιου (έστω μειωμένου) ελλείμματος που «παράγουμε» ως χώρα το 2010, το 2011 κ.λπ. Σημαίνει δηλαδή αναγκαστικά απότομη, ήδη από το 2010, προσγείωση σε μια κατάσταση μηδενικού ελλείμματος, σαν κι αυτή στην οποία φιλοδοξούμε να φθάσουμε σταδιακά μέσω μνημονίου σε λίγα χρόνια. Αλλά αυτή την απότομη προσγείωση (είναι πολύ εύκολο να την υπολογίσουμε, είναι 36 δισ. ευρώ μείον οι τόκοι που ενδεχομένως χρεοκοπώντας δεν θα πληρώναμε) η χώρα δεν θα μπορούσε κοινωνικά να την αντέξει – εδώ δεν καταφέρνει να αντέξει την πολύ μικρότερη προσγείωση του μνημονίου. Αν καταλαβαίνουμε καλά τα όσα……

ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΕΙΡΑΜΑ ΚΑΙ Η ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΜΥΩΠΙΑ !…

http://logoplokies.blogspot.com/2011/06/blog-post_6862.html

Είναι προφανές ότι οι Ευρωπαίοι εταίροι μας και το ΔΝΤ δεν θέλουν να βαρέσουμε κανόνι και γι’ αυτό εμφανίζονται πρόθυμοι να μας δανείσουν περισσότερα χρήματα ώστε να καλύψουμε τις δανειακές ανάγκες της χώρας μέχρι το 2014. Ως αντάλλαγμα ζητούν να δεσμευτεί η κυβέρνηση και ευρύτερα το πολιτικό σύστημα ότι θα εφαρμόσουν τα μέτρα λιτότητας και διαρθρωτικών αλλαγών που προβλέπει το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα δημοσιονομικής στρατηγικής. Αυτό γίνεται γιατί είναι ευκολότερο να «πουλήσουν» ευκολότερα τα δάνεια προς την Ελλάδα στην κοινή γνώμη της πατρίδας τους.

Η τελευταία έχει πληροφορηθεί μέσα από δημοσιεύματα κάποια από τα προνόμια του ελληνικού δημόσιου τομέα και αισθάνεται ότι καλείται να τα συντηρήσει με τους φόρους της.

Η αναφορά της λαϊκίστικης γερμανικής εφημερίδας «Bild» υπό τη μορφή ερωτήματος σε ποια άλλη χώρα πληρώνει το κράτος συντάξεις σε κάποιον που έχει πεθάνει πριν από 22 χρόνια είναι χαρακτηριστική. Το ίδιο για τα επιδόματα χρήσης φωτοτυπικού μηχανήματος, της προθέρμανσης του λεωφορείου και άλλα ερμαφρόδιτα.

Το πώς και το γιατί προέκυψαν όλα αυτά είναι ψιλά γράμματα γι’ αυτούς και φυσικά δεν τους αφορούν.

Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, οι ανακολουθίες της ελληνικής πλευράς και η μη τήρηση αρκετών από τα συμφωνηθέντα έχουν προκαλέσει εκνευρισμό σε υψηλά ιθύνοντες της ευρωζώνης και με την πάροδο του χρόνου κλονισμό της εμπιστοσύνης τους προς πρόσωπα της κυβέρνησης που εμπιστεύονταν.

Επί του πρακτέου, οι εταίροι μας προσπαθούν να κερδίσουν χρόνο ώστε αφενός να περιορίσουν τον κίνδυνο μετάστασης της ελληνικής κρίσης σε άλλες χώρες της ευρωζώνης και αφετέρου να προετοιμαστούν καλύτερα οι ευρωπαϊκές τράπεζες με έκθεση στην Ελλάδα και στις υπόλοιπες χώρες όταν έρθει η ώρα. Ακόμη μία φορά αντιμετωπίζουν το ελληνικό ζήτημα ως κρίση ρευστότητας και όχι φερεγγυότητας, παρότι αναγκάζονται να βάλουν στο τραπέζι περισσότερα λεφτά γιατί οι αγορές δεν δανείζουν τη χώρα, θεωρώντας την αφερέγγυα.

Όμως, αυτό που δεν λαμβάνουν υπόψη, τόσο σοβαρά όσο θα έπρεπε, είναι ότι η ελληνική οικονομία βρίσκεται στον τρίτο χρόνο ύφεσης, οι περισσότεροι πολίτες δεν βλέπουν φως στο τούνελ και το ελληνικό πολιτικό σύστημα ίσως δεν είναι σε θέση να υλοποιήσει τα νέα μέτρα.

Αν μάλιστα το πολιτικό σύστημα καταρρεύσει, τότε θα συμβεί εκείνο που προσπαθούν να αποφύγουν με νύχια και με δόντια.

Μια άναρχη αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους, με δραματικές συνέπειες για τη χώρα, το πρότζεκτ του ευρώ και πιθανόν την παγκόσμια οικονομία.

Η Ιστορία των αναπτυσσόμενων χωρών έχει να δείξει αρκετά τέτοια παραδείγματα, αλλά προφανώς οι εταίροι μας θεωρούν ότι η Ελλάδα ανήκει σε άλλο κλαμπ.

Μακάρι να έχουν δίκιο, γιατί υπάρχουν στρατηγικοί αναλυτές όπως ο ….

Επίθεση στην ΕΕ για τη στάση της στην ελληνική κρίση από βελγική εφημερίδα

 

 

«Αντιπαραγωγική τακτική τιμωρίας», ακολουθεί στην περίπτωση της Ελλάδας η Ευρωπαϊκή Ένωση σύμφωνα με τον αρθρογράφο της βελγικής εφημερίδας De Tijd, καθώς δυσχεραίνει τις προσπάθειες αντιμετώπισης της κρίσης αντί να τις διευκολύνει.

Το πρόβλημα, σύμφωνα με την εφημερίδα, έγκειται στο ότι η Ευρώπη, εδώ και 13 μήνες, «θέλει να κάνει την Ελλάδα να ματώσει». Όπως, όμως, παρατηρεί, όσο περισσότερο καλείται η Ελλάδα να εφαρμόσει μια πολιτική σκληρής λιτότητας και να υποθηκεύσει τα «ασημικά» της, τόσο πιο «σισύφειο» γίνεται το έργο της εκπλήρωσης των δημοσιονομικών στόχων.

Και συνεχίζει: «Οι Ευρωπαίοι πρέπει να είναι πραγματικά τυφλοί ώστε να μην μπορούν να δουν ότι οι Έλληνες καλούνται να εκπληρώσουν δύο αντιφατικούς στόχους: Από την μια μεριά αξιώνουν – ορθά – από τους Έλληνες να λάβουν μέτρα για την τόνωση της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας, που προϋποθέτουν μια ‘εσωτερική υποτίμηση’, μέσω της μείωσης των μισθών και των τιμών, ενώ από την άλλη αναμένουν από αυτούς να μπορέσουν να αποπληρώσουν – σε συνθήκες αποπληθωρισμού – όλες τις οφειλές τους».

Κατά δεύτερο λόγο, συνεχίζει ο αρθρογράφος, είναι προφανές ότι η Ελλάδα δεν αντιμετωπίζει κρίση ρευστότητας, αλλά «κρίση φερεγγυότητας».

Με άλλα λόγια – εξηγεί – η Ελλάδα δεν μπορεί να εισπράξει αρκετά έσοδα από φόρους ώστε να εξοφλήσει τα χρέη της. Ως εκ τούτου – εκτιμά – το να χορηγεί κανείς επιπλέον ρευστότητα (με τη μορφή ενός δανείου 60 -70 δισ. ευρώ) στην Ελλάδα «είναι σαν να προσπαθεί να μεταθέσει την καυτή πατάτα για αργότερα».

Στο «δια ταύτα», ο αρθρογράφος υποστηρίζει ότι δεν υπάρχουν παρά δύο επιλογές για να επιλύσει κανείς ένα παρόμοιο πρόβλημα φερεγγυότητας: Η μία είναι να μειώσει το ύψος του χρέους, μέσω μιας αναδιάρθρωσης, κάτι που, όμως, μπορεί να έχει απρόβλεπτες συνέπειες και αποτελεί παρακινδυνευμένη επιλογή και η άλλη να προχωρήσει στην δημιουργία μιας οικονομικής – δημοσιονομικής ένωσης σε ευρωπαϊκό επίπεδο, που θα λειτουργεί συμπληρωματικά με τη Νομισματική Ένωση, ακολουθώντας και τις παραινέσεις του Προέδρου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας Ζαν Κλοντ Τρισέ περί σύστασης ενός ευρωπαϊκού υπουργείου Οικονομικών.

Η ΕΥΡΩΠΗ ΣΤΗΝ ΠΑΓΙΔΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ !…

Άρθρο των Peter Ehrlich και Wolfgang Proissl στην έκδοση της Δευτέρας της εφημερίδας Financial Times Deutschland, με τίτλο «Η Ευρώπη είναι εγκλωβισμένη στην παγίδα των Ελλήνων» και υπότιτλο «Πολιτικοί και ΕΚΤ πιέζουν για συναίνεση στο νέο πρόγραμμα λιτότητας – Η αναδιάταξη δεν είναι πλέον στο τραπέζι των συζητήσεων – Αποκλείεται η χρεοκοπία», αναφέρει μεταξύ άλλων τα εξής:

Η ευρωζώνη αναζητεί όλο και πιο απελπισμένα τρόπο να αποτρέψει τη χρεοκοπία και την αναδιάταξη του χρέους της Ελλάδας. «Η κατάσταση είναι σοβαρή», παραδέχτηκε ο Επίτροπος Όλι Ρεν στο Spiegel. Οι προσπάθειες επικεντρώνονται τώρα σε ένα νέο πολυετές πρόγραμμα βοήθειας, για το οποίο οι Έλληνες θα πρέπει να κάνουν πολλές παραχωρήσεις. Ωστόσο η ελληνική κυβέρνηση δεν κατόρθωσε να διασφαλίσει τη συναίνεση της αντιπολίτευσης γι’ αυτό το πρόγραμμα, όπως απαίτησαν η ΕΕ και το ΔΝΤ. Τις επόμενες τρεις εβδομάδες θα πρέπει να βρεθεί μια λύση, για να μπορέσουν στη συνέχεια να αποφασίσουν οι ευρωπαίοι υπουργοί Οικονομικών και η σύνοδος κορυφής της ΕΕ, πριν καταβληθεί η επόμενη δόση του δανείου.

Το βέβαιο πάντως είναι ότι η Ελλάδα πρέπει να λάβει οπωσδήποτε την επόμενη δόση, γιατί διαφορετικά κινδυνεύει να κηρύξει μη ελεγχόμενη πτώχευση. Μετά τη δήλωση Ρομπάι ότι θα πρέπει να γίνουν τα πάντα, προκειμένου να αποτραπεί…..

Η ΓΕΡΜΑΝΙΑ ΠΟΥ ΣΤΗΡΙΖΕΙ !…

 

Την εβδομάδα που μας πέρασε βρέθηκα στη Γερμανία και γύρισα σχεδόν τα 2/3 της. Η ευκαιρία που μου δόθηκε για την από κοντά διαπίστωση των τάσεων και των απόψεων σχετικά με το ελληνικό ζήτημα, την Ελλάδα, αλλά και τάλλα «παιδιά του Νότου», ήταν μοναδική, διδακτική, διαφωτιστική και συγκλονιστική.

 

Η πολυδιαφημισμένη απέχθεια ή εχθρότητα των γερμανών πολιτών κατά της Ελλάδας και του λαού της, είναι μια απάτη, μια διαστρεβλωμένη εικόνα της πραγματικότητας. Σε κάθε ευκαιρία το δάκτυλο του γερμανού συνομιλητή δείχνει κάποιον από τους, οπωσδήποτε, παρόντες έλληνες μετανάστες : «και μόνο το γεγονός πως μ΄ ένα μεγάλο κομμάτι του ελληνισμού, έχουμε πορευτεί μαζί δεκαετίες ολόκληρες, αλληλοβοηθούμενοι και αλληλοστηριζόμενοι, μαρτυράει τα πραγματικά αισθήματά μας για την Ελλάδα !…». Λόγια από καρδιάς και επιχειρήματα αφοπλιστικά…

 

Η Μέρκελ με τους δεξιούς συμμάχους της,, έπαιξε κι έχασε, καθώς ποντάρισε σε λάθος εκτιμήσεις για τη θέληση του γερμανικού λαού να περιφρουρηθεί η ευρωπαϊκή ενότητα και προοπτική. Στην πορεία προς την αναβίωση του γερμανικού σωβινισμού, η πρώην τρόφιμος του καθεστώτος Χόνεκερ, μαθήτρια και προδότρια του Χέλμουτ Κολ και φτηνή πολιτικάντης, έμεινε μονάχη κι οδεύει – πλέον – προς την αποκαθήλωση. Αυτό το λένε, πια, όλη σχεδόν οι Γερμανοί !… Η Angela και τα σκύβαλά της, οι τάχαμου Φιλελεύθεροι, κατρακυλούν, οι Σοσιαλδημοκράτες Πράσινοι οι καλπάζουν προς την εξουσία !…

 

Παρεμπιπτόντως, να σημειωθεί, πως μετά τον Χ. Κολ και τον Σρέντερ, ένας ακόμα παλαίμαχος πολιτικός της Γερμανίας, από τους πρωταγωνιστές της πορείας της προς την Ευρώπη ο πρώην υπουργός Εξωτερικών της Γερμανίας, Χανς Ντίτριχ Γκένσερ, μιλώντας στην εκπομπή της ΝΕΤ «27 της Ευρώπης», έρριξε ένα χαστούκι στην κα Μέρκελ, δηλώνοντας ξεκάθαρα πως «μία Ευρώπη χωρίς την Ελλάδα θα ήταν «σαν ένα σώμα δίχως άκρα» !

Ο κ. Γκένσερ, εξέφρασε την πεποίθησή του ότι το Βερολίνο θα στηρίξει την Ελλάδα με τρόπο που θα συμφωνηθεί από κοινού και υπογράμμισε ότι οι λαοί της Eυρώπης «θα πρέπει να σέβονται ο ένας την αξιοπρέπεια του άλλου».

Η αλληλεγγύη είναι βασική αρχή μέσα στην ΕΕ και αποτελεί αξίωμα της ευρωπαϊκής ιδέας ότι οι «μεγάλοι θα πρέπει να αποδεχθούν ως ισότιμους τους μικρούς» τόνισε ο κ. Γκένσερ, χαρακτηρίζοντας «λανθασμένη πολιτική που αγνοεί ακόμα και τους βασικούς κανόνες και τις συνθήκες της ΕΕ» ορισμένες φωνές στο κόμμα του (το Κόμμα Φιλελευθέρων), ακόμη και για αποπομπή της Ελλάδας από την Ευρώπη.

http://logoplokies.blogspot.com/2011/05/blog-post_30.html

Ευθύνη μας να βγούμε από την κρίση, ξεκαθαρίζει ο πρωθυπουργός

«Αφήστε μας ήσυχους να δουλέψουμε»

Είναι ευθύνη της Ελλάδας να βγάλει την οικονομία της από την κρίση και τα σενάρια χρεοκοπίας ή αναδιάρθρωσης του χρέους το μόνο που καταφέρνουν είναι να δυσχεραίνουν τις προσπάθειές της, δήλωσε ο Γιώργος Παπανδρέου, μιλώντας στον ΟΟΣΑ.

«Παρακαλώ, αφήστε μας ήσυχους» είπε, προσθέτοντας πως η Ελλάδα βαδίζει στο σωστό μονοπάτι και έχει ήδη πετύχει εντυπωσιακές αλλαγές.

Στην αρχή της εκδήλωσης πήρε το λόγο ο γγ του ΟΟΣΑ Ανχελ Γκουρια, ο οποίος εξέφρασε την πεποίθηση ότι «το μάτι του οικονομικού κυκλώνα είναι ήδη πίσω μας και ας έχουμε ακόμα την αίσθηση ότι είναι ακόμα εδώ».

Απευθυνόμενος στον Έλληνα πρωθυπουργό τον ρώτησε εάν τα προβλήματα της χώρα απορρέουν από τη γενικότερη χρηματοπιστωτική κρίση ή οι ρίζες είναι βαθύτερες στα διαρθρωτικά προβλήματα.

Επίσης εάν η Ελλάδα είναι μοναδική περίπτωση ή εάν υπάρχουν παρόμοιοι κίνδυνοι και για άλλες χώρες.

Ο Έλληνας πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου ξεκίνησε την ομιλία του λέγοντας….

O ΚΟΛ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΜΕΡΚΕΛ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ !…

Υπό δραματική αμφισβήτηση έχει τεθεί πλέον η Αγκελα Μέρκελ και ο συνολικός της ρόλος στην πορεία της Ευρώπης με αιχμή το ελληνικό πρόβλημα. Τις τελευταίες 48 ώρες ακόμα δύο πρώην γερμανοί καγκελάριοι, ο Χέλμουτ Κολ και ο Γκέρχαρντ Σρέντερ, ακολούθησαν τον προκάτοχό τους Χέλμουτ Σμιτ λέγοντας ότι η πολιτική της κοινής τους διαδόχου είναι η κύρια πηγή του προβλήματος στην ευρωζώνη και οδηγεί την Ευρώπη σε εθνικιστική διάλυση. Κολ και Σρέντερ επιχειρούν βίαια να ταρακουνήσουν τη γερμανική κοινή γνώμη και ζητούν από την καγκελάριο να μην οδηγήσει την Ελλάδα σε καταστροφή. Γιατί; Επειδή βλέπουν ότι αυτή ακριβώς η πολιτική ασκείται σήμερα πεισματικά από το Βερολίνο. Και της αποδίδουν και ιδιοτελή κίνητρα…

Παρουσία της ίδιας της κυρίας Μέρκελ, ο πάλαι ποτέ πολιτικός της πατέρας Χέλμουτ Κολ απευθύνει μια δραματική έκκληση «να μην επανεθνικοποιηθούν οι ευρωπαϊκές πολιτικές» και καλεί τη Γερμανία να στηρίξει την Ελλάδα, για να συμπληρώσει: «Οποιος λέει ότι πρέπει να τα καταργήσουμε όλα και να ξεκινήσουμε από την αρχή, πλανάται». Ζητάει ξεκάθαρα από το Βερολίνο να πάψει να λειτουργεί ηγεμονικά, εθνικιστικά και αντιευρωπαϊκά.

Την ίδια στιγμή, ο Γκέρχαρντ Σρέντερ εξαπολύει εξίσου σκληρά πυρά: την κατηγορεί για ακραίο λαϊκισμό, λέει ότι υπέθαλψε τον κίτρινο Τύπο στη χώρα, ότι καθυστέρησε, ότι έκανε λάθος, ότι η πολιτική της να «εξοντώσει τους Ελληνες, ακινητοποιώντας την οικονομία» είναι εντελώς λανθασμένη και τη θεωρεί υπεύθυνη για το ανθελληνικό κλίμα που διαμορφώθηκε στη Γερμανία και έχει εγκλωβίσει τώρα και την ίδια την κυβέρνηση που το υπέθαλψε.

Αμέσως μετά, τη σκυτάλη παίρνει ο πρόεδρος των Σοσιαλδημοκρατών Σίγκμαρ Γκάμπριελ λέγοντας για την κυρία Μέρκελ ότι «είναι ντροπή να….

Ελλάδα – ο αδύναμος κρίκος

 

Για να καταλάβουμε τα παιχνίδια που παίζονται εις βάρος της Ελλάδας, με όχημα και πρόσχημα την …προβληματική οικονομία μας, αρκεί να ρίξουμε μια ματιά στη σύνθεση του ευρωκοινοβουλίου:

EPP: Ομάδα του Ευρωπαϊκού Λαϊκού κόμματος (Χριστιανοδημοκράτες), έδρες 265

S&D: Ομάδα του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος, έδρες 184

ALDE: Συμμαχία Φιλελευθέρων και Δημοκρατών για την Ευρώπη, έδρες 84

GREEN/EFA: Ομάδα των Πρασίνων/Ευρωπαϊκή Ελεύθερη Συμμαχία, έδρες 55

ECR: Ομάδα των Συντηρητικών και Μεταρρυθμιστών, έδρες 55

GUE/NGL: Ευρωπ. Ενωτ. Αριστερά/Αριστερά των Πρασίνων των Βορ. Χωρών, έδρες 35

EFD: Ευρώπη της Ελευθερίας και Δημοκρατίας, έδρες 30

NA: Μη εγγεγραμμένοι, έδρες 28

Στοιχεία: wikipedia

Οι «φίλοι» και «εταίροι» μας Ευρωπαίοι, κατόρθωσαν μόνο το τελευταίο χρονικό διάστημα να διαπιστώσουν πόσο προβληματική είναι η κατάσταση της οικονομίας μας. Μόλις τον τελευταίο 1,5 χρόνο πληροφορήθηκαν το ύψος του χρέους μας και του ελλείμματος ως ποσοστού του ΑΕΠ. Φαντάζομαι ότι μέχρι τώρα στηρίζονταν στις προσπάθειες που κατέβαλλαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις και ειδικά του Κ. Καραμανλή του νεότερου και ήλπιζαν στην ταχύτατη ανάκαμψη, χωρίς παρεκκλίσεις από τη συνθήκη του Μάαστριχτ και του Συμφώνου Σταθερότητας.

Ίσως, πάλι, να στηρίζονταν και στη βαρύτατη βιομηχανία που διαθέτει η χώρα μας, με τις απίστευτες εξαγωγές, στην ασυγκράτητη εισροή ξένων επενδυτικών κεφαλαίων, στα θεαματικά τεχνολογικά άλματα, στην τεράστια τεχνογνωσία, στην απίστευτη οργάνωση.

Ίσως και να μας εμπιστεύονταν γιατί τους αρκούσε, ή απλά τους βόλευε η εμπιστοσύνη που μας παρείχαν. Τα ίδια και χειρότερα European statistics παρήγαγαν και παράγουν και οι ίδιοι, απλά τα δικά τους πτώματα ξέρουν να τα θάβουν πολύ βαθιά στον κήπο, ενώ οι επόμενες κυβερνήσεις, παρόλο που ξέρουνε τους λάκκους δεν παίρνουν το φτυάρι στο χέρι τους. Η κοροϊδία εξακολουθεί και συνεχίζεται και η περίπτωση της Ελλάδας και μετέπειτα της Ιρλανδίας και της Πορτογαλίας ήταν γι’ αυτούς το μεγαλύτερο άλλοθι. Ποιος θα ασχοληθεί με τα δικά τους οικονομικά στοιχεία και τα δικά τους δημοσιονομικά προβλήματα; Οι δανειζόμενοι μήπως; Ταυτόχρονα, πουλώντας και τσαμπουκά για ξεκάρφωμα πως οι εργατικοί Βόρειο-Ευρωπαίοι δεν θα δουλεύουν για τον προβληματικό Ευρωπαϊκό Νότο, καταφέρνουν να στρέψουν αλλού τα βλέμματα, μακριά από πάνω τους.

Από την άλλη, οι Αμερικανοί κατόρθωσαν την δική τους κρίση και ύφεση να την μεταθέσουν στην Ευρώπη με Δούρειο Ίππο τη χώρα μας. Ποιος κατάλαβε το πώς η κρίση που ξέσπασε στις ΗΠΑ το Σεπτέμβριο του 2008 με την κατάρρευση της Μέριλ Λιντς και της Λίμαν Μπράδερς, έφθασε να οδηγήσει στο γκρεμό την Ελλάδα; Η Ελλάδα αποτελεί τον αδύναμο κρίκο της παγκόσμιας οικονομίας, ή έστω, τον μοναδικό; Καταιγιστικές ήταν οι πληροφορίες που τροφοδοτούσαν εκείνη την εποχή τα ΜΜΕ σε ολόκληρο τον κόσμο. Μιλούσαν για «εξαιρετική επιβράδυνση της παγκόσμιας οικονομίας», έλεγαν πως «η παγκόσμια ανάπτυξη δέχεται τεράστια πίεση από τον ιδιόμορφο …κυκλώνα», ενώ έκαναν λόγο για «παγκόσμιο οικονομικό κραχ που όμοιό του δεν έχει ξαναζήσει η ανθρωπότητα».

Χώρες ολόκληρες όπως η Αγγλία, η Γαλλία, η Ρωσία, η Ισπανία και πολλές άλλες δημιουργούσαν ασπίδες προστασίας με τη χορήγηση εκατοντάδων δισεκατομμυρίων δολαρίων στις τράπεζες των χωρών τους «για να μη καταρρεύσει το παγκόσμιο τραπεζοπιστωτικό σύστημα και κινδυνεύσουν οι καταθέσεις των πολιτών». Οι Αμερικανικές τράπεζες που είχαν στην κατοχή τους τα περιβόητα «τοξικά ομόλογα» έκλειναν η μία μετά την άλλη, εργοστάσια κολοσσιαίων αυτοκινητοβιομηχανιών έβαζαν λουκέτο και απέλυαν σωρηδόν δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενους, ανεργία, αβεβαιότητα, ουρές για συσσίτιο, πείνα και χιλιάδες αντίσκηνα. Ελάχιστους μήνες αργότερα η αμερικανική οικονομία άρχισε να ανακάμπτει, τερματίστηκε η ύφεση και άρχισε και πάλι να υπάρχει θετικό αναπτυξιακό πρόσημο.

Τι έγινε λοιπόν και η αμερικανική οικονομία ξαφνικά πήρε τα «πάνω» της, ενώ η ελληνική οικονομία, που αποτελεί το 0,6% της παγκόσμιας (!!!!!) βυθίζεται όλο και περισσότερο στα σκατά; Και πως μπορεί το 0,6% να ταρακουνήσει το υπόλοιπο 99,4%; Ούτε σαν ανέκδοτο δεν μπορεί να ακούγεται.

Η απάντηση κρύβεται στον παραπάνω πίνακα…

Υ.Γ. Από το πρωτοσέλιδο του σημερινού Ελεύθερου Ρύπου και κάτω από τη φωτογραφία του Καραμανλή διαβάζουμε: «Στηρίζουμε τη ΝΔ με όλες μας τις δυνάμεις».

Τώρα που δημοσκοπικά το ΠΑΣΟΚ βυθίζεται και έφθασε (προς τα κάτω) τη ΝΔ, μετά από 20 ολόκληρους μήνες, αυτό βρήκε να πει!

Σχεδιάζει την επανεμφάνισή του;

Τα όρνια μύρισαν το αίμα…

http://akivernitos.blogspot.com/

Εθνική ανεξαρτησία ή δελτίο στα τρόφιμα και τα καύσιμα;…

1) Εθνική ανεξαρτησία ή δελτίο στα τρόφιμα και τα καύσιμα;…
ΚΩΣΤΑΣ ΣΤΟΥΠΑΣ
Τελικά τα «καταφέραμε». Πολίτες και πολιτικοί μετά τριάντα χρόνια παράδοσης στην κομματοκρατία,  στο λαϊκισμό και το συβαριτισμό καταφέραμε να φτάσουμε τη χώρα στο μοιραίο εθνικό δίλημμα: Εθνική ανεξαρτησία ή δελτίο στα τρόφιμα και τα καύσιμα;…

Παρατηρώ τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης και τον πρόεδρο της αξιωματικής αντιπολίτευσης να μιλάνε για ανάρμοστη παρέμβαση του κ. Ολι Ρεν και δεν αντιλαμβάνομαι αν εννοούν την ουσία της παρέμβασης ή τον τρόπο της διατύπωσης… Αν εκλιπαρούν δηλ. για μια πιο κομψή παρέμβαση που δεν τους θίγει στο θυμικό των ψηφοφόρων τους…

Για όποιον ξέρει πρόσθεση και αφαίρεση, τα πράγματα μοιάζουν απλά. Οι Ευρωπαίοι μας δάνεισαν είτε γιατί δεν είχαν άλλη επιλογή, είτε γιατί το θεώρησαν υποχρέωση αλληλεγγύης για το ποσοστό ευθύνης που τους αναλογεί από την ελληνική χρεοκοπία.

Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία πως δεν σκοπεύουν να το κάνουν για πάντα. Όποιος μπορεί να διαβάσει τις προθέσεις της κοινής γνώμης σε σχέση με την Ελλάδα στην Ευρώπη, αυτό είναι κάτι παραπάνω από φανερό.

Το δίλημμα ή δέσμευση σε κοινή συναίνεση των βασικών κομμάτων ή δεν έχει άλλη δόση είναι σαφές, όχι γιατί έτσι θέλουν οι επίτροποι, αλλά επειδή οι ηγέτες της Ευρώπης βρίσκονται με την πλάτη στον τοίχο σε σχέση με την κοινή γνώμη των χωρών τους.

Η άποψή μου είναι πως η κοινή γνώμη δεν έχει άδικο. Αποτελείται ως επί το πλείστον από ανθρώπους που εργάζεται παραγωγικά με κανόνες αγοράς και συνταξιοδοτούνται στα 67 τους χρόνια. Γιατί θα πρέπει να χρηματοδοτούν μια χώρα με εκατοντάδες χιλιάδες συνταξιούχους κάτω από τα 60;

Ένα επιχείρημα που λέει πως μας χρειάζονται σαν πελάτες για τις μερσεντές που κατασκευάζουν δείχνει το βαθμό της παράνοιας που οδηγεί ο αριστερός σολιψισμός.

Κατοχικές δυνάμεις…

Ο χαρακτηρισμός κατοχή και κατοχικές δυνάμεις δεν είναι καινούργιος στην ερμηνεία της τρέχουσας ελληνικής πραγματικότητας.

Τον χρησιμοποιεί κατά κόρον ο χώρος που αντιστρατεύεται τη δανειακή συνθήκη του μνημονίου για την τρόικα και τους…..

Κριτική στη Μέρκελ για τις δηλώσεις της περί συνταξιοδοτικών ορίων

 

Έντονες επικρίσεις δέχθηκε η γερμανίδα καγκελάριος Μέρκελ για τις δηλώσεις αμφισβήτησης τον εργασιακού ζήλου των Νοτιοευρωπαίων. Βρήκε όμως την συμπαράσταση του γάλλου υπουργού Λοράν Βοκιέ.

Μιλώντας ενώπιον κομματικού ακροατηρίου προχθές, στο Μέσεντε, η Άγκελα Μέρκελ υποστήριξε ότι είναι περίπου ανεπίτρεπτο σε υπερχρεωμένες χώρες, όπως η Ελλάδα, η Ισπανία και η Πορτογαλία, να συνταξιοδοτούνται οι εργαζόμενοι πιο νωρίς από εκείνους στη Γερμανία. Παρόμοια άποψη εξέφρασε αναφερόμενη και στις αργίες και τις άδειες προς τους εργαζόμενους. «Δεν μπορούμε να έχουμε ένα κοινό νόμισμα και ο ένας να κάνει πολλές διακοπές και ο άλλος λίγες. Αυτό δεν μπορεί να γίνεται στο διηνεκές», είπε χαρακτηριστικά η καγκελάριος, υπενθυμίζοντας ότι δεν θα υπάρξει βοήθεια χωρίς όρους στην Ελλάδα.

«Η κυρία Μέρκελ ποντάρει πάλι στο λαϊκισμό»

Είναι σαφές ότι η Άγκελα Μέρκελ ανεβάζει ξανά τους τόνους, προκαλώντας έτσι μια νέα δημόσια συζήτηση με αποδέκτη το «εσωτερικό ακροατήριο».

Ο πρόεδρος των Σοσιαλδημοκρατών Ζίγκμαρ Γκάμπριελ επέκρινε αυστηρά τις δηλώσεις της καγκελαρίου: «Η κυρία Μέρκελ ποντάρει πάλι στο λαϊκισμό και στο θυμικό αντί στα ουσιαστικά επιχειρήματα», δήλωσε, προσθέτοντας ότι η καγκελάριος δημιουργεί κλίμα εις βάρος του ελληνικού λαού. «Το πρόγραμμα λιτότητας το οποίο η ελληνική κυβέρνηση έχει καλέσει το λαό της να εφαρμόσει δεν έχει προηγούμενο», δήλωσε χαρακτηριστικά ο σοσιαλδημοκράτης ηγέτης στο Spiegel-Online, τονίζοντας ότι δεν ευθύνονται οι έλληνες εργαζόμενοι και συνταξιούχοι για τη χρηματοπιστωτική κρίση, αλλά οι κερδοσκόποι των χρηματιστηρίων και οι μεγάλες επενδυτικές τράπεζες.

«Συνιστούν πρόβλημα οι δηλώσεις της καγκελαρίου; Σίγουρα όχι»,

Μεγάλο μέρος των σχολιαστών χαρακτηρίζει «βαριές» και «άδικες» τις επισημάνσεις της καγκελαρίου. Αντίθετα, ο γάλλος υπουργός Ευρωπαϊκών Υποθέσεων Λοράν Βοκιέ δεν θεωρεί προσβλητική την τοποθέτηση της Άγκελα Μέρκελ.

«Συνιστούν πρόβλημα οι δηλώσεις της καγκελαρίου; Σίγουρα όχι», είπε, διευκρινίζοντας  ότι «χρειαζόμαστε την ευρωπαϊκή αλληλεγγύη για το καλό και της γερμανικής οικονομίας με δεδομένο ότι 70% των γερμανικών εξαγωγών έχουν ως αποδέκτη την ευρωζώνη». «Εάν υπάρχει αναστάτωση στην ευρωζώνη προκαλούνται προβλήματα και στη γερμανική οικονομία. Και για τον λόγο αυτόν είναι απαραίτητη η αλληλεγγύη. Αλλά είναι επίσης σαφές ότι οι προβληματικές χώρες θα πρέπει να ανταποδώσουν. Θα πρέπει να προωθήσουν μεταρρυθμίσεις. Η Γερμανία εφαρμόζει εδώ και 10 χρόνια μεγάλα μεταρρυθμιστικά προγράμματα και σημειώνει πρόοδο. Θα πρέπει να κάνουν το ίδιο και η Ελλάδα και η Πορτογαλία και η Ισπανία. Είναι σαφές», τόνισε μιλώντας στο ZDF ο γάλλος υπουργός.

«Η ευρωπαϊκή πολιτική της καγκελαρίου Μέρκελ συνεχίζει να συνίσταται κυρίως σε αγοραίες εκφράσεις σε κομματικές εκδηλώσεις», δήλωσε από την πλευρά του ο πρόεδρος των γερμανών Πρασίνων, Τσεμ Όζντεμιρ. «Η αυθαίρετη επιλογή εκ μέρους της μεμονωμένων σημείων ούτε βοηθά χώρες σαν την Ελλάδα, την Πορτογαλία ή την Ισπανία, ούτε αντικατοπτρίζει την πραγματικότητα», επισήμανε ο πράσινος πολιτικός.

Αντίθετα, ο Λοράν Βοκιέ υπερασπίστηκε την ευρωπαϊκή πολιτική της καγκελαρίου, η οποία δέχεται επικρίσεις για τη στάση που τηρεί στο ζήτημα του κοινού νομίσματος.

Τα κλισέ και η αλήθεια για τους τεμπέληδες Νοτιοευρωπαίους

Οι δηλώσεις της Γερμανίδας καγκελαρίου για τους Νοτιοευρωπαίους προκάλεσαν όχι μόνον τις αντιδράσεις της αντιπολίτευσης, που την κατηγορεί για λαϊκισμό, αλλά και τα σχόλια των γερμανικών εφημερίδων.

Με τίτλο «Το κλίμα», η FrankfurterAllgemeineZeitung γράφει για τις δηλώσεις της κ. Μέρκελ:

«Είναι σωστό που δίνεται η ευρωβοήθεια προς τις υπερχρεωμένες χώρες της ευρωζώνης υπό συγκεκριμένους όρους. Επίσης είναι αδιαμφισβήτητο ότι η ΟΝΕ οικοδομήθηκε στην αρχή της σύγκλισης, δηλαδή στην υπόθεση ότι οι χώρες-μέλη θα εναρμονιστούν οικονομικά και κοινωνικά.Προφανώς δεν συνέβη αυτό και έτσι προκαλούνται τώρα  εντάσεις στην ΟΝΕ.

Όμως το να υποχρεωθούν η Ελλάδα και οι λοιπές χώρες (της Ν. Ευρώπης) να υιοθετήσουν το γερμανικό σύστημα συνταξιοδότησης και παροχής άδειας, όπως επιθυμεί η καγκελάριος, δεν εξυπηρετεί πολιτικά.

Ασφαλώς και μπορούν οι Έλληνες ή οι Πορτογάλοι να συνταξιοδοτούνται νωρίτερα από τους Γερμανούς, εάν διαχειρίζονται τα δημοσιονομικά τους σωστά, εάν η παραγωγικότητά τους είναι υψηλή και εάν η οικονομία τους αναπτύσσεται.

Με απλά λόγια: από τις επιδόσεις του καθενός εξαρτώνται οι διακοπές.

Το να λέμε ότι οι άνθρωποι στις νοτιοευρωπαϊκές χώρες δεν εντείνουν τις προσπάθειές τους, δεν συνάδει με τις αρχές του κυβερνάν.»

Όχι στην ευθυγράμμιση, ναι στην ανταγωνιστικότητα

Στο ίδιο πνεύμα και η εφημερίδα Die Welt του Βερολίνου σε σχόλιό της (Ντοροτέα Ζιμς) υπογραμμίζει: «Όσο σωστό είναι οι υπερχρεωμένες χώρες να κάνουν τα αδύνατα δυνατά για να θέσουν υπό τον έλεγχό τους τα δημοσιονομικά ελλείμματα, τόσο λανθασμένο είναι να τους υπαγορεύσουμε ενιαία ‘θεραπεία’.

Την ευθύνη για τα εθνικά προγράμματα εξυγίανσης φέρουν οι δημοκρατικά εκλεγμένες κυβερνήσεις αυτών των χωρών.

Ενδέχεται η Ελλάδα να βρει άλλους δρόμους από μας για να μειώσει το κόστος των κοινωνικών παροχών. Η σύνταξη στα 67 συνιστά μόνον μια πιθανή ψηφίδα από τις πολλές. Στη Γερμανία η γήρανση του πληθυσμού βρίσκεται σε πιο προχωρημένο στάδιο από ότι στις χώρες της Νότιας Ευρώπης…»

«Η Ευρώπη πρέπει να προσέξει να μην δρομολογήσει ενιαίες λύσεις.

Βέβαια η Γερμανία αρέσκεται αυτή τη στιγμή να πιστεύει ότι πρέπει να ακολουθήσουν το παράδειγμά της όλες οι άλλες χώρες της ΕΕ.

Όμως ως εξαγωγική χώρα η Γερμανία που δημιουργεί μόνιμο πλεόνασμα, είναι η ίδια στο στόχαστρο. Η Γερμανία πρέπει να αυξήσει τους μισθούς για να προωθήσει την κατανάλωση, ακούγεται από τη Γαλλία…»

«Μόνον μια Ευρώπη ανταγωνιστική και όχι ευθυγραμμισμένη μπορεί να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις του μέλλοντος….Οι Έλληνες πρέπει να βρουν το δικό τους δρόμο, αλλά και να επωμισθούν τις συνέπειες, εάν παραστρατήσουν.

Βραχυπρόθεσμα θα τους βοηθήσουμε, αλλά μακροπρόθεσμα πρέπει η ευθύνη στο δημοσιονομικό και πολιτικό επίπεδο να παραμείνει στις χώρες-μέλη.»

«Το παραμύθι των εργατικών Γερμανών» και οι αριθμοί

 «Το παραμύθι των εργατικών Γερμανών», είναι ο τίτλος σχολίου της εφημερίδας Kölner Stadtanzeiger (του Στέφαν Ζάουερ) που ασκεί επίσης κριτική για τις δηλώσεις της Άγκελα Μέρκελ:

«Το ζήτημα είναι, εάν αυτά που ισχυρίζεται η κ. Μέρκελ ισχύουν. Ότι δηλαδή οι Έλληνες, οι Ισπανοί και οι Πορτογάλοι συνταξιοδοτούνται νωρίτερα και έχουν πιο πολλές διακοπές από τους εργατικούς Γερμανούς. Μάλιστα (η καγκελάριος) δήλωσε ότι ‘κάτι τέτοιο δεν μπορεί να συνεχιστεί’.

Εάν ρίξουμε μια ματιά στα στοιχεία της Eurostat και του ΟΑΣΕ διαπιστώνουμε ότι εκείνοι που έχουν πιο πολλές διακοπές δεν είναι οι εταίροι μας της Μεσογείου, αλλά οι Γερμανοί.

Επίσης το πραγματικό όριο συνταξιοδότησης στην Ισπανία και την Πορτογαλία είναι στα 62,6 χρόνια, στη Γερμανία στα 61,7 και στην Ελλάδα στα 61,4, ελάχιστα παρακάτω από το γερμανικό όριο συνταξιοδότησης.

Στην Γαλλία αντίθετα, η οποία έχει ακόμη όριο συνταξιοδότησης τα 60 χρόνια, οι εργαζόμενοι συνταξιοδοτούνται στα 59,7 χρόνια. Τον στενό της εταίρο δεν τον ανέφερε όμως η κ. Μέρκελ (στις δηλώσεις της).

Επίσης στη Γαλλία κατά μέσον όρο οι διακοπές αγγίζουν τις 37,5 ημέρες με κατοχυρωμένο κατώτατο όριο τις 30 ημέρες.

Στη Γερμανία είναι κατοχυρωμένες 20 εργάσιμες ημέρες, στην πραγματικότητα όμως οι διακοπές αγγίζουν τις 29,1 ημέρες, δηλαδή σχεδόν έξι εβδομάδες.

Στην Ελλάδα είναι κατοχυρωμένο το όριο των 25 ημερών μετά από τουλάχιστον 10ετή εργασία…»

«Τι να εννοούσε άραγε η καγκελάριος με το ‘δεν μπορεί να συνεχιστεί κάτι τέτοιο’;»

Τέλος να σημειώσουμε ότι με πανομοιότυπους τίτλους «Η Μέρκελ και το παραμύθι των τεμπέληδων Ελλήνων» ή «Οι Νοτιοευρωπαίοι πρέπει να εργάζονται πιο πολύ» οι εφημερίδες Die Zeit και Tagesspiegelαντιπαραθέτουν τα στατιστικά στοιχεία και ασκούν κριτική για τον τόνο που χρησιμοποίησε η Γερμανίδα καγκελάριος.

Παραθέτουμε το καταληκτικό απόσπασμα της Die Zeit: «Γιατί η καγκελάριος υποστήριξε το αντίθετο από αυτό που ισχύει;

Ενδέχεται να επιδιώκει να στείλει ένα μήνυμα στον γερμανικό λαό: ‘μεγαλύτερη βοήθεια στον (ευρωπαϊκό) Νότο δεν θα είναι δωρεάν’. ‘Δεν πρέπει να αλλάξουμε εμείς, αλλά οι πολίτες των χωρών που έχουν τα προβλήματα. Όποιος έχει τα λεφτά, καθορίζει και την πορεία.’

Ασφαλώς είναι σωστά όλα αυτά, αλλά χωρίς το παραμύθι για τους τεμπέληδες Έλληνες και Πορτογάλους.»

Γ.Παπανδρέου: Τρεις μύθοι για το μέλλον της Ευρώπης – Όχι στην αναδιάρθρωση του χρέους

Σύμφωνα με τον κ. Παπανδρέου «τρεις είναι οι σημαντικότεροι μύθοι, που κυριάρχησαν κατά την περίοδο της κρίσης.

Τον Έλληνα πρωθυπουργό, Γεώργιο Παπανδρέου, καλωσόρισε ο Γάλλος υπουργός Βιομηχανίας και Ενέργειας, Ερίκ Μπεσόν, κατά την έναρξη του Συμποσίου με τίτλο «Νέος κόσμος, νέος καπιταλισμός», ευχαριστώντας τον για την παρουσία του στη διοργάνωση, κάνοντας λόγο για «το θάρρος και το κουράγιο», με το οποίο αντιμετωπίζει την κρίση, και χαρακτηρίζοντάς τον «διάδοχο τής Αγκελα Μέρκελ και του Τόνυ Μπλέρ».

Παίρνοντας τον λόγο, ο κ. Παπανδρέου ευχαρίστησε με τη σειρά του για την πρόσκληση σε ένα «τόσο υψηλού επιπέδου συνέδριο», προσθέτοντας ότι έχει την επίγνωση ότι η πρόσκληση οφείλεται κυρίως στον αγώνα που δίδουν ο ίδιος και η χώρα, αγώνα, που – όπως τόνισε- «αφήνει ανοιχτές ουλές και που προσπαθούμε να βελτιώσουμε».

«Γι’ αυτήν την εμπειρία πρόκειται να σας μιλήσω», σημείωσε ο Έλληνας πρωθυπουργός, υπογραμμίζοντας κατ’ αρχάς ότι «υπήρξαν πολλοί μύθοι και πολλοί καταστροφολόγοι για την Ευρώπη και το ευρώ  ».

Σύμφωνα με τον κ. Παπανδρέου «τρεις είναι οι σημαντικότεροι μύθοι, που ……

Υπάρχει ζωή μετά τον ευρωπαϊσμό;

του Στάθη Κουβελάκη*

ΑΥΓΗ 01/08/2010

Είναι γνωστή η ρήση του Αμερικάνου μαρξιστή Φρέντρικ Τζέημσον, σύμφωνα με την οποία, στις μέρες μας, είναι πιο εύκολο να φανταστούμε τη συντέλεια του κόσμου παρά κάτι κατ’ αρχήν πολύ λιγότερο δραματικό όπως το τέλος του καπιταλισμού. Η εγχώρια εκδοχή αυτού του ρητού θα μπορούσε να είναι ότι, στην Ελλάδα, για ένα μεγάλο της ριζοσπαστικής Αριστεράς, η συντέλεια της χώρας μοιάζει ένα ενδεχόμενο πιο ρεαλιστικό από κάτι κατ’ αρχήν πολύ λιγότερο δραματικό όπως το τέλος της ένταξής της σε οργανισμούς σαν την Ευρωπαϊκή Ένωση ή σε σκέλη τους όπως η ΟΝΕ.

Για να το πούμε διαφορετικά, αυτό που βιώνει σήμερα η ελληνική κοινωνία είναι το…..

H ΓΑΛΛΙΚΗ KYBEΡΝΗΣΗ ΕΝΕΚΡΙΝΕ ΤΗΝ ΑΥΞΗΣΗ ΤΟΥ ΟΡΙΟΥ ΣΥΝΤΑΞΙΟΔΟΤΗΣΗΣ ΣΤΑ 62 ΕΤΗ

Απο ΤΟ ΒΗΜΑ Οnline

Η γαλλική κυβέρνηση ενέκρινε, την Τρίτη, το νομοσχέδιο για τη μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού συστήματος, εν μέσω έντονων αντιδράσεων από την αντιπολίτευση και τα συνδικάτα. Το νομοσχέδιο προβλέπει αύξηση του ορίου ηλικίας συνταξιοδότησης στα 62 χρόνια από τα 60, αύξηση του αριθμού των ετών εισφοράς που απαιτούνται για πλήρη σύνταξη και αύξηση των εισφορών των δημοσίων υπαλλήλων στα επίπεδα αυτών του ιδιωτικού τομέα ως το 2020…

«Θα πρέπει να μειώσουμε το επιτόκιο δανεισμού της Ελλάδας»

Κριτική για τα υψηλά επιτόκια δανεισμού που πληρώνει η Ελλάδα μέσω του μηχανισμού στήριξης της ΕΕ/ΔΝΤ ασκεί ο οικονομικός σύμβουλος της γερμανικής κυβέρνησης,  Peter Bofinger, επισημαίνοντας ότι αυτή η εξέλιξη μπορεί να οδηγήσει τη χώρα ακόμη και από την έξοδο της από το ευρώ.

Η ΕΕ και το ΔΝΤ θα πρέπει να αναθεωρήσουν το επιτόκιο με το οποίο δανείζουν την Ελλάδα, δήλωσε προσθέτοντας ότι εάν σε ένα ή δύο χρόνια το έλλειμμα δεν υποχωρήσει εξαιτίας της οικονομικής ύφεσης, τότε οι πολιτική ηγεσία θα πρέπει να εκτιμήσεις εάν η χώρα θα …..

Ρεν: Η Ελλάδα δεν χρειάζεται να αναδιαρθρώσει το χρέος της, ούτε και να βγεί από το ευρώ- Deutsche Bank: Δεν πουλάμε ελληνικά ομόλογα- R. Prondi: Τα χειρότερα πέρασαν

Η Ελλάδα δε χρειάζεται να προχωρήσει σε αναδιάρθρωση χρέους ούτε και να βγει από την ευρωζώνη, δήλωσε ο Επίτροπος Ολι Ρεν σε συνέντευξη του στη γερμανική εφημερίδα Handelsblatt, χαρακτηρίζοντας μάλιστα την τελευταία εξέλιξη ως ένα “σουρεαλιστικό σενάριο”. Μάλιστα ανέφερε χαρακτηριστικά ότι η ελληνική κυβέρνηση προωθεί σημαντικές δομικές μεταρρυθμίσεις στο εργασιακό και ασφαλιστικό σύστημα, που θα βοηθήσουν στη δημοσιονομική προσαρμογή.

Η ευρωζώνη δεν συρρικνώνεται, αλλά αναπτύσσεται δήλωσε προσθέτοντας ότι σύντομα η Εσθονία θα αποτελεί μέρος της ζώνης. Ωστόσο ανέφερε ότι θα πρέπει να ……

Ανατροπές και προκλήσεις

Για τις μεγάλες αλλαγές στο εργασιακό πεδίο που ανατρέπουν δεδομένα πολλών δεκαετιών -όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και σε άλλες χώρες εταίρους μας, τόσο στην Ευρωπαϊκή Ενωση όσο και στα προβλήματα- έχει ασκηθεί έντονη και επίμονη κριτική σε πανευρωπαϊκό επίπεδο.

Κριτική που δεν προέρχεται μόνο, όπως ήταν αναμενόμενο, από τους εργαζόμενους που πλήττονται και τις συνδικαλιστικές οργανώσεις.

Είναι πολλές οι φωνές εκείνες, μεταξύ πολιτειακών παραγόντων αλλά και ….

Μεγάλοι διεθνή οίκοι αξιολόγησης , βάζουν τέλος στα σενάρια χρεοκοπίας της Ελλάδας

Τέλος στην καταστροφολογία των τελευταίων ημερών περί χρεοκοπίας της Ελλάδας κι επιστροφής της στη δραχμή βάζει η Standard & Poor’s. Ο διεθνής οίκος αξιολόγησης δηλώνει αισιόδοξος πως η χώρα μας ούτε κινδυνεύει με χρεοκοπία βραχυπρόθεσμα ούτε πρόκειται να αποχωρήσει από το ευρώ. Οσο για την Ευρωζώνη, είναι κατηγορηματικός: δεν «βλέπει» διάσπαση του ευρώ.

Σε δηλώσεις του, αργά χθες το βράδυ στο Reuters Investment Summit, ο κ. David Beers, επικεφαλής πιστοληπτικής αξιολόγησης χωρών, υπογράμμισε ότι ο μηχανισμός στήριξης ΕΕ – ΔΝΤ έδωσε χρόνο στην Ελλάδα να πείσει τις αγορές ότι αντιμετωπίζει τα δημοσιονομικά της προβλήματα.

Οπως τόνισε, ο ίδιος δεν συμμερίζεται την άποψη ότι είναι ………

Δεκαετή ύφεση φέρνουν στην Ευρώπη τα μέτρα λιτότητας- Τι επέβαλε η κάθε χώρα

Στο ρυθμό του περιορισμού του χρέους τους, των δαπανών καθώς και της ενίσχυσης της επίβλεψης των οικονομικών τους κινούνται οι χώρες μέλη της ευρωζώνης το τελευταίο δίμηνο, εγκλωβίζοντας όλη την Ευρώπη σε μια παρατεταμένη ύφεση για την επόμενη δεκαετία, όπως εκτιμούν οι αναλυτές.

Επιπλέον, οι υπουργοί Οικονομικών της Ευρωπαϊκής Ένωσης συμφώνησαν να δώσουν περισσότερες εξουσίες στη Εurostat, προκειμένου να έχει τη δυνατότητα να………

Χατζημαρκάκης στην «Πρώτη Γραμμή»

Ο Κώστας Καραμανλής ήταν πρωθυπουργός μιας κυβέρνησης που έφερε τη χώρα σε αυτή την κατάσταση, δήλωσε στην τηλεόραση του ΣΚΑΪ και την εκπομπή «Πρώτη Γραμμή», ο γερμανός ευρωβουλευτής Γιώργος Χατζημαρκάκης.

Τόνισε ότι σήμερα ο μέσος πολίτης στην Ελλάδα υποφέρει λόγω μιας πολιτικής που ακολουθήθηκε. Αναρωτήθηκε εάν έχει πληρώσει αυτός που ήταν υπεύθυνος για την πολιτική αυτή.

Ο κ. Χατζημαρκάκης προανήγγειλε την δημιουργία εξεταστικής επιτροπής στο…….

Σκληρή επίθεση Γιουνκέρ κατά Μέρκελ

Έντονες επικρίσεις κατά της Γερμανίδας καγκελαρίου, χωρίς να την κατονομάσει, διατύπωσε ο πρωθυπουργός του Λουξεμβούργου και πρόεδρος του Eurogroup Ζαν Κλοντ Γιούνκερ. Η Αγκελα Μέρκελ είχε υποστηρίξει ότι οι χώρες της ζώνης του ευρώ εξέθρεψαν οι ίδιες την κερδοσκοπία λόγω των υψηλών ελλειμάτων τους.

Κατά την άφιξή του στις Βρυξέλλες για τη σύνοδο των υπουργών Οικονομικών της Ευρωζώνης, ο Γιούνκερ ρωτήθηκε από…….