ΣΤΗΝ ΥΓΕΙΑ ΤΟΥ ΜΑΛΑΚΑ

Στα ξαφνικά και με μισόλογα, το «υγιές» κομμάτι της Αγροτικής Τράπεζας μεταβιβάστηκε στην Τράπεζα Πειραιώς. Το «ασθενές» κομμάτι της Αγροτικής Τράπεζας που απομένει, θα το λουστούμε εγώ κι εσύ, μαλάκα. Οι μαλάκες!

Ο Σάλλας και πάλι πρώτος μάγκας. Σύμφωνα με την ανακοίνωση της Τράπεζας της Ελλάδας «Η διαφορά της αξίας των μεταφερόμενων στοιχείων ενεργητικού και παθητικού καλύπτεται από το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας». Μπερεκέτι. Το αφεντικό τρελάθηκε και μοιράζει τράπεζες.

Το καλύτερο; «Κύκλοι του υπουργείου Οικονομικών» χαρακτήρισαν το δωράκι της ΑΤΕ στον Σάλλα ως «σημαντικό βήμα για την εξυγίανση του τραπεζικού συστήματος και τη βελτίωση της ρευστότητας στην αγορά».

Αν είναι έτσι, τότε γιατί να δώσουμε τα 50 δισ. στις Τράπεζες; Δεν τα χρειάζονται πια. Πρώτον, έγινε «σημαντικό βήμα για την εξυγίανση του τραπεζικού συστήματος» και δεύτερον θα βελτιωθεί η ρευστότητα στην αγορά. Με ποιον τρόπο; Μαγικό! Το ραβδάκι του Σαμαροβενιζελοκουβέλη θα κάνει πάλι το θαύμα του.

Θαύματα παντού! Η ΑΤΕ κρίθηκε απλώς «μη βιώσιμη». Από ποιον; Πώς; Γιατί; Τα στοιχεία, ρε παιδιά. Πώς τη βαφτίσαμε «μη βιώσιμη» την ΑΤΕ και εμφανίστηκε ο Σάλλας για να κάνει τον σωτήρα των εργαζομένων και των καταθετών; Να προσκυνήσουμε όλοι μαζί τον Σάλλα, ρε παιδιά! Να το ξαναπώ: Ο Σάλλας πήγε και έσωσε το ΥΓΙΕΣ κομμάτι της ΑΤΕ! Το κερδοφόρο, δηλαδή! Έγινε κατανοητό τώρα;

Το υπόλοιπο θα το πληρώσουμε εμείς! Γιατί; Γιατί έτσι γουστάρει ο Σαμαράς, ο Βενιζέλος, Κουβέλης και η Τρόικα. Λογαριασμό θα μας δώσουν; Ποιοι είμαστε εμείς που ζητάμε εξηγήσεις; Ένα τίποτα είμαστε.

Κάτι περίεργοι που ούτε θυμόμαστε ότι τα τρελά χρέη του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, είναι από δάνεια της ΑΤΕ με εγγύηση τη μελλοντική κρατική επιχορήγηση που θα πάρουν τα κόμματα. Δηλαδή, παπάρια! Άραγε αυτά τα δάνεια εκατομμυρίων, θα πάνε στο «υγιές» ή στο «νοσηρό» κομμάτι της ΑΤΕ;

Άλλωστε, πριν λίγο καιρό, μας έκαναν τη χάρη και μας πήγαν σε εκλογές. Ψηφίσαμε, δεν ψηφίσαμε; Ε, αυτό ψηφίσαμε, τον Σάλλα. Να τον χαιρόμαστε όλοι μαζί. Και τον Στουρνάρα και τον κάθε παπάρα που δημοσιοσχετεί υπέρ των τοκογλύφων.

Κι αφού ψηφίσαμε, δεν αράξαμε μετά στη μπαλκονάρα, ξύνουμε τ’ αρχίδια μας, κουνάμε τη βεντάλια και βρίζουμε τη ζέστη; Αράξαμε, τα ξύνουμε και βρίζουμε. Ωραία! Δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας, όλα θα πάνε καλά. Άλλωστε, όλο το φαγοπότι, στην υγειά μας γίνεται. Στην υγειά του μαλάκα.

Α! Και ταυτόχρονα σπρώχνουν κι 1,7 δισ. ευρώ για τη διάσωση της PROTON BANK, η οποία όμως και πάλι δεν είναι σίγουρο ότι θα σωθεί. Αντί δηλαδή να πάρει το Κράτος μετοχές των τραπεζών που σώζει με ΔΙΚΑ ΜΑΣ λεφτά, χαρίζει ρευστό και δημόσια περιουσία στις ιδιωτικές τράπεζες! Άντε, άσπρο πάτο. Εβίβα μαλάκα. Θα το τερματίσουμε το μαλακόμετρο κάποια στιγμή, πού θα μας πάει;

ΠΗΓΗ http://kartesios.com/?p=91409

200 Offshore: Όταν το Κρανίδι έγινε… νήσοι Κέιμαν

Και όμως η Ελλάδα έχει τις δικές της νήσους Κέιμαν! Τρελό και απόλυτα ελληνικό: σύμφωνα με  ρεπορτάζ του «Έθνους της Κυριακής», το Κρανίδι των 5.000 κατοίκων αποτελεί έδρα περισσότερων από 200 off shore εταιρειών. Αιτία είναι σύμφωνα η δυνατότητα που μέχρι πρόσφατα υπήρχε για κρυφές αγοραπωλησίες γης μεγάλης αξίας και μισθώσεις ακινήτων μέσω αυτών των εταιρειών, χωρίς να καταβάλλονται πάντα οι σχετικοί φόροι. Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι αντιστοιχεί μία off shore εταιρία ανά 25 κατοίκους.

Οι έρευνες του ΣΔΟΕ που ξεκίνησαν πρόσφατα αποκαλύπτουν ένα…  κλασσικό όργιο φοροδιαφυγής made in Greece, στο νομό Αργολίδος, με επίκεντρο το Πόρτο Χέλι και με πρωταγωνιστές επιφανή μέλη της τοπικής κοινωνίας.

Το φαινόμενο φαίνεται να έλαβε ανεξέλεγκτες διαστάσεις από τη στιγμή που έγινε γνωστό ότι στην τοπική ΔΟΥ υπηρετούν δύο μόνο υπάλληλοι με φόρτο εργασίας που δεν τους επιτρέπει να κάνουν τέτοιους ελέγχους σε υπεράκτιες εταιρίες.

Ιδιαίτερη έξαρση του φαινομένου φαίνεται να παρουσιάστηκε μετά τους Ολυμπιακούς και γνώρισε τη μεγαλύτερη άνθηση τη διετία 2007-9.

Σύμφωνα με το «Έθνος της Κυριακής», τον περασμένο μήνα συνέβη το εξής παράδοξο: Ενώ από το 2003 λίγες ήταν οι υπεράκτιες που πλήρωναν φόρους με τα ποσά που καταβάλλονταν να κυμαίνονται ως 50.000 ευρώ ετησίως, ξαφνικά υπήρξε στροφή 180 μοιρών. Δηλαδή σε διάστημα 25 ημερών καταβλήθηκαν φόροι 280.000 ευρώ, χωρίς ακόμα αυτό να μπορεί να εξηγηθεί λογικά και λογιστικά.

Τα ποσά αυτά θεωρούνται ωστόσο πολύ μικρά, μπροστά σε αυτά που προσδοκά να βεβαιώσει προς είσπραξη το ΣΔΟΕ από τη φοροδιαφυγή μαζί με τα πρόστιμα, καθώς εκτιμάται ότι μπορούν να φτάσουν σε πολλά εκατομμύρια ευρώ.

Αξιωματούχος του ΣΔΟΕ, ο κ. Ν. Λέκκας, αναφέρει ότι «η ανυπαρξία φορολογικών ελέγχων ενέτεινε το φαινόμενο των εκατοντάδων off shore».

Η συγκέντρωση μάλιστα, τόσων υπεράκτιων εταιριών δεν σημαίνει απαραίτητα φοροδιαφυγή, ωστόσο αποτελεί  ένα ενδιαφέρον δείγμα του πολυμήχανου Έλληνα.

Επίσης, τονίζεται ότι δεν ανήκουν όλες οι υπεράκτιες σε κατοίκους του Κρανιδίου. Ιδιοκτήτες εμφανίζονται Έλληνες και ξένοι, μεταξύ των οποίων και πολύ γνωστά ονόματα επιχειρηματιών από την Αθήνα, δικαιούχοι μεγάλων και παραλιακών κυρίως εκτάσεων – 50 έως 400 στρεμμάτων γύρω από το Κρανίδι και απέναντι από τις Σπέτσες – ιδιοκτήτες ξενοδοχείων, πολυτελών εξοχικών κατοικιών και άλλα.

Πρόκειται για ανθρώπους που δραστηριοποιούνται στην ευρύτερη τουριστική ζώνη, κοντά στην Πετροθάλασσα, στο Θυνί, στην Κορακιά και στο Κουνούπι, ενώ οι περισσότεροι δεν κατέβαλλαν έως τώρα φόρους.

Οι εταιρίες εκπροσωπούνται φορολογικά κυρίως από ντόπιους δικηγόρους, συμβολαιογράφους, λογιστές, μαγαζάτορες, αλλά και αγρότες, εργάτες, ακόμα και ανεπάγγελτους, πίσω από τους οποίους κρύβονται οι πραγματικοί ιδιοκτήτες.

Όσο για το ρεκορ κατοχής off shore, αυτό ανήκει σε… έναν εργάτη – κάνοντας μεροκάματα σε οικοδομή ή γεωργικές εργασίες – που εκπροσωπεί 14 υπεράκτιες εταιρίες συνολικά. Ο ίδιος μάλιστα δεν κάνει φορολογική δήλωση στη ΔΟΥ Κρανιδίου, αλλά στη ΔΟΥ Φαλήρου.

Οι οπαδοί της δραχμής

Αν λοιπόν η χωρα ειχε χρεοκοπησει και αντί για ευρώ είχαμε δραχμές και η δραχμή υποτιμόταν κατά 50%, η ονομαστική αξία του μισθού μας θα έμενε ίδια, αλλά το κόστος ζωής θα αυξανόταν σημαντικά, ίσως και πάνω από 50%.

Η αξία των περιουσιακών μας στοιχείων, για τους ξένους, θα υποτιμόταν κατά 50%, από την Ακρόπολη μέχρι το οικόπεδο του παππού… Η αξία των 10.000 ευρώ που έχει ο παππούς στην άκρη για ώρα ανάγκης, θα έπεφτε στο μισό…

Πιστεύω πως όσοι υποστηρίζουν την έξοδο στη δραχμή το κάνουν για λόγους που έχουν να κάνουν με ιδεολογικές αγκυλώσεις ή σκοπιμότητες και συμφέροντα. Πρόκειται κυρίως:

α) Για οπαδούς του οικονομικού μοντέλου της Αλβανίας του Ενβερ Χότζα, κάποιοι δεν το κρύβουν άλλωστε,

β) για στελέχη της κομματοκρατίας που απομυζούν την κοινωνία και πιστεύουν πως έτσι θα συνεχίσουν να το κάνουν,

γ) για διαπλεκόμενους επιχειρηματίες,

δ) για αποτυχημένους επιχειρηματίες που επιζητούν να επιβιώσουν με διαγραφή των δανείων και προστασία από τον διεθνή ανταγωνισμό για να μας αναγκάσουν να αγοράζουμε ακριβά κακής ποιότητας προϊόντα που αλλιώς δεν θα αγοράζαμε.

Οι οπαδοί της δραχμής είναι οπαδοί της κλειστής οικονομίας.

Οι οπαδοί της δραχμής κατά κύριο λόγο είναι εχθροί της ανοιχτής κοινωνίας και οικονομίας, αλλά επειδή σε ένα διεθνές περιβάλλον, που η ανοιχτή οικονομία επεκτείνεται διαρκώς μετά την κατάρρευση της σοβιετίας και αποτελεί ελκυστικό μοντέλο ακόμη και για την κομμουνιστική Κίνα ή την Κούβα μετά τις πρόσφατες απολύσεις κρατικών υπαλλήλων, προσπαθούν να επαναφέρουν από το παράθυρο αυτό που η κοινωνία έχει απορρίψει.

Η διέξοδος για την Ελλάδα και την ελληνική οικονομία δεν είναι η επιστροφή στη δραχμή, αλλά η δημιουργία ανταγωνιστικής παραγωγικής οικονομίας και η καταπολέμηση της παρασιτοκρατίας.

Νομίζω πως το κριτήριο με το ποίο πρέπει να επιλέξουμε στο δίλημμα ευρώ ή δραχμή, είτε στο δίλημμα μεταρρύθμιση ή στάση πληρωμών, είναι αν θέλουμε για την επόμενη γενιά να ζήσει σε μια περιθωριακή αλλά «ανεξάρτητη» φτωχή χώρα με τις ευκαιρίες που προσφέρει αυτή ή ως ισότιμα μέλη σε μια οικονομική ζώνη 400 εκατ. ανθρώπων με σκληρό νόμισμα, ευημερία και ανάλογες επαγγελματικές ευκαιρίες σε εκατοντάδες χιλιάδες επιχειρήσεις ικανές να επιβιώνουν σε συνθήκες παγκοσμιοποίησης…

ΒΡΩΜΙΚΟΣ ΕΜΦΥΛΙΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ

Οι ανόητες απειλές εναντίον της χώρας μας, ενδυναμώνουν την κρίση χρέους της Δύσης, η οποία απειλείται να εκτροχιαστεί από τον τεράστιο δανεισμό των τραπεζών, σε συνδυασμό με την υπερχρέωση των κρατών

“Η Ευρωζώνη μοιάζει με ένα κλουβί ερμητικά κλειστό, στο οποίο έχουν τοποθετηθεί άγρια σαρκοβόρα θηρία και αδύναμα μηρυκαστικά – συνολικά δεκαεπτά. Το κλουβί αυτό δεν διαθέτει έξοδο κινδύνου, ενώ τα ζώα εντός του είναι εκτεθειμένα στις ορέξεις όλων των υπολοίπων θηρίων του εξωτερικού κόσμου – αφού ένα σαρκοβόρο της Ευρωζώνης δημιούργησε μόνο του επικίνδυνες ρωγμές, μετά από την επίσημη πρόσκληση φύλαξης του κλουβιού του, από τους «λύκους» του  ΔΝΤ– οι οποίοι εισέβαλλαν μάλλον αιτιολογημένα” (H.D.)

Άρθρο

Είναι προφανές ότι, οι τελευταίες δηλώσεις της Γερμανικής κυβέρνησης σχετικά με τη χρεοκοπία της χώρας μας (έχουμε την άποψη ότι, δυστυχώς και σε αυτή τη χώρα, η κυβέρνηση και οι πολίτες ανήκουν σε δύο διαφορετικά, αντίπαλα στρατόπεδα), καθώς επίσης με την δήθεν σχεδιαζόμενη, εθελούσια φυσικά έξοδο της από την Ευρωζώνη, έχουν προκαλέσει αφενός μεν την ολοκληρωτική «απορρύθμιση» της Ελλάδας (φαίνεται ότι τίποτα πλέον δεν λειτουργεί στη χώρα μας),αφετέρου τη μετάδοση της κρίσης χρέους στον υπόλοιπο «Νότο» – αφού η Ιταλία αναγκάσθηκε να πληρώσει επιτόκιο 5,6% για τα πενταετή ομόλογα που εξέδωσε, ενώ η Γαλλία δέχεται μεγάλη επίθεση στις τράπεζες της (η μέθοδος επίθεσης φαίνεται να έχει αλλάξει εδώ, αφού προηγούνται οι τράπεζες αντί του κράτους).

Επειδή δεν μπορεί να θεωρήσει κανείς ότι, πρόκειται για λανθασμένες ενέργειες ενός άπειρου υπουργού οικονομικών, όπως τουλάχιστον παρουσιάζονται στην κοινή γνώμη («η καγκελάριος τράβηξε το αυτί του αντικαταστάτη της», μας ενημερώνουν τα γερμανικά ΜΜΕ!), έχουμε την άποψη πως κάτι άλλο «κρύβεται» πίσω από τα «σφάλματα» του Γερμανού – εάν δεν αποτελούν τους συνήθεις εκβιασμούς της πάντοτε εκδικητικής Γερμανίας, με σκοπό την «απόσυρση» της Ελλάδας από τη διεκδίκηση των πολεμικών επανορθώσεων (υπολογίσθηκαν πρόσφατα από γνωστό Γάλλο οικονομολόγο στα 560 δις €).

Πάντως είναι μάλλον δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι, η κλιμάκωση των πιέσεων συνέπεσε τυχαία με το ξεκίνημα της δίκης του Διστόμου στη Χάγη – ενώ φαίνεται να ανησυχούν πολύ περισσότερο από εμάς οι Η.Π.Α., αφού η κρίση της ζώνης του Ευρώ μπορεί να προκαλέσει ανεπανόρθωτες ζημίες στην ήδη καταπονημένη οικονομία τους (προβλέπεται πάντως κατάρρευση των ομολόγων του αμερικανικού δημοσίου, καθώς επίσης επίθεση της Κίνας στο δολάριο).

Όσον αφορά τώρα την ηγεσία της Ευρώπης, δυστυχώς επιβεβαιώθηκε απόλυτα αυτό που είχαμε ήδη αναφέρει, μετά τις «αποφάσεις» του Ιουλίου:

“Το σχέδιο των ηγετών της Ευρωζώνης, σύμφωνα με το οποίο θα μεταλλασσόταν το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο σε μία οικονομική διακυβέρνηση της ένωσης, μάλλον οφείλει να ενταφιαστεί – μετά τα αποτελέσματα της τελευταίας συνόδου κορυφής. Πάνω από δέκα φορές μέχρι σήμερα έχουν ασχοληθεί οι Βρυξέλες με την κρίση χρέους και δανεισμού. Κάθε φορά οι συμμετέχοντες ισχυρίζονταν ότι θα έκαναν τα πάντα, για να εξασφαλίσουν τη σταθερότητα του Ευρώ – κάθε φορά η επόμενη ημέρα ήταν χειρότερη από την προηγούμενη. Η ευρωπαϊκή «κουστωδία» (ο «περιπλανώμενος θίασος», οι γυμνοί βασιλιάδες-πιόνια των αγορών) προτείνει συνεχώς ηρεμιστικά, τα οποία όμως λειτουργούν ως διεγερτικά, «ντοπάροντας» τις αγορές”.

Κλείνοντας την εισαγωγή μας, είναι ίσως σκόπιμο να αναφέρουμε εδώ τους κινδύνους των ευρωπαϊκών τραπεζών, με βάση τα δικά τους ληξιπρόθεσμα ομόλογα, τα οποία υπολογίζοντα στα 4 τρις € μόνο για τους επόμενους 12 μήνες. Ο Πίνακας Ι που ακολουθεί είναι αρκετά αποκαλυπτικός:

ΠΙΝΑΚΑΣ Ι: Ομόλογα δανεισμού ορισμένων ευρωπαϊκών τραπεζών

Τράπεζα	2011	2012	2013-2021	Σύνολο ομολ.*
Banco Santander	5,50	37,00	117,40	177,80
Banco Bilbao	4,50	11,50	64,00	90,30
Deutsche Bank	28,40	53,50	136,00	363,70
Commerzbank	164,2	212,7	257,70	859,00
BNP Paribas	56,80	66,90	106,40	338,80
Societe General	16,50	35,20	96,10	183,40
Intesa Sanpaolo	9,60	26,60	125,60	169,50
Unicredit	10,50	42,60	145,60	221,70

* Όλα τα ομόλογα που οφείλει η τράπεζα, συμπεριλαμβανομένων αυτών που λήγουν μετά το 2021

Πηγή: Bloomberg

Πίνακας: Β. Βιλιάρδος

Όπως φαίνεται από τον Πίνακα Ι, μόνο η γερμανική τράπεζα Commerzbank έχει ληξιπρόθεσμα ομόλογα για το 2011 ύψους 164,2 δις € και για το 2012 σχεδόν 213 δις €. Δηλαδή, μόνο στα δύο αυτά έτη οφείλει να πληρώσει περί τα 377 δις € στους δανειστές της – ένα ποσόν που ξεπερνάει το συνολικό χρέος της Ελλάδας.

Ακριβώς για το λόγο αυτό έχουν αυξηθεί τα CDS των τραπεζών, (από μηδενικά το 2007 στις 450 περίπου μ.β. σήμερα), ενώ το ΔΝΤ έχει αναφέρει «πρόβλημα» κεφαλαιακής επάρκειας ύψους 200 δις € για τις ευρωπαϊκές τράπεζες. Ποιος θα βοηθήσει ποιόν λοιπόν, εάν ακολουθήσει μία νέα ύφεση, ανάλογη με αυτήν του 2008; Οι υπερδανεισμένες τράπεζες τα υπερχρεωμένα κράτη;

Επομένως, δεν είναι καθόλου «έξυπνο» να διασύρεται η Ελλάδα – πόσο μάλλον να εκβιάζεται να χρεοκοπήσει, ανοίγοντας στην κυριολεξία τους ασκούς του Αιόλου για ολόκληρο το χρηματοπιστωτικό σύστημα – το οποίο όχι μόνο νοσεί σοβαρότατα, αλλά κινδυνεύει να καταστραφεί εντελώς. Ακόμη περισσότερο, όταν ένα ενδεχόμενο συμβάν στη χώρα μας θα κόστιζε στην ΕΚΤ πάνω από 110 δις € – με αποτέλεσμα να αναγκαζόταν η….

Εθνική συνεννόηση τώρα!

Αντώνης Καρακούσης 

ΤΟ ΒΗΜΑ

Το δράμα που έζησε την Κυριακή η κυβέρνηση και μαζί της ολόκληρος ο ελληνικός λαός, ο οποίος έβλεπε να καθυστερούν οι ανακοινώσεις και η συνέντευξη του κ. Παπανδρέου και τον έζωναν μαύρα φίδια, ήταν αποτέλεσμα της ευθείας απειλής των ευρωπαίων εταίρων μας για διακοπή της χρηματοδότησης προς τη χώρα μας, με ότι αυτό συνεπάγεται.

Πληροφορίες από τις Βρυξέλλες, αλλά και από κυβερνητικά στελέχη που συμμετείχαν στην αγωνιώδη συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου της Θεσσαλονίκης, αναφέρουν ότι οι εταίροι κατέστησαν σαφές στην Αθήνα ότι δεν πρόκειται να προσφέρουν άλλα χρήματα αν εμείς δεν πράξουμε τα δέοντα.

Κατά μια εκδοχή το γερμανικό υπουργείο Οικονομικών επιβεβαίωσε ανεπισήμως στην κυβέρνηση ότι αξιολογεί δεύτερο σχέδιο για την Ελλάδα, καθώς διαπιστώνει ότι εκείνο της διάσωσης δεν υπηρετείται από την κυβέρνησή μας.

Ουσιαστικά, ιδιαιτέρως οι Γερμανοί, μετέδωσαν στους κκ. Παπανδρέου και Βενιζέλο ότι έχουν απωλέσει την εμπιστοσύνη τους, ότι η προσαρμογή έχει ουσιαστικά σταματήσει στα τέλη του 2010 και έκτοτε η χώρα δεν δείχνει διάθεση αλλαγών και προσπαθειών που επιβάλλουν οι εσωτερικές και διεθνείς συνθήκες. Και προειδοποίησαν σε αυστηρούς τόνους ότι αν δεν αλλάξουμε ρότα, η χρεοκοπία θα επέλθει και θα απειληθεί η θέση της χώρας στην ευρωζώνη.

Αυτό το τόσο σαφές μήνυμα προκάλεσε μεγάλη ταραχή και ανάγκασε τον κ. Παπανδρέου να συγκαλέσει εκτάκτως υπουργικό συμβούλιο στη Θεσσαλονίκη και να εμπλουτίσει με τον κεφαλικό φόρο επί των ακινήτων, την επίσπευση ψήφισης του προϋπολογισμού και την αφαίρεση ενός μισθού από τους αιρετούς κρατικούς λειτουργούς, τα μέτρα περιορισμού των μισθών και εκείνο της εργασιακής εφεδρείας στον δημόσιο τομέα, που είχε αποφασίσει το υπουργικό συμβούλιο την περασμένη Τρίτη.

Αλλά και αυτά τα τόσο οδυνηρά και σκληρά μέτρα φαίνεται για την ώρα να μην έχουν αλλάξει τις διαθέσεις των Ευρωπαίων και δη των Γερμανών. Οι επιτελείς της κυρίαςΜέρκελ και του κ. Σόιμπλε συμπεριφέρονται σαν να μην έχουν πεισθεί από τις ελληνικές αποφάσεις και συνεχίζουν να μεταδίδουν πως η ελληνική χρεοκοπία δεν είναι ταμπού και ότι συζητείται και αξιολογείται ως σενάριο.

Δεν ξέρουμε ποια θα είναι η τύχη της ελληνικής υπόθεσης. Ωστόσο είναι φανερό: απειλούμεθα ευθέως ως χώρα, ως λαός και ως έθνος. Και ότι αντιμετωπίζουμε τον κίνδυνο μιας ατιμωτικής χρεοκοπίας, η οποία πιθανότατα να συνοδευθεί από την εξώθησή μας σε οικειοθελή αποχώρηση από την ευρωζώνη.

Το πόσο δυστυχής θα είναι μια τέτοια εξέλιξη δεν μπορεί να περιγραφεί με ασφάλεια και ακρίβεια, τόσο για τον εθνικό όσο και για τον προσωπικό βίο του καθενός. Η Ελλάδα πτωχεύοντας και εξωθούμενη στην έξοδο από το ευρώ θα δοκιμασθεί πολλαπλώς.

Και το ερώτημα που τίθεται: Είναι δυνατόν να μην έχει αντιληφθεί ο πολιτικός κόσμος τις συνέπειες τόσο ακραίων γεγονότων; Είναι δυνατόν να μην βρίσκει ούτε κι αυτή την ώρα πεδίο επαφής και συνεννόησης; Είναι δυνατόν να μην αντιλαμβάνονται όλοι αυτοί που εκπροσωπούν κόμματα και δυνάμεις ότι θα τελειώσουν την επομένη ώρα της πτώχευσης; Οτι το βάρος που θα φέρουν θα είναι ασήκωτο και ότι δεν θα μπορούν να σταθούν ούτε ώρα στη χώρα; Δεν αντιλαμβάνονται ότι η εξουσία τους, η όποια εξουσία τους, είναι θνησιγενής και αμφισβητούμενη, ότι εξαρτάται από τη διατήρηση ομαλού εθνικού βίου και ότι όποιες άλλες επιλογές θα φέρουν τη χώρα στα πρόθυρα οικονομικής και κοινωνικής καταστροφής; Καλώς ή κακώς δεν υπάρχει άλλος δρόμος από αυτόν της εθνική συνεννόησης.

Όποιος δεν το αντιλαμβάνεται και σε άλλα προσβλέπει, βυθίζει τη χώρα και την οδηγεί με μαθηματική βεβαιότητα στον όλεθρο και την καταστροφή.

Μαυρογυαλούρος ο Μ.Χ!! «Πάρτι» σε ΜΚΟ από Ν.Δ και ΠΑΣΟΚ και τάπλυτα στην φόρα!

 

Ακούστε! Ακούστε χριστιανοί και μη κομματικοί! Λίστα με ΜΚΟ που χρηματοδοτήθηκαν την περίοδο 2007-2009 με περίπου 39 εκατομμύρια ευρώ προκειμένου να δημιουργήσουν τουλάχιστον μία θέση απασχόλησης, έδωσε το Υπουργείο Εργασίας δημοσιότητα, σε αντιπερισπασμό για τις «πράσινες ΜΚΟ» που κυκλοφόρησαν!! Μεταξύ αυτών: ξεχωρίζουμε την ΜΚΟ η «Ευρωπαϊκή Έκφραση Ανατολική Αττική» που ανήκει σε υποψήφιο βουλευτή της ΝΔ κ. Νίκο Γιάννη με 150.000 ευρώ, το «Ψωμιάδειο» με 150.000 ευρώ, οι «Νηφάλιοι» με 150.000 ευρώ, η «ομάδα Ελληνικού Μουσικού θεάτρου «Σπείρα- Σπείρα» με 100.000 ευρώ, ο «Κορμοράνος» με 54.600 ευρώ, το «Τοπικό Σύμφωνο Ποιότητας» με 50.000 ευρώ, η «Ομάδα Καλιτεχνών Ούγκα Κλάρα» με 30.000 ευρώ, οι «Φίλοι των Ελληνικών Μαριονεττών» με 50.000 ευρώ, ενώ με 25.000 ευρώ χρηματοδοτήθηκαν οι ΜΚΟ «Προστατεύω τν εαυτό μου» «Χοροστάσι» , «Περιβόλι της γιαγιάς» , «Γηπαετός ο Πωγωνωφόρος» , «Πολυθέμα Κρόκο και Λίνο», «Τόποι, Μύθοι, Αθλοι Ηρακλή», «Ειδικός φορέας θερμοκηπιακής ντομάτας Σκάλας» κ.α. Απαντώντας στις αιχμές κατά της ΝΔ, ο Μάξιμος Χαρακόπουλος υποστήριξε ότι πρόκειται για υλοποίηση προγράμματος από κοινοτικά κονδύλια από το 2001! Τέτοιο θράσος ανείπωτο ΜΟΝΟΝ σαν και τον Μ.Χαρακόπουλο θα βρείς! Τι λες ρε μεγάλε και εκείνοι που σε ανέχονται! Τι λές! η Ελλάδα πνιγότανε και σεις το 2009 πετάγατε σε ΜΚΟ 40.000.000 ΕΥΡΩ! ΝΤΡΟΠΗ ΣΟΥ!

ΠΗΓΗ  http://diaporon-bl.blogspot.com/

Xρεοκοπία και δυνατότητες της Ελλάδας για ανάκαμψη, με απλά λόγια

Ο παρακάτω ετήσιος προϋπολογισμός δείχνει ανάγλυφα το πρόβλημα της Ελληνικής οικονομίας που συζητάμε εδώ και καιρό.

Εδώ και δεκαετίες το κράτος ξοδεύει περισσότερα από όσα εισπράττει και το πρόβλημα κάθε χρόνο μεγεθύνεται.

Κάθε χρόνο έχουμε έλλειμμα και μάλιστα πρωτογενές.

Αν το υπόλοιπο της αφαίρεσης έσοδα – έξοδα βγει μικρότερο του μηδέν, τότε αυτό το υπόλοιπο χαρακτηρίζεται έλλειμμα. Το έλλειμμα εμφανίζει πόσα περισσότερα από τις εισπράξεις του, σπαταλάει το κράτος.

ΕΣΟΔΑ (σε δις ευρώ)
ΑΜΕΣΟΙ ΦΟΡΟΙ (π.χ. φόρος μισθ. υπηρεσιών)	19,00
ΕΜΜΕΣΟΙ ΦΟΡΟΙ (π.χ. ΦΠΑ)	30,00
ΜΗ ΦΟΡΟΛΟΓΙΚΑ ΕΣΟΔΑ	6,40
ΕΛΛΕΙΜΜΑ ΕΙΣΠΡΑΞΕΩΝ	-6,40
ΕΚΤΙΜΩΜΕΝΑ ΕΣΟΔΑ	49,00

ΕΞΟΔΑ (σε δις ευρώ)
ΜΙΣΘΟΙ ΚΑΙ ΣΥΝΤΑΞΕΙΣ	23,80
ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΙΚΕΣ ΔΑΠΑΝΕΣ	3,35
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΕΠΕΝΔΥΣΕΩΝ	2,25
ΕΠΙΧΟΡΗΓΗΣΕΙΣ ΑΣΦ. ΤΑΜΕΙΩΝ	16,60
ΔΑΠΑΝΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΙΔΕΙΑ (χωρίς μισθούς)	1,00
ΔΑΠΑΝΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΓΕΙΑ (χωρίς μισθούς)	4,00
ΔΑΠΑΝΕΣ ΕΘΝ. ΑΜΥΝΑΣ (χωρίς μισθούς)	1,70
ΔΑΠΑΝΕΣ ΥΠ. ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ	2,20
ΕΠΙΧΟΡΗΓΗΣΕΙΣ ΤΟΠΙΚΗΣ ΑΥΤΟΔ/ΣΗΣ	4,50
ΕΠΙΧΟΡΗΓΗΣΕΙΣ ΔΕΚΟ (χωρίς τους μισθούς)	0,60
ΣΥΝΟΛΟ ΠΡΩΤΟΓΕΝΩΝ ΕΞΟΔΩΝ	60,00
+ ΤΟΚΟΙ	16,00
ΣΥΝΟΛΟ ΔΑΠΑΝΩΝ ΔΗΜΟΣΙΟΥ	76,00

Πηγή: CAPITAL

Αν από το έλλειμμα, βγάλουμε έξω τα λεφτά που πληρώνει το κράτος για τόκους δανείων, το υπόλοιπο χαρακτηρίζεται πρωτογενές έλλειμμα. Το πρωτογενές έλλειμμα εμφανίζει αποκλειστικά τα φετινά ελλείμματα του κράτους, απαλλαγμένα από τους τόκους των συσσωρευμένων χρεών του παρελθόντος. 

Συγκεκριμένα ο παραπάνω προϋπολογισμός έχει αποτέλεσμα:

49δις έσοδα – 76δις έξοδα = -27δις (έλλειμμα)

27δις έλλειμμα – 16δις τόκοι = 11δις πρωτογενές έλλειμμα

---

Ποιο ακριβώς είναι το πρόβλημα;

Κάθε χρόνο, εδώ και δεκαετίες, τα έξοδα της χώρας μας ήταν περισσότερα από τα έσοδα. Τα παραπάνω λεφτά που ξόδευε το κράτος, τα δανείζονταν από τις αγορές. Σιγά-σιγά όμως υπερχρεώθηκε, οπότε οι αγορές έπαψαν να μας δανείζουν (μας δανείζουν, αλλά με υπερβολικό επιτόκιο).

Τα δανεικά μιας χώρας αφορούν ομόλογα τα οποία λήγουν σε διάφορες ημερομηνίες. Λήγουν, όπως οι μεταχρονολογημένες επιταγές. Αν δεν τα πληρώσεις στην ώρα τους, τότε η χώρα μπαίνει σε κατάσταση αθέτησης πληρωμών, διακόπτεται ο δανεισμός και γίνονται διαπραγματεύσεις ώστε να διακανονιστεί η αποπληρωμή των χρεών, μαζί με κάποιο σκόντο στο χρέος, ώστε η χώρα να τα αποπληρώσει χωρίς να διακόψει τις στοιχειώδης λειτουργίες της. Κατόπιν, και μέχρι να δημιουργηθούν περιθώρια δανεισμού, η χώρα θα οδεύει με τις δικές της παραγωγικές δυνάμεις (βερεσέ γιοκ, δηλαδή, για αρκετά χρόνια).

Τι προβλέπονταν, αν δεν πηγαίναμε στη τρόικα;

Μετά τις διαπραγματεύσεις και τους διακανονισμούς, η Ελλάδα ακαριαία θα έπρεπε να τακτοποιήσει τα ελλείμματα (δεν θα μπορούσε άλλο να ξοδεύει περισσότερα από όσα διαθέτει).

Με δεδομένο ότι 25% είναι το ανώτατο ιστορικά σκόντο που……

Τετρακόσιες χιλιάδες (και βάλε) άψυχοι Ελληνες

Απόστολος Δοξιάδης

 

Το άρθρο πρωτοδημοσιέυτηκε στην Καθημερινή της Κυριακής, 14 Αυγούστου 2011.

Η απόφαση των Ευρωπαίων ηγετών να μας χορηγήσουν νέο πακέτο οικονομικής βοήθειας, ύψους μάλιστα παγκοσμίου ρεκόρ, έφερε αναστεναγμούς ανακούφισης στην κυβέρνηση και μια μικρή δόση αισιοδοξίας στους πολίτες, απομακρύνοντας πρόσκαιρα το απειλητικό φάσμα της χρεοκοπίας και θρέφοντας την ελπίδα ότι ίσως τελικά αποφύγουμε τα χειρότερα. Ομως, η αισιοδοξία ήταν πρόωρη, αφού η βοήθεια θα δοθεί μόνον εφ’ όσον η κυβέρνησή μας ανταποκριθεί στη δέσμευση να μειώσει αμέσως το έλλειμμα, πράγμα που, δυστυχώς, υπάρχουν σοβαρότατοι λόγοι να αμφισβητούμε ότι θα πράξει. Ο σοβαρότερος απ’ αυτούς είναι ότι οι πολιτικοί μας είναι φανατικοί πιστοί μιας αλλόκοτης θρησκείας, της οποίας τα δόγματα οδηγούν τη χώρα με βεβαιότητα στον γκρεμό.

Θεωρητικά υπάρχουν δύο τρόποι ταχείας μείωσης του ελλείμματος: αύξηση εσόδων ή περιορισμός εξόδων. Ο πρώτος όμως είναι αδύνατος σε μια χώρα με αναποτελεσματικό κράτος, εκτεταμένη διαφθορά και κλίμα γενικής ανομίας. Γιατί μια τέτοια χώρα ούτε την υγιή επιχειρηματικότητα μπορεί να κινητοποιήσει για να αντλήσει έσοδα, αλλά ούτε περισσότερους φόρους μπορεί να μαζέψει χωρίς να σκοτώσει εντελώς την οικονομία. Κι αυτό γιατί όσοι ήδη πληρώνουν έντιμα φόρους έχουν φτάσει στα όριά τους, ενώ όσοι το αποφεύγουν αποκλείεται να αρχίσουν τώρα, μια και οι ίδιες ακριβώς αιτίες που σκοτώνουν την επιχειρηματικότητα –αναποτελεσματικό κράτος, διαφθορά και ανομία– έχουν μετατρέψει τη φοροδιαφυγή σε ανίατη νόσο. Αρα, ο μόνος ρεαλιστικός τρόπος για να αξιοποιήσουμε τη στήριξη που μας προσφέρει η Ευρώπη είναι η άμεση μείωση των δαπανών.

Για να μειωθούν, όμως, οι δαπάνες πρέπει ……

Η Ευρώπη δεν χρειάζεται να περιμένει τη Γερμανία…

Από το sofokleous10.gr

Το μέγεθος μετράει. Αυτό είναι το δίδαγμα από τη διαμάχη για το ανώτατο όριο του δημόσιου χρέους των Ηνωμένων Πολιτειών και την υποβάθμιση της πιστοληπτικής αξιολόγησης της Αμερικής από τον οίκο Standard & Poor’s, που καμιά τους δεν οδήγησε σε αύξηση των αποδόσεων των αμερικανικών ομολόγων. Αυτό είναι το δίδαγμα και από την περίπτωση της Ιαπωνίας, η οποία…

 συνδυάζει τις χαμηλότερες αποδόσεις ομολόγων στον κόσμο με ένα από τα υψηλότερα δημόσια χρέη.

Το δίδαγμα αυτό έχει προφανείς συνέπειες για τις χώρες της Ευρωζώνης: πρέπει να συγκεντρώσουν από κοινού το χρέος τους – με ή χωρίς τη συμμετοχή της Γερμανίας. Τα πλεονεκτήματα της δημιουργίας μιας αγοράς ομολόγων με μέγεθος ανταγωνιστικό προς της Αμερικής και της Ιαπωνίας ξεπερνά τα σχετικά κόστη.

Το μέγεθος θα επιτρέψει τη διασφάλιση χαμηλών επιτοκίων για τον δανεισμό των ευρωπαϊκών κρατών. Ο συνολικός όγκος των τίτλων του αμερικανικού δημοσίου που κυκλοφορούν σήμερα ανέρχεται σε 9,500 δις δολάρια (6,600 δις ευρώ). Για την Ιαπωνία, ο όγκος των τίτλων της είναι 75,000 δις γεν (7,900 δις ευρώ). Ακόμα κι αν υπολογίσουμε το κομμάτι του χρέους που κατέχει ο δημόσιος τομέας των δύο αυτών κρατών, και ιδιαίτερα της Ιαπωνίας, ο όγκος των τίτλων που κυκλοφορεί στην αγορά παραμένει πολύ μεγάλος. Στην πραγματικότητα πρόκειται για τίτλους που είναι αδύνατο για τους επενδυτές να αποφύγουν. Έτσι δεν το κάνουν. Οι επενδυτές είναι σήμερα πρόθυμοι να χρηματοδοτήσουν για 10 χρόνια την Ουάσιγκτον με 2.3% ετησίως και το Τόκιο με 1% ετησίως.

Ας συγκρίνουμε αυτά τα στοιχεία με την εθνικά κατατεμαχισμένη αγορά κρατικών ομολόγων της Ευρώπης. Στα τέλη του 2010 κυκλοφορούσαν ιταλικά ομόλογα ύψους 1,500 δις ευρώ γερμανικά ομόλογα ύψους 1,400 δις ευρώ, ομόλογα της Γαλλίας ύψους 1,300 δις ευρώ και της Βρετανίας ύψους 1,100 δις ευρώ. Όλες αυτές οι αγορές έχουν αξιοσημείωτο μέγεθος. Αλλά οι επενδυτές μπορούν να τις εγκαταλείψουν πολύ πιο εύκολα από ό,τι θα μπορούσαν να εγκαταλείψουν τα αμερικανικά ή τα ιαπωνικά ομόλογα. Για να το δούμε αλλιώς, μια έξοδος των επενδυτών ενός δεδομένου μεγέθους από τα ομόλογα μιας ευρωπαϊκής χώρας προκαλεί πολύ περισσότερα προβλήματα από ό,τι μια ανάλογου μεγέθους έξοδος των επενδυτών από τις μεγαλύτερες αγορές.

Και αυτό έχει δύο συνέπειες. Η μία είναι ότι τα περισσότερα, αν όχι και όλα τα ευρωπαϊκά κράτη καταβάλλουν υψηλότερες αποδόσεις από ό,τι θα έκαναν αν λειτουργούσαν ως ενιαία οντότητα. Η άλλη είναι ότι καθίστανται ευάλωτα στον πανικό των αγορών από τη στιγμή που οι επενδυτές θα αρχίσουν να ανησυχούν για τους κινδύνους αναχρηματοδότησής τους. Και είναι κυρίως αυτό που έχει οδηγήσει στον αποκλεισμό της Ιρλανδίας και της Πορτογαλίας από τις αγορές και που μολύνει τώρα τις αγορές ομολόγων της Ισπανίας, της Ιταλίας, ακόμη και της Γαλλίας.

Όταν ο πανικός καταστεί υπολογίσιμη απειλή μόνο οι δρακόντειες δημοσιονομικές περικοπές μπορούν να καθησυχάσουν τις αγορές, όπως το πρόγραμμα λιτότητας που εφάρμοσε προληπτικά πέρυσι η Βρετανία και που και άλλα κράτη της Ευρωζώνης αναγκάστηκαν να υιοθετήσουν έκτοτε. Αλλά αυτά τα προγράμματα πιέζουν την οικονομία και δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι θα αποδώσουν. Η παρατεταμένη στασιμότητα επιδεινώνει το βάρος του δημοσίου χρέους και υπονομεύει το αξιόχρεο τόσο όσο και οι δημοσιονομικές ατασθαλίες.

Αν όμως μια αγορά ομολόγων έχει σημαντικό μέγεθος, όλη αυτή η αυτοεκπληρούμενη δυναμική μπορεί να αντιστραφεί. Η Αμερική και η Ιαπωνία έχουν τα απαραίτητα δημοσιονομικά περιθώρια προκειμένου να χρηματοδοτήσουν βραχυπρόθεσμα δημοσιονομικά μέτρα στήριξης της οικονομίας τους. Μπορούν να χρησιμοποιήσουν τα δημοσιονομικά τους περιθώρια για να εκκινήσουν την ανάπτυξη που στη συνέχεια θα βελτιώσει τις δημοσιονομικές τους προοπτικές.
Την ίδια επιλογή μπορούν να κάνουν και οι χώρες της Ευρωζώνης, αν βεβαίως αποφασίσουν να το επιλέξουν. Η αντικατάσταση όλων των εθνικών κρατικών ομολόγων (όχι όμως των δανείων) με ένα κοινό ευρωπαϊκό ομόλογο θα δημιουργήσει μια αγορά αξίας 5,500 δις ευρώ. Η αγορά αυτή θα διαθέτει τις εγγυήσεις κυβερνήσεων που έχουν λιγότερο χρέος, μικρότερα ελλείμματα και μεγαλύτερη φορολογική ικανότητα από τις ΗΠΑ και την Ιαπωνία. Έτσι το ευρωομόλογο θα οδηγήσει σε χαμηλότερες αποδόσεις από το σημερινό μέσο όρο της Ευρωζώνης και θα ελαχιστοποιηθεί η πιθανότητα μιας μαζικής φυγής επενδυτών.
Επομένως τι περιμένει η Ευρωζώνη; Η συνήθης απάντηση είναι πως από τη στιγμή που η έκδοση του ευρωομολόγου απαιτεί κοινές και διαφορετικές εγγυήσεις, είναι πολιτικά μη εφικτή. Συν τοις άλλοις, συνεχίζει το επιχείρημα, το κοινό ευρωπαϊκό ομόλογο ενέχει οικονομικούς κινδύνους από τη στιγμή που συνετά και σπάταλα κράτη θα πληρώνουν τις ίδιες αποδόσεις και τα χρέη των σπάταλων θα προστεθούν στο παθητικό των χωρών του πυρήνα που ακόμα διαθέτουν σχετική ασφάλεια. Αλλά αυτές οι αντιρρήσεις είναι λιγότερο πειστικές από ό,τι φαίνονται.

Υπάρχουν πάρα πολλοί τρόποι περιορισμού των κινδύνων των κοινών εγγυήσεων. Η έκδοση των ευρωομολόγων θα μπορούσε να γίνεται μετά από αποφάσεις μιας κατάλληλης πλειοψηφίας. Τα εθνικά Συντάγματα θα μπορούσαν να περιλάβουν την προτεραιότητα των υποχρεώσεων των ευρωομολόγων. Θα μπορούσε να τεθεί ένα όριο στο σύνολο των ευρωομολόγων που θα εκδίδονταν, για παράδειγμα με την υιοθέτηση της ιδέας του ‘Μπλε’ (κοινού ευρωπαϊκού) ομολόγου και του ‘Κόκκινου’ (εθνικού) ομολόγου, κατά την πρόταση του Ινστιτούτου Μπρύγκελ. Και το κόστος εξυπηρέτησης του χρέους θα μπορούσε εύκολα να διαφοροποιηθεί μέσα από την χρέωση των κρατών ανάλογα με το μερίδιο δανεισμού τους.

Η πραγματική απάντηση είναι ότι η Ευρώπη περιμένει τη Γερμανία που ο λαός της έχει αλλεργία σε οτιδήποτε μοιάζει με ‘ένωση δημοσιονομικών μεταβιβάσεων’ και που η ηγεσία της πιστεύει ότι το γερμανικό δημόσιο θα πληρώνει υψηλότερες αποδόσεις με το ευρωομόλογο παρά με τα σημερινά υπερασφαλή γερμανικά ομόλογα. Η λύση σε αυτό είναι η εισαγωγή του ευρωομολόγου να μην περιλάβει τη Γερμανία. Ας πάρουμε την Ευρωζώνη χωρίς τη Γερμανία και τους εταίρους της που κουβαλούν τα ίδια μυαλά – την Ολλανδία, την Αυστρία, τη Φιλανδία και τη Σλοβακία. Ας αποκλείσουμε και την Ελλάδα που σε κάθε περίπτωση απαιτεί ειδικούς χειρισμούς. Οι υπόλοιπες 11 χώρες θα μπορούσαν κάλλιστα να δημιουργήσουν μια αγορά ομολόγων ύψους 3,500 δις ευρώ με μακροοικονομικά μεγέθη μόνο οριακά χειρότερα εκείνων της Ευρωζώνης σαν σύνολο.

Δεν υπάρχει κανένα οικονομικό εμπόδιο ούτε αξεπέραστα νομικά εμπόδια. Αν το ήθελαν τα κράτη, θα μπορούσαν κάλλιστα να υπογράψουν μια νέα συνθήκη που θα ήταν συμβατή με τα καθήκοντά τους απέναντι στη νομισματική ένωση έτσι όπως ορίστηκαν στη Συνθήκη της Λισσαβόνας. Η νέα αυτή συνθήκη δεν παραβιάζει τη ρήτρα της ‘μη διάσωσης’: η συμφωνία για κοινό δανεισμό δεν σημαίνει ότι το ένα κράτος αναλαμβάνει το χρέος του άλλου.

Όλα αυτά όμως αφήνουν απέξω την πολιτική. Σίγουρα δεν θα αρέσει στις Βρυξέλλες η ιδέα μιας ομάδας κρατών της Ευρωζώνης που προχωρούν μόνα τους. Δεν αντίκειται ωστόσο στο ευρωπαϊκό πνεύμα. Οι χώρες που θέλουν να προχωρήσουν στην έκδοση του ευρωομολόγου για να προστατέψουν την ευημερία τους μπορούν κάλλιστα να το κάνουν αντί να παραμένουν εγκλωβισμένες στις γερμανικές αρνήσεις. Καμία ένσταση σε αυτό δεν δικαιολογείται από την στιγμή που το Βερολίνο δεν πληρώνει το σχέδιο.

Πώς θα φαινόταν μια τέτοια κίνηση στη Γερμανία; Οικονομικά το Βερολίνο μπορεί να διαπίστωνε ότι το πιστωτικό του πλεονέκτημα θα διαβρώνονταν αν οι επενδυτές έβλεπαν μια εναλλακτική αγορά ομολόγων σε ευρώ που θα ήταν μεγαλύτερη και οικονομικά ελκυστική. Πολιτικά μπορεί οι Γερμανοί ψηφοφόροι να φοβούνταν μην μείνουν πίσω από την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση ακόμη περισσότερο από ό,τι φοβούνται σήμερα να μην καταλήξουν οι ταμίες της Ευρώπης. Σε κάθε περίπτωση η ισχύς είναι πράγματι στα χέρια των κρατών των υπολοίπων κρατών της Ευρωζώνης. Και πρέπει να τη χρησιμοποιήσουν.

Τι ξέρει ο επιχειρηματίας

•           

Λίγο πριν το προσκύνημα στη Μεγαλόχαρη, η κυβέρνηση έκανε μία δέηση προς τον επιχειρηματικό κόσμο. Ζήτησε επαναπατρισμό κεφαλαίων αλλά και πραγματοποίηση αναπτυξιακών επενδύσεων -στην Ελλάδα αναπτύσσονται πλέον μόνο τα ζαρζαβατικά. Ο αντιπρόεδρος Βενιζέλος άδραξε το παράδειγμα των Ιταλών επιχειρηματιών που δήλωσαν ότι δεν θα επιτρέψουν την είσοδο της χώρας τους στη δίνη της περιπέτειας. Ωραίο παράδειγμα, αλλά το να βάζεις τον ‘Ελληνα επιχειρηματία δίπλα στον Ιταλό είναι ακριβώς το ίδιο με το να τοποθετείς έναν Αθηναίο δίπλα σε ένα Ρωμαίο. Μοιάζουν πολύ, αλλά αν αρχίσεις να τους περιεργάζεσαι, να τους γυρίζεις ανάποδα και να εξετάζεις κουλτούρα και αισθητική, θα δεις τις διαφορές.

Δείτε από ψηλά, έστω με έναν αποδεκτό βαθμό αυθαιρεσίας. Η ιταλική επιχειρηματική τάξη έχει βαθιές καταβολές, γνήσια αστική καταγωγή και, κυρίως, βιομηχανική ταυτότητα. Συγκροτεί οικονομία του G7, έχει… μα όχι, είναι αστείο να συγκρίνεις και γελοίο να εντοπίζεις διαφορές. Μένουμε στην Ελλάδα. Σε ποιους, λοιπόν, απευθύνεται η κυβέρνηση, ζητώντας να επιδείξουν πατριωτισμό και επιχειρηματική τόλμη; Δεν είναι εύκολο να περιγράψεις την εγχώρια επιχειρηματική τάξη. Όμως ναι, αντλεί την καταγωγή της από αυτούς που ροκάνισαν το σχέδιο Μάρσαλ, δεν επένδυσαν στη βιομηχανία, άρθρωσαν το σκελετό της οικονομίας με υπηρεσίες του τριτογενή τομέα, φούνταραν επιχειρήσεις, έφτιαξαν προβληματικές, μάσησαν θαλασσοδάνεια. Ασφαλώς όλα αυτά με την αρωγή, την παρότρυνση και την πίεση του πολιτικού κόσμου. Όσο και αν η εικόνα επενδύεται με σύγχρονες και θετικές ψηφίδες, η ελληνική επιχειρηματική παράδοση βάζει τον επιχειρηματία να συναλλάσσεται με το κράτος, αναπτύσσοντας μία αμφίδρομη σχέση με τη διαφθορά του. Ακόμα και όταν δεν το επιθυμεί, ο παίκτης του επιχειρείν, πρέπει να σηκώσει το φύλλο που του μοιράζουν. Εν τέλει ο Έλληνας επιχειρηματίας είναι ο πρώτος που γνωρίζει ότι δεν μπορεί να εμπιστευτεί αυτό το κράτος. Για ποιο λόγο να το στηρίξει αν δεν έχει να αποκομίσει κάτι από αυτό; Και εδώ είναι το πρόβλημα. Αυτός ο συλλογισμός απευθύνεται και στις δύο πλευρές της ελληνικής επιχειρηματικότητας. Είτε έχεις μάθει να κάνεις δουλειές με το κράτος, είτε απέναντι από αυτό, η εικόνα της αποσύνθεσης είναι αποκρουστική. Ο παλιός επιχειρηματίας γνωρίζει ότι οι καλύτερες δουλειές γίνονται όταν λεηλατείς το κράτος. Ο καινούργιος διαπιστώνει ότι λεηλατείται από το κράτος.

Πριν, λοιπόν, ο πολιτικός κόσμος ζητήσει από τους επιχειρηματίες επαναπατρισμό κεφαλαίων και επενδύσεις, ας δημιουργήσει ένα σαφές και ξεκάθαρο πλαίσιο. Με όρια και κανόνες. Αρκεί το πολιτικό προσωπικό να μη βλέπει στην επιχειρηματικότητα το ελκυστικό πεδίο του εκμαυλισμού και της υπαλληλικής σχέσης. Και την ίδια στιγμή ο νέος, ο καινοτόμος, ο σύγχρονος επιχειρηματίας, να γνωρίζει ότι οι γραμμές του γηπέδου δεν αλλάζουν στην διάρκεια του παιχνιδιού. Μετά τα πράγματα, μαζί με τα κεφάλαια, θα πάρουν τον δρόμο τους.

ΠΗΓΗ http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.8emata&id=8360

ΟΙ ΚΑΙΡΟΦΥΛΑΚΤΟΥΝΤΕΣ ΠΛΙΑΤΣΙΚΟΛΟΓΟΙ ΤΗΣ ΣΥΓΓΡΟΥ !…

Οι «τρελλαντώνηδες» της Συγ-γρού μπορεί να εξαγριώνονται με τις κατηγορίες που τους απευθύ-νει, κατά καιρούς, ο Πάγκαλος, αλλά δεν χάνουν ευκαιρία που να μην επαληθεύσουν τους χαρακτη-ρισμούς του.

Το αυγουστιάτικο «μπουρίνι» του αντιπρόεδρου, της κυβέρνησης περί «ιεραποστόλων της εθνικής μιζέριας, που επέλεξαν να γίνουν οι κήρυκες της εθνικής κατάθλι-ψης, επενδύοντας στην αποτυχία του έθνους ώστε να πάρουν μετά την εξουσία…», έσπασε κόκαλα ως προς τη σκληρότητά του, προκάλεσε θύελλα αντιδράσεων και διαμαρτυριών των μιχελάκηδων, πλην όμως, λίγες ημέρες μετά …δικαιώθηκε, με την επιλογή του «πόλεμος με την κυβέρνηση σε όλα τα μέτωπα…» !

Οι λαϊκίζοντες ξεσάλωτα, φορείς της μικροπολιτικής βλέπουν και καταλογίζουν ευθύνες της κυβέρνησης παντού, ακόμα κι εκεί που εξόφθαλμα δεν υπάρχουν. Τελευταία, δε, έχοντας προαποφασίσει τη στοχοποίηση του Βενιζέλου, επιτίθενται εναντίον του σε κάθε περίπτωση, κατηγορώντας τον και για ζητήματα και καταστάσεις, που διαμορφώνονται και προκύπτουν από αλλού και από άλλους !

Οι μερκελοσαρκοζήδες, π.χ. κάνουν τις μαλακίες και οδηγούν την υλοποίηση των αποφάσεων της 21ης Ιουλίου στις καλένδες, ο Παπανδρέου κι ο Βενιζέλος τους φταίνε. Το σύστημα μπάζει παγκόσμια και η ύφεση φέρνει βόλτα στις αυλές των οικονομιών – μεγαθήριων των ΗΠΑ και της Γερμανίας, ο Βενιζέλος ζει το …Βατερλώ του !

Η στρατηγική που οι σημερινοί διαχειριστές της Δεξιάς εφαρμόζουν για να προσεγγίσουν την κυβερνητική εξουσία, είναι η ίδια, (η δοκιμασμένη…) και στην περίπτωση της κατάληψης της κομματικής εξουσίας : η όξυνση των αντιθέσεων και η άκρατη εκμετάλλευση των προβλημάτων, της παράταξης, τότε, της χώρας, τώρα ! Αφοσιωμένοι και αφιερωμένοι στο παιχνίδι και την τακτική των καιροφυλακτούντων πλιατσικολόγων !

Με το δίκιο του θα παρατηρήσει κάποιος, πως η ίδια τακτική ανιχνεύεται και στη συμπεριφορά των λεγόμενων αριστερών πολιτικών σχηματισμών, (η αναφερόμενη ως αριστεροδεξιά αντιπολίτευση…), πλην όμως, υπάρχει μια σοβαρή διαφορά που σηματοδοτεί τον ιδιαίτερο αμοραλισμό και τη μοναδική λωποδυσιά της Δεξιάς : η Αριστερά κάνει ό,τι κάνει, με στόχο την εφαρμογή μιας άλλης πολιτικής, που (πιστεύει…), πως μπορεί να οδηγήσει σε ένα άλλο μοντέλο κοινωνικής οργάνωσης και λειτουργίας. Οι απατεώνες της Δεξιάς δεν έχουν τέτοιους – μεγαλεπήβολους – σκοπούς, αλλά επιδιώκουν, μόνο και μόνο, την κατάληψη του Μαξίμου, για να προσεγγίσουν τους ίδιους στόχους, εφαρμόζοντας, τάχατες, μια διαφορετική πολιτική απ΄ αυτή του ΠΑΣΟΚ, την οποία πολιτική επιβάλλουν στην Ελλάδα οι ομοϊδεάτες τους της Ευρώπης, ακριβώς για να διορθώσουν τα εγκλήματα, που οι ίδιοι οι έλληνες δεξιοί διέπραξαν στην επάρατη πενταετία !

Ακριβώς το ό,τι γνωρίζουν και αποκρύπτουν από τον ελληνικό λαό, πως αν τυχόν ξανάρθουν στην κυβέρνηση θ΄ αναγκαστούν να εφαρμόσουν τις ίδιες, ακόμα και χειρότερες πολιτικές, είναι πιθανότατα, το ζήτημα στο οποίο θα επικεντρωθούν οι επόμενες δηλώσεις – κεραυνοί του Πάγκαλου, εναντίον τους !…

http://logoplokies.blogspot.com/2011/08/blog-post_6580.html

Ο τρόπος να ξεφύγουμε από το φαύλο κύκλο δεν είναι να θυμώνουμε αλλά να δουλεύουμε

Φώτης Γεωργελές

Στις αρχές της δεκαετίας του ’90, στη Φινλανδία, η κατάρρευση της γειτονικής Σοβιετικής Ένωσης και η παράλληλη ύφεση στη Δυτική Ευρώπη οδήγησαν σε μεγάλη οικονομική κρίση. Μεταξύ 1990-93, το ΑΕΠ έπεσε 13% και η ανεργία από 3,5 έφτασε στο 17%. Αυτό το γεγονός δεν ήταν ούτε στις πίσω σελίδες των εφημερίδων μας. Μέσα σε λίγα χρόνια η χώρα ανέκαμψε, σήμερα είναι μια από τις πιο ευημερούσες οικονομίες της Ευρώπης. Κατά τη διάρκεια των τριών τελευταίων ανέμελων ελληνικών δεκαετιών, αρκετές χώρες της Ευρώπης πέρασαν από ύφεση. Αρνητική ανάπτυξη μείον 2 ή 3% ήταν συνηθισμένο φαινόμενο. Ούτε μας είχε απασχολήσει ποτέ.
Καμιά φορά, έρχεται ένας άνθρωπος λίγο απ’ έξω, και βάζει τα πράγματα στις σωστές τους διαστάσεις. Πριν λίγες μέρες, ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος στην επίσκεψή του στην Αθήνα, είπε: «Η Ελλάδα έχει περάσει πολύ δυσκολότερες περιόδους και τα έχει καταφέρει». Αυτή η χώρα έχει περάσει πόλεμο, εμφυλίους, δικτατορία. Τη δεκαετία του ’60 και του ’70 εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες της έφευγαν μετανάστες στη Γερμανία και στα ορυχεία του Βελγίου. Η ανεργία έφτανε στο 27%. Και τώρα, είναι τέτοια η κατάσταση που κοντεύουμε να σφάξουμε ο ένας τον άλλον στο δρόμο; Που είμαστε έτοιμοι να λιντσάρουμε τους πολιτικούς και ζητάμε κρεμάλες στο Γουδή;
Αυτό που θέλω να πω είναι πως το κλίμα γενικευμένης κατάρρευσης, η εικόνα μιας κοινωνίας στα πρόθυρα διάλυσης, οι εμφυλιοπολεμικές κραυγές έχουν λιγότερο να κάνουν με την οικονομική κατάσταση και περισσότερο με την απίστευτη ανεπάρκεια, ανευθυνότητα και τυχοδιωκτισμό του πολιτικού προσωπικού και των συμφερόντων που εκπροσωπεί. Το ξοφλημένο σύστημα εξουσίας προτιμάει να σύρει την κοινωνία στην πτώχευση παρά να χάσει έστω και ένα τμήμα των προνομίων του. Βρισκόμαστε στο στενό πυρήνα του πιο….

Εθνική ανεξαρτησία ή δελτίο στα τρόφιμα και τα καύσιμα;…

1) Εθνική ανεξαρτησία ή δελτίο στα τρόφιμα και τα καύσιμα;…
ΚΩΣΤΑΣ ΣΤΟΥΠΑΣ
Τελικά τα «καταφέραμε». Πολίτες και πολιτικοί μετά τριάντα χρόνια παράδοσης στην κομματοκρατία,  στο λαϊκισμό και το συβαριτισμό καταφέραμε να φτάσουμε τη χώρα στο μοιραίο εθνικό δίλημμα: Εθνική ανεξαρτησία ή δελτίο στα τρόφιμα και τα καύσιμα;…

Παρατηρώ τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης και τον πρόεδρο της αξιωματικής αντιπολίτευσης να μιλάνε για ανάρμοστη παρέμβαση του κ. Ολι Ρεν και δεν αντιλαμβάνομαι αν εννοούν την ουσία της παρέμβασης ή τον τρόπο της διατύπωσης… Αν εκλιπαρούν δηλ. για μια πιο κομψή παρέμβαση που δεν τους θίγει στο θυμικό των ψηφοφόρων τους…

Για όποιον ξέρει πρόσθεση και αφαίρεση, τα πράγματα μοιάζουν απλά. Οι Ευρωπαίοι μας δάνεισαν είτε γιατί δεν είχαν άλλη επιλογή, είτε γιατί το θεώρησαν υποχρέωση αλληλεγγύης για το ποσοστό ευθύνης που τους αναλογεί από την ελληνική χρεοκοπία.

Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία πως δεν σκοπεύουν να το κάνουν για πάντα. Όποιος μπορεί να διαβάσει τις προθέσεις της κοινής γνώμης σε σχέση με την Ελλάδα στην Ευρώπη, αυτό είναι κάτι παραπάνω από φανερό.

Το δίλημμα ή δέσμευση σε κοινή συναίνεση των βασικών κομμάτων ή δεν έχει άλλη δόση είναι σαφές, όχι γιατί έτσι θέλουν οι επίτροποι, αλλά επειδή οι ηγέτες της Ευρώπης βρίσκονται με την πλάτη στον τοίχο σε σχέση με την κοινή γνώμη των χωρών τους.

Η άποψή μου είναι πως η κοινή γνώμη δεν έχει άδικο. Αποτελείται ως επί το πλείστον από ανθρώπους που εργάζεται παραγωγικά με κανόνες αγοράς και συνταξιοδοτούνται στα 67 τους χρόνια. Γιατί θα πρέπει να χρηματοδοτούν μια χώρα με εκατοντάδες χιλιάδες συνταξιούχους κάτω από τα 60;

Ένα επιχείρημα που λέει πως μας χρειάζονται σαν πελάτες για τις μερσεντές που κατασκευάζουν δείχνει το βαθμό της παράνοιας που οδηγεί ο αριστερός σολιψισμός.

Κατοχικές δυνάμεις…

Ο χαρακτηρισμός κατοχή και κατοχικές δυνάμεις δεν είναι καινούργιος στην ερμηνεία της τρέχουσας ελληνικής πραγματικότητας.

Τον χρησιμοποιεί κατά κόρον ο χώρος που αντιστρατεύεται τη δανειακή συνθήκη του μνημονίου για την τρόικα και τους…..

«Το παραμύθι των εργατικών Γερμανών» και οι αριθμοί

 «Το παραμύθι των εργατικών Γερμανών», είναι ο τίτλος σχολίου της εφημερίδας Kölner Stadtanzeiger (του Στέφαν Ζάουερ) που ασκεί επίσης κριτική για τις δηλώσεις της Άγκελα Μέρκελ:

«Το ζήτημα είναι, εάν αυτά που ισχυρίζεται η κ. Μέρκελ ισχύουν. Ότι δηλαδή οι Έλληνες, οι Ισπανοί και οι Πορτογάλοι συνταξιοδοτούνται νωρίτερα και έχουν πιο πολλές διακοπές από τους εργατικούς Γερμανούς. Μάλιστα (η καγκελάριος) δήλωσε ότι ‘κάτι τέτοιο δεν μπορεί να συνεχιστεί’.

Εάν ρίξουμε μια ματιά στα στοιχεία της Eurostat και του ΟΑΣΕ διαπιστώνουμε ότι εκείνοι που έχουν πιο πολλές διακοπές δεν είναι οι εταίροι μας της Μεσογείου, αλλά οι Γερμανοί.

Επίσης το πραγματικό όριο συνταξιοδότησης στην Ισπανία και την Πορτογαλία είναι στα 62,6 χρόνια, στη Γερμανία στα 61,7 και στην Ελλάδα στα 61,4, ελάχιστα παρακάτω από το γερμανικό όριο συνταξιοδότησης.

Στην Γαλλία αντίθετα, η οποία έχει ακόμη όριο συνταξιοδότησης τα 60 χρόνια, οι εργαζόμενοι συνταξιοδοτούνται στα 59,7 χρόνια. Τον στενό της εταίρο δεν τον ανέφερε όμως η κ. Μέρκελ (στις δηλώσεις της).

Επίσης στη Γαλλία κατά μέσον όρο οι διακοπές αγγίζουν τις 37,5 ημέρες με κατοχυρωμένο κατώτατο όριο τις 30 ημέρες.

Στη Γερμανία είναι κατοχυρωμένες 20 εργάσιμες ημέρες, στην πραγματικότητα όμως οι διακοπές αγγίζουν τις 29,1 ημέρες, δηλαδή σχεδόν έξι εβδομάδες.

Στην Ελλάδα είναι κατοχυρωμένο το όριο των 25 ημερών μετά από τουλάχιστον 10ετή εργασία…»

«Τι να εννοούσε άραγε η καγκελάριος με το ‘δεν μπορεί να συνεχιστεί κάτι τέτοιο’;»

Τέλος να σημειώσουμε ότι με πανομοιότυπους τίτλους «Η Μέρκελ και το παραμύθι των τεμπέληδων Ελλήνων» ή «Οι Νοτιοευρωπαίοι πρέπει να εργάζονται πιο πολύ» οι εφημερίδες Die Zeit και Tagesspiegelαντιπαραθέτουν τα στατιστικά στοιχεία και ασκούν κριτική για τον τόνο που χρησιμοποίησε η Γερμανίδα καγκελάριος.

Παραθέτουμε το καταληκτικό απόσπασμα της Die Zeit: «Γιατί η καγκελάριος υποστήριξε το αντίθετο από αυτό που ισχύει;

Ενδέχεται να επιδιώκει να στείλει ένα μήνυμα στον γερμανικό λαό: ‘μεγαλύτερη βοήθεια στον (ευρωπαϊκό) Νότο δεν θα είναι δωρεάν’. ‘Δεν πρέπει να αλλάξουμε εμείς, αλλά οι πολίτες των χωρών που έχουν τα προβλήματα. Όποιος έχει τα λεφτά, καθορίζει και την πορεία.’

Ασφαλώς είναι σωστά όλα αυτά, αλλά χωρίς το παραμύθι για τους τεμπέληδες Έλληνες και Πορτογάλους.»

Το δίλημμα των επιχειρηματιών: Ή βάζουν λεφτά ή εκχωρούν εξουσία

Η ώρα της αλήθειας πλησιάζει για την εγχώρια κυρίαρχη επιχειρηματική τάξη. Από τους μεγαλομετόχους των Τραπεζών και τους ισχυρούς κατασκευαστές μέχρι τους βιομήχανους παραγωγούς και τους πολιτικά ισχυρούς μιντιάρχες αντιμετωπίζουν όλοι τους το ίδιο πρόβλημα.

Πνίγονται στις ζημιές, τα δανεικά δεν είναι εύκολα και είτε θα πρέπει να χάσουν μερίδια ισχύος και εξουσίας πουλώντας σε ανταγωνστές και ενδιαφερόμενους κεφαλαιούχους, αν υπάρχουν ή να βάλουν το χέρι βαθειά στην τσέπη και να βαλουν οι ίδιοι χρήματα στις χειμαζόμενες επιχειρήσεις τους.

Άλλη μέθοδος για τη σωτηρία των επιχειρήσεών τους δεν υπάρχει. Το κράτος δεν έχει και οι Τράπεζες δεν μπορούν, πέραν του γεγονότος ότι και οι ίδιες είναι υποχρεωμένες να πράξουν ανάλογα.

Οπως λένε στα ίσια ορισμένοι από τους τραπεζίτες μας όλοι οφείλουν να κάνουν αυξήσεις κεφαλαίου και είτε θα βάλουν οι ιδιοκτήτες λεφτά για να σώσουν τις επιχειρήσεις τους και να διατηρήσουν τη θέση τους ή θα αφήσουν το θεάρεστο αυτό έργο σε τρίτους και θα εκχωρήσουν μέρος της  εξουσίας που αντλούν από την θέση που κατέχουν στην πάραγωγή, στα μίντια, στις Τράπεζες, στο εμπόριο ή όπου αλλού.

Αυτό είναι το δίλημμα που αντιμετωπίζει η ιθύνουσα τάξη της χώρας.

Κανείς βεβαίως δεν έχει ασφαλή απάντηση για το τι πρέπει να πράξουν. Οι ίδιοι γνωρίζουν τις δυνατότητές τους, ξέρουν από μέσα τις επιχειρήσεις, λογικά έχουν αίσθηση των ενσωματωμένων αξιών και οι ίδιοι γνωρίζουν πως εξασφάλισαν τα αποθέματα πλούτου –  αν διαθέτουν, γιατί τίποτε δεν είναι βέβαιο – και αν αξίζει τον κόπο να ξοδευτούν.

Όπως και να έχει ή θα βάλουν λεφτά ή θα πουλήσουν.

Ας διαλέξουν λοιπόν. Δεν μπορούν να περιμένουν άλλο. Ο κόμπος έφθασε πλέον στο χτένι.

Στον πόλεμο με το χρήμα και τον πλούτο κερδίζει …το κεφάλαιο

Ηταν τέτοια η πίεση των αγορών και ο κίνδυνος για το ευρώ τόσο μεγάλος που οι Γερμανοί έβαλαν νερό στο κρασί τους και αποδέχθηκαν συμμετοχή και ευθύνη των ιδιωτών κατά περίσταση και πάντα μεσω «σχημάτων συλλογικής δράσης» με τη συμμετοχή της ΕΕ και του ΔΝΤ.

 

Τελικώς η μάχη με το χρήμα και τον πλούτο ή πιο σωστά με το κεφάλαιο, όπως μας διόρθωσαν φίλοι και γνωστοί που ξέρουν καλύτερα, δεν είναι εύκολη υπόθεση. Αποδείχθηκε στη σύνοδο του Eurogroup όπου ακόμη και οι γερμανοί ορθολογιστές υπέκυψαν στα κελεύσματα του και στην απαίτησή του να μην προβλεφθεί υποχρεωτική συμμετοχή των ιδιωτών, τραπεζών, επενδυτικών εταιριών, κερδοσκοπικών fund και ταμείων στα προγράμματα διάσωσης και αναδιάρθρωσης χρεών υπό πτώχευση κρατών.

Ηταν τέτοια η πίεση των αγορών και ο κίνδυνος για το ευρώ τόσο μεγάλος που οι Γερμανοί έβαλαν νερό στο κρασί τους και ….

Το Γερμανικό Σχέδιο.

Είναι τουλάχιστον αφελές να εκτιμά κανείς ότι οικονομικές δυνάμεις επιπέδου Γερμανίας αντιμετωπίζουν «έκπληκτες» και χωρίς προηγούμενο λεπτομερή σχεδιασμό. Κατά συνέπεια, θα ήταν εξίσου αφελές να θεωρήσουμε ότι η Γερμανία αντιμετωπίζει ευκαιριακά την κρίση χρέους του Ευρωπαϊκού Νότου με σπασμωδικές κινήσεις, χωρίς σχέδιο και σαφή αντικειμενικό σκοπό.

Τι προβλέπει λοιπόν ο γερμανικός σχεδιασμός για το μέλλον της Ευρωζώνης; Ας ανασκοπήσουμε κατ’ αρχάς εκείνα που φαίνονται:

• Είναι προφανές – και εν πολλοίς προεξοφληθέν από τις αγορές – ότι στον «μηχανισμό στήριξης» των χωρών της Ευρωζώνης θα εισέλθουν εκουσίως ή ακουσίως όλες οι χώρες με μικρή ή μεγαλύτερη κρίση χρέους. Συνεπώς, αναμένουμε αργά ή γρήγορα την είσοδο της Πορτογαλίας και της Ισπανίας ή και άλλων χωρών με παρόμοια προβλήματα.

• Τα επιτόκια δανεισμού των χωρών που εισέρχονται στο μηχανισμό συγκλίνουν  – προς τα πάνω βέβαια – προκαλώντας σημαντικές πιέσεις στον τραπεζικό κλάδο αυτών των χωρών. Στην πραγματικότητα, το χρέος παίζει ένα «πιγκ-πογκ» μεταξύ τραπεζών και κρατών. Κάθε φορά που τα spreads ανεβαίνουν, οι τράπεζες χάνουν – αφού απομειώνονται οι αξίες των κρατικών ομολόγων του χαρτοφυλακίου τους – και στη συνέχεια χρειάζονται την κρατική στήριξη οπότε αυξάνονται τα κρατικά ελλείμματα. Στο ενδιάμεσο παρεμβάλλεται ο «μηχανισμός στήριξης» δανείζοντας τα «προβληματικά» κράτη, αντλώντας ρευστό από τα κράτη που δεν έχουν το «πρόβλημα», δηλαδή κυρίως από τους Γερμανούς. Το γερμανικό ρευστό δηλαδή και βεβαίως και το ρευστό άλλων χωρών  (Αυστρίας, Ολλανδίας κλπ) αλλά και του ΔΝΤ, διοχετεύεται – μέσω του μηχανισμού στήριξης – στην κάλυψη αναγκών ρευστότητας χωρών που δεν μπορούν να δανειστούν από τις…..

Οταν συνεδριάζουν τα τρία «Π» – Πως θα σωθούμε από την χρεοκοπία

Ως προς το βασικό ερώτημα οι αριθμοί δεν μας βοηθάνε. Δεν είναι οι καλύτεροι. Το ελληνικό δημόσιο χρέος συμφωνήθηκε με την ευρωστατιστική υπηρεσία στο 144% του ΑΕΠ για το 2010 και το 2011 μπορεί να ξεπεράσει το 160 % του ΑΕΠ.

Δύσκολο το ελληνικό οικονομικό πρόβλημα, απασχολεί τους πάντες αυτή την ώρα και θα απασχολεί για καιρό. Το βασικό ερώτημα που πρέπει να απαντηθεί είναι αν η χρεοκοπία είναι αναπότρεπτη και αν ναι, με ποιό τρόπο και με ποιά μέθοδο.

Ως προς το βασικό ερώτημα οι αριθμοί δεν μας βοηθάνε. Δεν είναι οι καλύτεροι. Το ελληνικό δημόσιο χρέος συμφωνήθηκε με την ευρωστατιστική υπηρεσία στο 144% του ΑΕΠ για το 2010 και το 2011 μπορεί να ξεπεράσει το 160% του ΑΕΠ.

Αυτή η εξέλιξη του δημοσίου χρέους επιτρέπει στον καθένα να υποστηρίζει ότι η Ελλάδα θα χρεοκοπήσει. Και είναι πολλοί αυτοί που θα ήθελαν κάτι τέτοιο για πολλούς και διαφορετικούς λόγους.

Είναι εκείνοι που θέλουν να τελειώσουν το ευρώ, είναι οι δογματικοί των αγορών και οι κερδοσκόποι, οι οποίοι έχουν επενδύσει στην κρίση της ευρωζώνης και πολλοί ακόμη, όπως οι σκληροί του γερμανικού Ifo που θέλουν μια καθαρή από μιάσματα ευρωζώνη.

Ωστόσο οι βασικοί παίκτες, όσοι αντιλαμβάνονται την ένταση και το βάθος της διασύνδεσης του σύγχρονου κόσμου, δεν θέλουν μια ελληνική πτώχευση, αντιθέτως δείχνουν διατεθειμένοι να βοηθήσουν.

Ακόμη και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο δείχνει έμπρακτα οτι δεν επιθυμεί κάτι τέτοιο και αντιθέτως κάνει ότι……

Με νέες αλλαγές κατατέθηκε στη Βουλή το νομοσχέδιο για την περαίωση

Με μειωμένα τα ελάχιστα ποσά φόρου για την περαίωση κατατέθηκε στη Βουλή το σχέδιο νόμου, προκειμένου να ψηφιστεί την Πέμπτη με τη διαδικασία του κατεπείγοντος. Στο νομοσχέδιο προβλέπονται αλλαγές και στον υπολογισμό του φόρου, όπως και οι διατάξεις για τις ληξιπρόθεσμες οφειλές, τα τέλη κυκλοφορίας και την απόσβεση των αδειών κυκλοφορίας των ΦΔΧ.

Το νομοσχέδιο σε ό,τι αφορά την περαίωση των εκκρεμών φορολογικών υποθέσεων προβλέπει χαμηλότερα ελάχιστα ποσά ανά χρήση και μείωση της προκαταβολής του φόρου στο 20% όπως και αύξηση των δόσεων καταβολής σε 24 από 12.

Παράλληλα δίνει τη δυνατότητα σε όσους τακτοποιήσουν το σύνολο των υποθέσεων τους να καταστρέψουν τα βιβλία τους από τη χρήση του 2005 και προηγούμενα.

Σε ό,τι αφορά τις ληξιπρόθεσμες οφειλές προβλέπει τη δυνατότητα αποπληρωμής τους σε έως και …

ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ.ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟ ΔΕΙΣ

ΜΕ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥΣ ΥΠΟΤΙΤΛΟΥΣ ΕΔΩ         http://www.youtube.com/watch?v=EewGMBOB4Gg

Κι’ αν η Ελλάδα ΔΕΝ χρεοκοπήσει;

«WALL STREET JOURNAL» Europe’s edition

By RICHARD BARLEY

Για τις αγορές, μια χρεοκοπία της Ελλάδας εξ αιτίας (του ύψους) του χρέους της, δεν είναι παρά ένα «εξαιρετικά καλοψημένο κέικ»Η Ελλάδα, το ΔΝΤ, η ΕΕ & η ΕκΤ, μπορεί να αρνούνται ακόμα και να προφέρουν τη λέξη που αρχίζει από «Χ» (χρεοκοπία),αλλά το κόστος για να ασφαλίσει πλέον κανείς 10 εκ.$ ελληνικού χρέους, κυμαίνεται στα 700000$ το χρόνο, ποσό ίδιο περίπου μ’ αυτό που θα πρόσφερε ένα επιτόκιο (από ομόλογο) αξιολογημένο με τριπλό C!

Kαι ο σκεπτικισμός όμως, (που εκφράζεται) από ορισμένους επενδυτές, μπορεί κι’ αυτός (με τη σειρά του) να είναι παρατραβηγμένος.Μια τρέχουσα διαφωνία (γι’ αυτά τα θέματα) στις αγορές, πάει κάπως έτσι:Στο βαθμό που η Ελλάδα (καταφέρει να) κλείσει το πρωτογενές της έλλειμμα, θα μπορούσε να είναι και προς το συμφέρον της χώρας να αναδιατάξει (ΑΝΑΔΙΑΡΘΡΩΣΕΙ) το χρέος της. Και (με το δεδομένο αυτό η στην περίπτωση αυτή), τα έσοδα από φόρους, θα μπορούσαν να καλύπτουν τις τρέχουσες δαπάνες, και έτσι δεν θα υπήρχε ανάγκη για άμεσες (περαιτέρω)περικοπές δαπανών.

Κατά τις υπολογιστικές προβολές του ΔΝΤ, αυτή η ισορροπία θα μπορούσε να οδηγήσει ….

Η μάχη των καταθέσεων στις μικρές τράπεζες – Τι επιτόκια προσφέρουν;

Οι τράπεζες συνεχίζουν να εμφανίζουν μεγάλη εξάρτηση από την ΕΚΤ έχουν δανεισθεί 94 δις ευρώ, ενώ ταυτόχρονα επιδιώκουν να μειώσουν το υψηλό κόστος που έχει δημιουργήσει η αύξηση των επιτοκίων καταθέσεων.

Ωστόσο οι τραπεζίτες έχουν στείλει ένα μήνυμα τα επιτόκια στις προθεσμιακές καταθέσεις πρέπει να υποχωρήσουν στο 2,5% με 3%…

Οι μικρές τράπεζες συνεχίζουν να προσφέρουν υψηλά επιτόκια και…

«Ανάσα» ρευστότητας για μικρομεσαίους

Δέσμη μέτρων για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, με βασικό άξονα την ενίσχυση της ρευστότητας στην αγορά, ανακοίνωσε τη Δευτέρα η υπουργός Οικονομίας, Λούκα Κατσέλη.

Οι ανακοινώσεις έγιναν στο πλαίσιο των εκδηλώσεων για την υπογραφή του «Εθνικού Σχεδίου Στήριξης Μικρομεσαίων Επιχειρήσεων 2010 – 2013» που πραγματοποιήθηκε το πρωί στο αμφιθέατρο της Γενικής Γραμματείας Επικοινωνίας, με συμμετοχή εκπροσώπων των παραγωγικών τάξεων.

Η υπουργός ανέγνωσε, κηρύσσοντας την έναρξη της εκδήλωσης, μήνυμα του πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου, στο οποίο επισημαίνεται ότι το …..

Η επόμενη ημέρα των μεγάλων αλλαγών,

Το πρώτο βήμα που ανοίγει το παιχνίδι έγινε. Αναμένεται η συνέχεια, η οποία, όποια και να είναι, θα έχει ενδιαφέρον. Ο κ. Σάλλας, με την πρόταση που υπέβαλε χθες για την εξαγορά τόσο της Αγροτικής Τράπεζας όσο και του Ταχυδρομικού Ταμιευτήριου, κλείνει μια μεγάλη περίοδο συζητήσεων και οδηγεί το τραπεζικό σύστημα στην επόμενη φάση.

Σε αυτήν όπου οι σχεδιασμοί γίνονται πράξη και ο καθένας, που έχει …

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ: Σκέφτεται παραίτηση ο Θ.Πανταλάκης – Κρίσιμα ερωτήματα

Οπως πληροφορούμαστε ο Θ.Πανταλάκης συζητά το ενδεχόμενο της…παραίτησης του εαν προχωρήσει η αιφνιδιαστική πώληση της ΑΤΕ στην Τράπεζα Πειραιώς(λεπτομέρειες σε άλλες αναρτήσεις μας). Αν και πρέπει πρώτα να απαντηθούν τα εξης: 1ον πήρε 750 εκ.ευρώ η Τράπεζα πειραιώς απο το «πακέτο Αλογοσκούφη» ναι ή όχι; Απαγορεύεται ρητά «δια ροπάλου» η χρησιμοποίηση «αυτών» των χρημάτων για εξαγορές ή συγχωνεύσεις τραπεζών(με ξένα…κόλυβα μνημόσυνο δεν γίνεται).2ον Μπορούν να πωληθούν αυτές οι δυο τράπεζες ΧΩΡΙΣ διαγωνισμό, αλλά με απευθείας…πώληση; Και πως για παράδειγμα μπορούν να αποκλειστούν απο το ΤΤ η Εθνική και η Eurobank που είναι μέτοχοι;

* Είναι αλήθεια επίσης οτι το Τ.Τ. δανείζει σήμερα κοντά στα 6 δις ευρω στην διατραπεζική αγορά; Κι αν ισχύει αυτό, γιατί δεν αγοράζει το ΤΤ την…Πειραιώς;

Αυτά τα ερωτήματα τα συζητά ΟΛΗ η πιάτσα. Και προφανώς χρήζουν πειστικής απάντησης…

http://www.i-reportergr.com/2010/07/blog-post_9457.html

Ευρω-ασπίδα για τους καταθέτες…

«Ασπίδα» προστασίας για όλους τους καταθέτες σηκώνει η Ευρωπαϊκή Eνωση.
Οι καταθέσεις τους σε όλα τα κράτη-μέλη της ΕΕ θα είναι πλέον εγγυημένες μέχρι του ποσού των 100.000 ευρώ και μάλιστα ανεξαρτήτως νομίσματος, δηλαδή αν είναι π.χ. σε δολάρια ή ελβετικά φράγκα θα είναι εγγυημένο το ισόποσό τους σε ευρώ.
Και στην περίπτωση που χρεοκοπήσει κάποια τράπεζα στην Ευρωζώνη, οι καταθέτες θα αποζημιώνονται μέσα σε διάστημα μίας βδομάδας. Οι Ελληνες τραπεζίτες χαρακτηρίζουν ως «άριστο» το μέτρο και…

Απ. Ταμβακάκης: Η Ελλάδα μπορεί να εκπλήξει τους σκεπτικιστές

Αισιόδοξος για την πορεία εξυγίανσης της ελληνικής οικονομίας εμφανίστηκε ο διευθύνων σύμβουλος της Εθνικής Τράπεζας Απόστολος Ταμβακάκης, κατά τη συνάντηση-συζήτηση για τις προοπτικές της οικονομίας με εκπροσώπους της ελληνικής ναυτιλίας, πελάτες της τράπεζας.

Αφού σημείωσε πως η κρίση φέρνει την Ελλάδα αντιμέτωπη με μια πρωτόγνωρη πρόκληση: την επίτευξη ριζικής δημοσιονομικής ανάταξης, παράλληλα με την υλοποίηση κρίσιμων διαρθρωτικών μεταβολών εντός…..

34 απαντήσεις σε καυτά ερωτήματα για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά

Ποιοι οφειλέτες μπορούν να αξιοποιήσουν το νόμο για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά; Ποια χρέη αφορά; Που υποβάλλεται η αίτηση για τη ρύθμιση; Σε όλες αυτές τις ερωτήσεις αλλά και σε πολλές άλλες ακόμη απαντά το «λυσάρι» του Υπουργείου Οικονομικών στο οποίο μπορούν να προσφύγουν οι ενδιαφερόμενοι.

Αναλυτικότερα:

1.    Τι επιδιώκει το σχέδιο νόμου;

Να δώσει μία δεύτερη ευκαιρία στους υπερχρεωμένους. Με το σχέδιο νόμου οι υπερχρεωμένοι πολίτες που έχουν αποδεδειγμένη μόνιμη αδυναμία να εξυπηρετήσουν τα χρέη τους, μπορούν να ρυθμίσουν την εξόφλησή τους και να απαλλαγούν από σημαντικό μέρος των χρεών τους, εφόσον εξυπηρετήσουν για τέσσερα έτη με βάση το εισόδημα τους ένα μέρος αυτών που καθορίζεται από το Δικαστήριο. Κατά το διάστημα της εξυπηρέτησης του χρέους διαφυλάττεται ένα ελάχιστο επίπεδο οικονομικής διαβίωσης. Ο υπερχρεωμένος καταναλωτής ή επαγγελματίας, εφόσον ανταποκριθεί στη «δοκιμασία» που προβλέπει το σχέδιο νόμου, θα αποκτήσει το…….

Τί περιλαμβάνει ο νόμος για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά

Έως τα μέσα της ερχόμενης εβδομάδας θα περάσει από τη διυπουργική επιτροπή το σχέδιο νόμου για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά, το οποίο αφορά σε δάνεια φυσικών πρόσωπων, επαγγελματιών ή αγροτών που καθυστερούν ή δεν εξυπηρετούνται καθόλου. Πριν περάσει από τη Βουλή, αρχές Ιουλίουμ θα υπάρξουν σημαντικές τροποποιήσεις.

Μετά από καθυστερήσεις μηνών λόγω και της γνωμοδότησης της ΕΚΤ στις 23 Απριλίου – η οποία ζητούσε αλλαγές, οι καθυστερήσεις έχουν γίνει από πλευράς υπουργείων. Ετσι με εντολή του πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου, θα συσταθεί …….

Έχω 100.000 ευρώ τα μετατρέπω σε δολάρια για ….πολλούς λόγους;

Ένα καίριο ερώτημα που θέτουν πολλοί επενδυτές είναι αν κάποιος διαθέτει ένα σημαντικό ποσό π.χ. 100.000 ευρώ  αξίζει να μετατρέψει τα χρήματα του από ευρώ σε δολάρια;.

Τρία είναι τα θέματα που θα εξετασθούν και θα απασχολήσουν τον κάθε επενδυτή.

1)Πιστεύει ότι θα………

Τι θα τα κάνουμε τα λεφτά μας;

Ο φόβος ότι η χώρα δεν θα μπορέσει τελικά να αποφύγει τη χρεοκοπία έχει προκαλέσει πανικό  σε πολλά νοικοκυριά, που αναζητούν ασφαλείς τρόπους για να διαφυλάξουν τα χρήματά τους.  Κι εδώ χρειάζεται πράγματι ψυχραιμία και αυτοσυγκράτηση. Πιο εύκολο είναι να χαθούν τα χρήματα, οι κόποι μιας ζωής, εξαιτίας του πανικού, παρά στην περίπτωση εκείνη που η χώρα δεν κατορθώσει να βγει από τα σημερινά της αδιέξοδα…