Πολιτικοι Λαθρεπιβατες

 

 http://gregoryfarmakis.posterous.com/45947495

 

«Έτσι η πρόταση για ένα εθνικό σχέδιο μεταρρυθμίσεων και γενναίων αποφάσεων που θα πρέπει να ψηφιστεί από 180 βουλευτές, όπως θα έπρεπε άλλωστε να είχε τεθεί στην Βουλή το αρχικό μνημόνιο, δεν αποσκοπεί μόνο στην «ηθική» αποτροπή της πολιτικής λαθρεπιβιβίβασης μπροστά στο πολιτικό κόστος, στην αποκατάσταση δηλαδή της πολιτικής δικαιοσύνης. Είναι ο μόνος τρόπος να απαλλαγούμε από αυτό το τεχνητά διογκωμένο και επαχθές πολιτικό κόστος που ευνουχίζει τις μεταρρυθμίσεις και παρατείνει το οικονομικό μας κώμα»

Στην οικονομία υπάρχει συχνά η συμπεριφορά που οι οικονομολόγοι ονομάζουν free-rider effect: το φαινόμενο του λαθρεπιβάτη. Όταν κάτι μπορεί να γίνει συλλογικά και να είναι διαθέσιμο σε όλους, κάποιος μπορεί να επωφεληθεί χωρίς να συμμετέχει στο κόστος, προσδοκώντας φυσικά ότι οι άλλοι δεν θα τον μιμηθούν. Είναι η γνωστή κυνική ελληνική συμπεριφορά, που στην ακραία της έκφραση υλοποιείται στο να θέλουμε σχολεία, νοσοκομεία και αστυνομία με τους φόρους που πληρώνουν οι άλλοι. Η συμπεριφορά δε αυτή είναι τόσο πιο εύκολη -και φτηνή- για τον λαθρεπιβάτη, όσο πιο κρίσιμη είναι η επίτευξη του κοινού σκοπού. Μπορεί να είναι σίγουρος, ότι μπροστά στον μείζονα κίνδυνο, οι άλλοι δεν θα απαιτήσουν και την δική του προσφορά ως προϋπόθεση για την δική τους.

Στην πολιτική το φαινόμενο του λαθρεπιβάτη θα μπορούσε να ονομαστεί φαινόμενο της αντιπολίτευσης, η ακόμα καλλίτερα, φαινόμενο της αξιωματικής αντιπολίτευσης: η εκάστοτε αντιπολίτευση προσδοκά την αντιμετώπιση των προβλημάτων -από την οποία η ίδια προφανώς επωφελείται- όχι μόνο αποφεύγοντας λάθρα το όποιο πολιτικό κόστος, αλλά και αυξάνοντάς το για τον πολιτικό της ανταγωνιστή. Έτσι επωφελείται διπλά.

Αλλά αν αυτή η πολιτική συμπεριφορά είναι τουλάχιστον κατανοητή για πολιτικούς και σχήματα που γνωρίζουν καλά ότι ποτέ -σε αυτόν τον κόσμο τουλάχιστον- δεν θα κληθούν να αντιμετωπίσουν πραγματικά προβλήματα, είναι εκ πρώτης όψεως ακατανόητη για την εκάστοτε μείζονα -και άρα εν δυνάμει κυβέρνηση- αντιπολίτευση. Όχι μόνο γιατί ξέρει ότι θα αντιμετωπίσει την ίδια συμπεριφορά ως κυβέρνηση, αλλά και γιατί κινδυνεύει να βρεθεί η ίδια στην δύσκολη θέση να εφαρμόσει τις λύσεις που κατήγγειλε. Το παθαίνουν τα ελληνικά κόμματα (και φυσικά οι ψηφοφόροι τους) εξ’ υπαρχής του ελληνικού κράτους. Και βέβαια, είναι μάλλον επιστημονικό παράδοξο -σε άλλο επιστημονικό πεδίο βέβαια, όταν πολιτικός λαθρεπιβάτης, εκτός από την αντιπολίτευση γίνεται και η ίδια η εκάστοτε κυβέρνηση, αναιρώντας τον εαυτό της.

Φυσικά η συμπεριφορά του πολιτικού λαθρεπιβάτη είναι ακατανόητη μόνο στις εξιδανικευμένες συνθήκες της θεωρίας παιγνίων. Τα πολιτικά κόμματα μπορούσαν μέχρι χθες βάσιμα να προσδοκούν ότι ο μιθριδατισμός των Ελλήνων στο χρήσιμο πολιτικό ψέμα θα τα απάλλασσε από οποιαδήποτε τιμωρία για το εξώφθαλμο αδίκημα της πολιτικής λαθρεπιβίβασης. Ψέμα μεν, «χρήσιμο» δε ως πολιτικό, και συνεπώς αποδεκτό στο αξιακό σύστημα των πολιτών της Ελληνικής Δημοκρατίας. Μέχρι χθες. Γιατί εδώ και καιρό τα περιθώρια για «σκόπιμα» πολιτικά ψέματα έχουν καταφανώς εξαντληθεί, και σε λίγο δεν θα αφορούν πλέον ούτε αυτούς τους ίδιους τους άφρονες οπαδούς-ψηφοφόρους που τα επαναλαμβάνουν ρυθμικά, εκστασιαζόμενοι στις πολιτικές κερκίδες με τις τρίπλες του λατρεμένου τους σέντερ-φορ.

Όμως, πέρα από οποιαδήποτε ηθική απέχθεια, αυτή η πολιτική λαθρεπιβίβαση έχει και ένα υπαρκτό και εξαιρετικά επαχθές κόστος: αυτό των χαμένων ευκαιριών ουσιαστικής αλλαγής, των χλωμών μεταρρυθμίσεων, της ακριβής αγοράς λίγου ακόμη χρόνου, πριν οι αποφάσεις καταστούν οριστικά αναπόφευκτες. Γιατί όχι μόνο μεταβιβάζει αλλού το πολιτικό και κοινωνικό κόστος των αναγκαίων αποφάσεων, αλλά το αυξάνει τεχνητά πείθοντας ευήκοα ώτα για το δήθεν εφικτό μαγικών λύσεων.

Έτσι η πρόταση για ένα εθνικό σχέδιο μεταρρυθμίσεων και γενναίων αποφάσεων που θα πρέπει να ψηφιστεί από 180 βουλευτές, όπως θα έπρεπε άλλωστε να είχε τεθεί στην Βουλή το αρχικό μνημόνιο, δεν αποσκοπεί μόνο στην «ηθική» αποτροπή της πολιτικής λαθρεπιβιβίβασης μπροστά στο πολιτικό κόστος, στην αποκατάσταση δηλαδή της πολιτικής δικαιοσύνης. Είναι ο μόνος τρόπος να απαλλαγούμε από αυτό το τεχνητά διογκωμένο και επαχθές πολιτικό κόστος που ευνουχίζει τις μεταρρυθμίσεις και παρατείνει το οικονομικό μας κώμα.

Πιο λαϊκιστής πεθαίνεις Αντώνη !!! Τέλος…

ΠΗΓΗ  http://www.epikairo.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=9760:2011-10-25-10-48-19&catid=44:politikh&Itemid=27

Σταθερά προσηλωμένη στη γραμμή να καταψηφίσει τη νέα συμφωνία, ακόμα και εάν η κυβέρνηση επιλέξει να εγκριθεί από το Κοινοβούλιο με 180 ψήφους, παραμένει η ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας. Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης κ. Αντ. Σαμαράς, έχει φροντίσει εδώ και καιρό να διαχωρίσει τη θέση του, τασσόμενος κατά μιας προοπτικής για κύρωση με 180 βουλευτές.Μάλιστα, υψηλόβαθμα κομματικά στελέχη θυμίζουν, ότι ο κ. Σαμαράς και στις πρόσφατες συνομιλίες του με τον Πρωθυπουργό του είπε ευθέως ότι δεν μπορεί να συμφωνήσει σε κάτι που δεν γνωρίζει, αφήνοντας σαφώς υπονοούμενα για τις κινήσεις του κ. Γεώργιο Παπανδρέου. Η αξιωματική αντιπολίτευση δεν τοποθετείται στο θέμα του «κουρέματος» και όπως είπε και ο εκπρόσωπος της ΝΔ κ. Ι. Μιχελάκης, αυτό θα γίνει με υπεύθυνο τρόπο όταν θα γίνει γνωστό όλο το πλαίσιο της συμφωνίας. [ΒΗΜΑ] Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης έσπευσε να προσδέσει την ΝΔ στο άρμα της ανευθυνότητας από την πρώτη στιγμή  και μάλιστα σε στιγμές κρίσιμες για τον τόπο, καταψηφίζοντας το 1ο μνημόνιο, λέγοντας ναι όμως στο δάνειο. Προφανώς στην ΝΔ ήθελαν τα 110 δις του δανείου χωρίς τους όρους !!! Το ίδιο φαίνεται ότι θέλουν και τώρα… @Antonis_Samaras Μπορείς να απαντήσεις στα ακόλουθα ερωτήματα : _ Πόσος λαϊκισμός υπάρχει, όταν  λες ότι είσαι κατά του μνημονίου, αλλά υπέρ του δανεισμού…(;) _Πόσος λαϊκισμός υπάρχει, όταν ζητάς επιμήκυνση και χαμηλότερο επιτόκια και από την άλλη αντιτίθεσαι στις συμβατικές υποχρεώσεις του δανείου (μνημόνιο)…(;) _Πόσος λαϊκισμός υπάρχει, όταν λες ότι θα καταψηφίσεις τη νέα δανειακή σύμβαση, πριν καν ακόμα δεις τους συμβατικούς όρους που θα τη συνοδεύουν, αλλά και ούτε και να παίρνεις μια σαφή θέση για τους όρους και τις προϋποθέσεις του haircut …(;) _Πόσος λαϊκισμός υπάρχει, όταν οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις θα ψηφίζουν στα εθνικά τους κοινοβούλια υπέρ της οικονομικής στήριξης ενός άλλου κράτους μέλους (εν προκειμένω της Ελλάδας) , ενώ σε αυτό το κράτος η αξιωματική αντιπολίτευση θα καταψηφίζει και δεν θα δέχεται ουσιαστικά, τη χορήγηση αυτής της βοήθειας…(;) _Πόσος λαϊκισμός υπάρχει, όταν δεν βγάζεις άχνα στις Βρυξέλλες  και τη πρόσφατη Σύνοδο του ΕΛΚ, λέγοντας ότι το «ελληνικό θέμα δεν τέθηκε” _Πόσος λαϊκισμός υπάρχει, όταν επικαλείσαι την επαναδιαπραγμάτευση του μνημονίου, για προεκλογικούς λόγους…(;) _Πόσο λαϊκισμός υπάρχει όταν λες ότι θα επαναδιαπραγματευτείς το μνημόνιο, με όρους Zappeio 2.0 _Πόσος λαϊκισμός υπάρχει, όταν το πατριωτικό καθήκον σου εξαντλείται αποκλειστικά στην αυτοδυναμία του κόμματος σου , όπως τουλάχιστον καταμαρτυρά η φράση  «δεν συναινούμε ,δεν συζητούμε συγκυβέρνηση, εάν δεν επιτύχουμε αυτοδυναμία θα ξαναπάμε σε εκλογές», η οποία και θα μείνει στην ιστορία για τη χρονική στιγμή που ειπώθηκε …(;) _Πόσος λαϊκισμός υπάρχει , όταν οδηγείς τη χώρα σου σε εκλογές και ουσιαστικά στη ανεξέλεγκτη χρεοκοπία , μόνο και μόνο για να γίνεις “Πρωθυπουργός της Δραχμής»…(;) _Πόσος λαϊκισμός υπάρχει και σε άλλα ΠΟ.ΛΑΝ…(;) Δεν χρειάζεται να απαντήσεις..Πιο λαϊκιστής πεθαίνεις Αντώνη !!! Τέλος…

Σχέδιο επενδυτών να επωφεληθούν από το κούρεμα αποκαλύπτει το BBC

Ρεπορτάζ του ραδιοφώνου του BBC αποκαλύπτει ότι αρκετά hedge fund (κεφάλαια αντιστάθμισης πιστωτικού κινδύνου) σχεδιάζουν να αγοράσουν ελληνικά ομόλογα βραχείας ωρίμανσης εφόσον προχωρήσει το εθελοντικό κούρεμα των ομολόγων που κατέχουν ιδιώτες πιστωτές.

Σύμφωνα με το σχέδιο, τα hedge fund θα αρνηθούν να συμμετάσχουν εθελοντικά σε αυτό το κούρεμα απαιτώντας πλήρη αποπληρωμή των όσων θα τους οφείλει η ελληνική κυβέρνηση. Θεωρούν ότι με την απομείωση του ελληνικού χρέους προς τις τράπεζες η Αθήνα θα είναι σε θέση να καλύψει τις οφειλές που προκύπτουν από ομόλογα που θα λήγουν το Μάρτιο του 2012, τα οποία και σκοπεύουν να αγοράσουν.

Με τον τρόπο αυτό τα διεθνή επενδυτικά κεφάλαια εκτιμούν ότι μπορούν να αποκομίσουν κέρδη από 60% έως 100%.

Αναλυτής που μιλά στο BBC σχολιάζει ότι η αδικία θα είναι προφανής σε μια περίοδο οικονομικής δυσπραγίας με αποτέλεσμα να θεωρείται σχεδόν βέβαιο ότι θα υπάρξουν έντονες κοινωνικές αντιδράσεις στην Ευρώπη εφόσον αποκαλυφθεί μία τέτοια εξέλιξη.

ΜΙΑ ΣΚΛΗΡΗ ΠΑΡΤΙΔΑ !…

Και για όποιον δεν κατάλαβε το θέμα είναι η ανακεφαλαίωση των τραπεζών, ευρωπαϊκών και ελληνικών, να γίνει με τέτοιον τρόπο, ώστε να μην προκύψουν κρατικοποιήσεις τους.

Μεγαλομέτοχοι και διοικήσεις έχουν συμφωνήσει σε κούρεμα 50 και 60%, δέχονται την απομείωση των ομολόγων που κατέχουν, δέχονται την διαδικασία αναζήτησης νέων κεφαλαίων, μέσω της προσφυγής και σε κρατικά ταμεία, (τύπου ΤΧΣ), εκείνο που δεν δέχονται είναι να χάσουν λεφτά και πόστα ! Κι αυτό το ενδεχόμενο παίζει εφ΄ όσον τα κεφάλαια που θα βάλουν τα κράτη μπουν με τη μορφή κοινών μετοχών κι όχι προνομιούχων ή αλλιώς πως…

Η επωφελέστερη, βέβαια, λύση θάταν η εμπλοκή στην ανακεφαλαίωση των ευρωπαϊκών τραπεζών του EFSF, οι ενισχύσεις του οποίου, σίγουρα, δεν θα μετατρέπονταν σε κοινές μετοχές. Αυτή όμως η λύση, που από την αρχή προωθούσε ο Σαρκοζί, για λογαριασμό των γαλλικών τραπεζών, δεν φαίνεται να περνάει από το πείσμα της Μέρκελ και των Γερμανών ή, τουλάχιστον, δεν περνάει καθαρή. Μάλλον η ανάμειξη του EFSF στη διαδικασία της ανακεφαλαίωσης, θάναι παρεμπίπτουσα σε τρίτο ή τέταρτο στάδιο κι όχι ουσιαστική…

Το ό,τι και οι έλληνες τραπεζίτες είναι αναφανδόν υπέρ της πρότασης Σαρκοζί και της κύριας συμμετοχής του EFSF, συνάγεται και από τις βρισιές και τα «κοσμητικά» επίθετα, που ακούγονται στα γραφεία, αλλά και τους διαδρόμους των διοικήσεων όλων των ελληνικών τραπεζών, κατά της Μέρκελ κι σ΄ οτιδήποτε αυτή εκφράζει.

Αυτός είναι και ο λόγος, που το «σινάφι» πήρε δημόσια θέση κατά του εκτεταμένου haircut των ελληνικών ομολόγων, επιστρατεύοντας, προς τούτο και τον ΣΕΒ.

Παράλληλα, η επιθετική στάση που κράτησε τον τελευταίο καιρό ο πρωθυπουργός, απέναντι στις τράπεζες και τους τραπεζίτες, δείχνει πως, ανεξάρτητα του τι θέλει ο ίδιος, εκτιμά πως οι εξελίξεις θα τους στριμώξουν και γι αυτό επιχειρεί να προαντιμετωπίσει τις αιτιάσεις και τις αντιδράσεις τους.

΄Εχουμε, λοιπόν, μια σκληρή παρτίδα πόκερ, σε πολύ υψηλό οικονομικό και πολιτικό επίπεδο, στη διάρκεια της οποίας, οι παίκτες – πρωταγωνιστές, μόνο σ΄ ένα πράγμα, φαίνεται να συμφωνούν : στις δυσκολίες και στα δεινά που έρχονται για τον ελληνικό λαό, (πέρα απ΄ αυτά που έχει υποστεί ως τώρα), τον οποίον τον θέλουν και τον υπολογίζουν στη γωνία, απλό θεατή και αγογγύστως υποφέροντα !

Για πόσο, όμως, όλοι τους, εδώ και έξω, θα μπορέσουν να κάνουν τους υπολογισμούς τους χωρίς τον …»ξενοδόχο» ?…

http://logoplokies.blogspot.com/2011/10/blog-post_25.html

Ποιός φοβάται το κούρεμα

                 

 

του Γιάνη Βαρουφάκη

«Τι θα σημάνει ένα μεγάλο κούρεμα για τον πολίτη και την χώρα;» Αυτό το ερώτημα έχει σχεδόν αντικαταστήσει την «καλημέρα». Λογικό είναι: Δυο χρόνια τώρα, μέσες άκρες, πολιτικοί και opinion makers μας λένε ότι η διαγραφή μέρους του ελληνικού δημοσίου χρέους (γιατί αυτό σημαίνει «κούρεμα») θα ήταν εθνική καταστροφή. Τώρα που οι ίδιοι, θέλοντας και μη, συζητούν αυτή την εξέλιξη ως αναπόφευκτη, ο κόσμος φοβάται ότι η καταστροφή τελικά ήρθε.
Επειδή η αγωνία είναι διάχυτη, θα πάω κατ´ ευθείαν στο δια ταύτα:

1. Το κούρεμα ήταν αναπόφευκτο από τον Γενάρη του 2010.

2. Η καθυστέρησή του επί δυο σχεδόν χρόνια ζημίωσε την Ελλάδα, φτώχυνε τον μέσο έλληνα, καθυστέρησε την μεταρρυθμιστική διαδικασία στην χώρα μας, συρρίκνωσε ακόμα και μέρος του υγιούς παραγωγικού ιστού, και έβαλε την Ευρώπη σε μια διαδικασία αποδόμησης που απειλεί την Ήπειρό μας. Ακόμα πιο σημαντικό, η διετής καθυστέρηση σημαίνει ότι, αντί η ελληνική κυβέρνηση να χρησιμοποιεί το κούρεμα ως διαπραγματευτικό χαρτί με γνώμονα το συμφέρον της χώρας, σήμερα παρακολουθεί τις διαπραγματεύσεις μεταξύ άλλων μερών που θα προσδιορίσουν το ύψος και την μορφή του κουρέματος και ερήμην των ελληνικών συμφερόντων.

3. Το ύψος του κουρέματος θα κυμανθεί μεταξύ του 60% και του 80%, ανεξάρτητα από το νούμερο που θα ανακοινωθεί αύριο. Μην ξεχνάμε ότι την 21η Ιουλίου είχε αποφασιστεί ότι τα ομόλογα δεν θα κουρευτούν ως προς την ονομαστική τους αξία αλλά απλώς θα επιμηκυνθεί η διάρκεια τους στα 30 χρόνια. Το κούρεμα του 21% που λέγαμε ότι προέκυψε τότε υπολογίστηκε «διαχρονικά», λαμβάνοντας υπ´ όψη τις απώλειες τόκων από την επιμήκυνση. Η διάφορα με το νέο κούρεμα είναι ότι θα κουρευτεί και η ονομαστική αξία. Όπερ μεθερμηνευόμενο, μια διαγραφή του μισού της ονομαστικής αξίας των ομολόγων αντιστοιχεί, διαχρονικά, σε πάνω από 85% κούρεμα.

4. Αν το κούρεμα μπορούσε να γίνει χωρίς να έρθει πακέτο με άλλες εξελίξεις, τότε όσο μεγαλύτερο τόσο καλύτερα για την Ελλάδα και τους έλληνες. Όπως και στην περίπτωση της General Motors η οποία κούρεψε το 90% του χρέους της, το 2009, για να καταφέρει να ξανασταθει στα πόδια της, το κούρεμα δίνει στον υπερχρεωμένο την ευκαιρία της ανάκαμψης.

Οπότε; Το κούρεμα είναι αναπόφευκτο, πρέπει να είναι μεγάλο (για να έχει νόημα) και οι επιπτώσεις του στην ζωή μας, εδώ που φτάσαμε μετά από την διετή  καθυστέρηση, εξαρτάται από το πακέτο εξελίξεων μέσα στο οποίο θα μας έρθει. Ας δούμε τις πιο σημαντικές από αυτές:

Α. Επίπτωση στις τράπεζες: Εξ αρχής, όσοι μας έλεγαν ότι ένα κούρεμα θα ήταν καταστροφικό, επιχειρηματολογούσαν πως θα έπληττε τις τράπεζες (που είναι εκτεθειμένες πράγματι παρά πολύ στο δημόσιο χρέος της χώρας). Ο κόσμος άκουγε αυτό το επιχείρημα, φοβόταν για τις καταθέσεις του, και έτσι απευχόταν το μεγάλο κούρεμα. Άποψη μου ήταν και παραμένει ότι οι τράπεζες είναι πτωχυμένες ανεξάρτητα του κουρέματος και πως όσο πιο γρήγορα επανακεφαλαιωποιηθούν από το EFSF τόσο το καλύτερο. Όσο για τις καταθέσεις, παραμένουν ασφαλείς όσο υπάρχει το ευρωσύστημα και η Γερμανία δεν φεύγει από αυτό. Άρα, το μέγεθος του κουρέματος δεν απειλεί τις καταθέσεις παρά μόνο το δικαίωμα των τραπεζιτών να παραμείνουν στο τιμόνι τραπεζών που πτωχεύσαν υπό την πρωτοκαθεδρία τους. Συμβουλή: Μην αφήνετε τους τραπεζίτες να σας πείθουν πως τα συμφέροντα τους ταυτίζονται με τα δικά σας. Εκείνοι έχουν λόγο να τρέμουν το κούρεμα. Οι καταθέτες όχι.

Β. Επίπτωση στα ασφαλιστικά ταμεία: Πράγματι, τα ασφαλιστικά ταμεία είναι και αυτά εκτεθειμένα στο ελληνικό δημόσιο χρέος και μια μεγάλη διαγραφή του τελευταίου θα εντείνει τα μεγάλα προβλήματα που ήδη αντιμετωπίζουν. Θα μου επιτρέψετε όμως να πω ότι η βιωσιμότητα των ασφαλιστικών  ταμείων θα εξαρτηθεί από την τιθάσευση της ύφεσης. Όσο η απασχόληση μειώνεται, μειώνονται οι εισφορές και τα ταμεία οδηγούνται στην πτώχευση ακόμα και χωρίς κούρεμα. Με απλά λόγια, δεδομένου ότι το κούρεμα είναι αναγκαία, αν και όχι ικανή, συνθήκη για την αντιμετώπιση της κρίσης στην Ελλάδα, το επιχείρημα εναντίον του κουρέματος για χάρη των ταμείων δεν στέκει.

Γ. Επίπτωση στην Ιταλία και στην Ισπανία: Μην ξεχνάμε ότι η ανόητη συμφωνία της 21ης Ιουλίου έριξε στον Καιάδα της Κρίσης τις δυο αυτές χώρες βάζοντας την ευρωζώνη στην τελική ευθεία της αποδόμησης. Το ερώτημα λοιπόν που πρέπει να μας απασχολεί πάνω από όλα αφορά τον αντίκτυπο που θα έχει το νέο ελληνικό κούρεμα στην βιωσιμότητα του Ιταλό-ισπανικου χρέους. Δυο είναι τα σημεία που μας καίνε, ως έλληνες. Πρώτον, η ισχυρή πιθανότητα να προσπαθήσει η Γερμανία να  καταστήσει το ελληνικό κούρεμα τόσο κακό ως προηγούμενο, ώστε να μην περάσει από το μυαλό των Ιταλών ότι ένα δικό τους κούρεμα θα ήταν μια λύση για την γειτονική χώρα. Δεύτερον, η επικείμενη συμφωνία να είναι τόσο σαθρή όσο εκείνη του Ιουλίου που να πυροδοτήσει μια νέα, εκρηκτικότερη φάση της Κρίσης που θα οδηγήσει την ευρωζώνη σε περιπέτειες που δεν θα επιτρέψουν στην Ελλάδα να ανασάνει, όπως θα έπρεπε, από το κούρεμα.

Συμπερασματικά, να μην φοβόμαστε το κούρεμα και να μην θεωρούμε ότι όσο πιο μεγάλο τόσο χειρότερα για εμάς. Το κούρεμα έπρεπε να έχει γίνει πριν δυο χρόνια, ή τουλάχιστον να το έχουμε χρησιμοποιήσει ως διαπραγματευτικό μέσο. Τι θα σημάνει τώρα πια για την καθημερινότητα του πολίτη δεν εξαρτάται από το ποσοστό που θα ανακοινωθεί. Εξαρτάται (1) από τον αντίκτυπο που θα έχει στην Ιταλία και στις Γάλλο-γερμανικές τράπεζες και (2) από το κατά πόσον οι πλεονασματικές χώρες θα προσπαθήσουν να συνδέσουν το κούρεμα με μέτρα που στόχο δεν θα έχουν την βελτίωση της ελληνικής οικονομίας αλλά νέες τιμωρίες για τους έλληνες προς παραδειγματισμό των Ιταλών. Για αυτό τον λόγο, έστω και στην ύστατη αυτή στιγμή καλώ την κυβέρνηση να διανοηθεί, για πρώτη φόρα, να πει ένα μεγάλο ΌΧΙ. Μόνο έτσι το κούρεμα θα δώσει στην χώρα, αντί να της κόψει κι άλλο την, ανάσα που τόσο έχει ανάγκη.

ΑΝΑΓΚΑΙΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΕΣ !…

Με στόχο την απαραίτητη «φυγή προς τα μπρός» της Ελλάδας είναι απαραίτητο, ο Γ. Παπανδρέου να προχωρήσει στην ανάληψη πολιτικών και διεθνών πρωτοβουλιών που θα δώσουν εναλλακτικές λύσεις, αλλά και θα μας οδηγήσουν, επιτέλους στην ανάπτυξη και στην έξοδο από το τούνελ. Συγκεκριμένα:

i. Άμεσα, σύγκλιση τριμερούς συνάντησης στην Αθήνα με τη συμμετοχή του Πρωθυπουργού του Ισραήλ, του Προέδρου της Κύπρου και του Έλληνα Πρωθυπουργού.
Αντικείμενο της συνάντησης ο τρόπος αξιοποίησης των υδρογονανθράκων της Ν.Α. Μεσογείου, η εγγύηση της ασφάλειας των εγκαταστάσεων, η ροή του Φυσικού αερίου ή και του πετρελαίου προς τους δυνητικούς αποδέκτες (το ενδεχόμενο υλοποίησης της πρότασης Νετανιάχου για gas pipe line προς Ευρώπη μέσω Ελλάδας).

ii. Ανάδειξη ως νέου Οικονομικού Χώρου, της περιοχής της Μεσογείου.

Με πρωτοβουλία του Πρωθυπουργού και Προέδρου της Σοσιαλιστικής Διεθνούς άμεση συνάντηση στην Αθήνα των Πρωθυπουργών των Μεσογειακών Κρατών.

Στόχος η οικοδόμηση ενός νέου Οικονομικού Χώρου, ως αντίπαλου δέους στην πολιτική των Βορειοερωπαίων με παρεμβάσεις στον τομέα της πραγματικής οικονομίας.

Ειδικό καθεστώς στο εμπόριο-μεταφορές-αξιοποίηση υδρογοναν-θράκων-ναυτιλία-τουρισμό-αγροτική / βιομηχανική παραγωγή μεταξύ των Μεσογειακών Κρατών (ακόμα και με Free trade zones).

Διαμόρφωση ενός νέου μπλοκ Κρατών με δυναμική στο οικονομικό και πολιτικό γίγνεσθαι της περιοχής. Παράλληλα να προσκληθούν ως παρατηρητές εκπρόσωποι των ΗΠΑ-Ρωσίας- Χωρών της BRICH(Βραζιλία-Ινδία-Κίνα).

Διερεύνηση έκδοσης Ομολόγου (ή άλλου χρηματοοικονομικού προϊόντος) για την από κοινού ανάπτυξη των προαναφερθέντων τομέων στις χώρες της Μεσογείου.

Διερεύνηση σύστασης και λειτουργίας Μεσογειακής Επενδυτικής Τράπεζας με προφανείς στόχους .

iii. Με πρωτοβουλία του Πρωθυπουργού και Προέδρου της Σοσιαλιστικής Διεθνούς (ιδίως με την δεύτερη ιδιότητα) συνάντηση στην Αθήνα του Προέδρου και αντιπροσώπων των Χωρών της BRICH (Βραζιλίας-Ινδίας-Κίνας). Αντικείμενο ο ρόλος των Χωρών της BRICH στον νέο Παγκόσμιο καταμερισμό εργασίας-η πράσινη ανάπτυξη-η εισαγωγή καινοτομιών στην παραγωγή-η διαδικασία μεταφοράς της γνώσης και του know how μεταξύ των χωρών, η ανάπτυξη της πραγματικής οικονομίας.
Οι κινήσεις αυτές πρέπει να ανακοινωθούν πριν την Σύνοδο Κορυφής της Τετάρτης, ώστε εγκαίρως να σταλούν και τα σχετικά μηνύματα .
Επίσης προτείνεται :
α. Να τιτλοποιηθούν οι απαιτήσεις της Ελληνικής Πολιτείας από την Γερμανική Πολιτεία και που ανάγονται :
i. Στο ποσό των 7.100.000.000 δολαρίων ΗΠΑ, που της επιδίκασε η Διεθνής Διάσκεψη Ειρήνης των Παρισίων (1946) για την αποκατάσταση των ζημιών που προκάλεσαν τα Γερμανικά στρατεύματα κατοχής στην οικονομική υποδομή της χώρας.
ii. Στο αναγκαστικό δάνειο των 3.500.000.000 δολαρίων ΗΠΑ που εισέπραξε κατά τα έτη 1942-43.
iii. Στην επιστροφή των αρχαιολογικών θησαυρών που αφαίρεσαν από Μουσεία και Αρχαιολογικούς χώρους οι πρόγονοι της Μέρκελ.
Οι απαιτήσεις αυτές, (φυσικά ανατοκιζόμενες), να εκχωρηθούν κατά ένα μέρος στους Δανειστές μας, ώστε να αποπληρωθούν άμεσα τα οφειλόμενα.
β. Να τιτλοποιηθούν οι απαιτήσεις του Ελληνικού Δημοσίου από τα προσδοκώμενα οφέλη των γεωτρήσεων σε υδρογονάνθρακες και να χρησιμοποιηθούν για την επανεκκίνηση της Ελληνικής οικονομίας.
γ. Να προσκληθούν οι Έλληνες της διασποράς να συμμετάσχουν στην αγορά αναπτυξιακών ομολόγων, προκειμένου με αυτά να «αγορασθούν» οι προς ιδιωτικοποίηση εταιρείες του Δημοσίου ή και τα Δημόσια ακίνητα.

Δημήτρης Σκουτέρης

http://logoplokies.blogspot.com/2011/10/blog-post_8003.html